Komutanın Nazlısı/KİT KomutAP OLDU!

4.Bölüm: hayali kadını bulmak.

Salak gibi pusuya düşmüştük. Şimdi kim bilir başımıza neler neler gelecekti de biz bilmiyorduk. Ayılmaya çalışıyorduk.

"Beyler... iyisiniz değil mi?" Dedim korkuyla karışık bir ses tonuyla.

"İyiyiz komutanım." Her birinden tek tek duydum bu sözü. Hira hariç.

"Hira?" Sesim yankı yapıyordu.

"O iyi komutanım. Sadece ayılmaya çalışıyor." Dedi yusuf. Başımı salladım istemsiz.

"Komutanım napa cağız?" Dedi çınar bileklerini zorlarken.

"Bilmiyorum çınar. Ama Altay'ı almak zorundayız." Altay buradaki askerimizdi. İstihbarat uzmanı. Bize her şeyi haber veren askerimiz.. derin bir nefes aldım. Oda karanlıktı. Biri girdi odaya. Hızlıca.

"Komutanım." Dedi Yusuf tedbirle.

"Sakin olun gençler. Tek bir kelime ederseniz ben vururum sizi." Diyerek onların gözünü korkuttum.

"Komutanım yüzüme vurmazlar değil mi?" Dedi Furkan gülüşerek. O sırada odaya giren kişi bir şeyler yapıyordu. "Sonra kızlar beğenmez falan " tüm tim gülüyordu. Bunlara böyle her durumda geyik yapmayı ben öğretmiştim.

"Vurmazlar kartal. Vurmazlar. Derdin karı kız." Gülüyordum. Sinirlerim oldukça bozulmuştu.

"Komutanım vursunlar zaten kayık tipi. Belki düzelir." Dedi çınar ardından. Kıkırdadım sakince

"Belki bana vursa sorun olabilirdi!" Dedi kahkaha atarak Batu. Duymamasına rağmen cidden yakışıklıydı ve hala oldukça enerjikti.

"Komutanım gelene her şeyi anlatacağım!" Sadece devam etmesi için mırıldandım.

"Diyeceğim ki! Annem babamdan yapmış beni. Sonra bakmışlar çocuk sorunlu. Yine de kıyamamışlar. Hem de çok tatlı bir götüm varmış." Her birimiz buna güldük. Gelen kişi tahminen akli dengemizden şüphe duyuyordu. Gerçi haksızda sayılmazdı.

"Mal bu çocuk ya " dedi çınar.

"Komutanım söyleyin de biraz daha karartsınlar şu odayı." Dedi Yusuf. Kaşlarımı çattım.

"Neden ama?" Dedim zar zor gözümü kısarak.

"Uykum var komutanım. İki operasyon üst üste!" Yusuf cidden çok değişikti. Cidden çok değişik.

"Sanki sen öldürdün adamları şerefsiz." Dedi Furkan kinle karışık bir alayla. Furkan olmasa belki de o bomba patlayacaktı.

"Kartal olmasaydı daha berbat olurdu." İsim kullanmıyordum görevdeyken. Herkes lakabına alışacaktı.

"Harikayım ya " dedi egoyla.

"Kes be aaa! Ben çok yakışıklıyım dimi komutanım!" Dedi yüksek sesle Yusuf.

"Tabi tabi komutanım. Brad pitt kendisi!" Dedi Burak. Ona kanım kaynamıştı. Sohbete karışmayı iyi biliyordu. Yine de içimde bir yerde ona karşı bir gerginlik tohumu vardı.

"Ne sandın oğlum!" Dedi çınar gülerek.

Önümde bir beden durdu. Zifiri karanlıkta anlamadım. Bileklerimdeki ipi kesti. Tam geri çekiliyordu ki kolundan yakaladım onu.

"Sen kimsin? Neden yardım ediyorsun bize?" Benim cümlemle kapı açıldı ve bir sürü insan girdi içeriye. İçlerinden birisi seslendi.

"Bırak çabuk karımı!" O sırada karşımdaki kadın hayal gibi bile olsa, kendini yere bırakıp beni üzerine çekti. Ben daha ne olduğuna anlam veremezken o bir anda konuşmaya başladı.