Goddess Of Liberty🗝️/Sasusaku Fanfiction [TAMAMLANDI]

Promote

Hiçbir zaman müthiş diyebileceğim bir hayatım olmamıştı...

Her zaman azla yetinen ailenin içinde çok bir şeyim olmasa bile içimde bir sevgiyle büyümüştüm.

Yalan yoktu, acı yoktu...

Sadece önümdeki tertemiz sayfa ve ben vardım.

Ve yaşantımın hep bu şekilde süreceğine inanmıştım.

Hiçbir şeye sahip olmayan ama mutlu birinin yaşantısı olarak...

Ama hayatım bir yalan çemberinin üzerine örülmüş, sağlam temelleri olmayan bir evdi.

Üzerine inşa ettiğim kişiliğimle beraber tek bir hareketle yıkılmaya hazırdı.

O hareket ise köyümüze bir fabrika kurulması olmuştu.

Başlangıçta ailemin yanından, ev olarak bildiğim bu yerden ayrılmak çok zordu, onlarla beraber fabrikada çalışmaya hazırdım, üstelik annem hastaydı ve ona birisinin de bakması gerekiyordu.

Ancak şimdi yavaş yavaş farkına varıyordum ki eninde sonunda böyle bir an yaşayacaktık.

Çünkü ben onların öz kızı değildim.

Bilmediğim bir yerde herkesin gözünün önünde olan bir liderin, bir kralın gayrimeşru kızıydım.

Annem bir geyşaydı ve bu zamana kadar özgürlüğün bir ne demek olduğunu bilmeden büyümüş bir kadındı.

O anda Tsunade-sama'nın 'özlerine dönmek' lafının ne demek olduğunu anlamıştım.

Beni annem gibi geyşa olarak yetiştirmek istiyordu.

Belki benim de İno gibi Mizuage törenine katılmamı bekliyordu.

Vücudumdan sarsıcı bir ürperti geçti.

Böyle bir şeye izin verecek değildim, ancak İno da istemediği halde bu şekilde zorlanmıştı, mecbur bırakılmıştı...

Aynılarının başıma gelmesinden korkmuştum.

Fakat ikimizin arasında bir fark vardı.

O fark ise statüydü...

Ben bir prensestim ve o bir köylüydü.

Bunu kendimi yüceltmek için söylemiyordum, sadece durumun iğrençliğini vurgulamalıydım.

Benim bir prenses olarak bedenime dokunan kişi ölürken, İno'nun böyle bir hakkı yoktu.

Sinirle iç çektim.

Düzeltmek istiyordum.

Bazı şeyleri değiştirmek istiyordum.

Ama önce öğrendiğim her şeyi sindirmek için zaman istiyordum.

Yaşadığım hayatın büyük çoğunluğu yalan olduğu için nereden başlayacağımı bilmiyordum.

Her ne kadar içimdeki bu belirsizliğin şiddeti beni sarsa bile her şeyin sorumlusu babam olacak o kraldı.

Annemi biraz daha iyi koruyabilmiş olsaydı, o yaşayacaktı...

'Ama seni büyüten insanlarla tanışamayacaktın...'

Düşüncelerimin şekillendirdiği cümle kalbimde bir ağırlık oluşturdu.

"Demek buradasın."

Yerimden sıçradım ve arkama döndüm.

Sasuke gözlerini dikmiş bana bakarken hafiften esen rüzgar yüzümü çevreleyen gözyaşlarını kuruttu.