"Wielcy świata tego"

34 6 0
                                    

Myśl szybka i prosta
Unosi geniuszy i artystów pod niebiosa.
Oni nie zostają razem z nami,
Wolą być sami

Emocje niszczą i tworzą,
Światy równoległe mnożą.
Chłopiec i dziewczynka- dzieci Czasu
Pragną jedynie normalnego snu...
Pragną normalnymi być,
Tak jak inni żyć...
Jednak nie to dał im los.
Niebezpieczeństwa, samotność i strach przeżywają co noc.

Nikt ich nie pyta...
Przykryje ich też grobowa płyta.
Pamięć o nich przeminie
Ale nie się nie zmyje.
Będzie pamiętana po tamtej stronie,
Gdzie zasiądzie na Czasu tronie.

Taki tam wierszyk o mnie i o kimś...

Poezja ElektronaOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz