Mehir adlı kitabın devamıdır!
Mehir ile başladığımız bu yola devam ediyoruz. Mehirimiz ailesinin karşına çıkacaktır. Fakat ailesi bu durum karşısında ne yapacak? 25 yılın pişmanlığı ile kol kanat mi gerecek yoksa kaos mu çıkacak... Mehir'in geçmişi...
"Sabah sabah neden böğürüyor ya bu!" sinirle yataktan kalktığım gibi odamdan çıkıp alt kata indim. Mutfak masasında oturan mahlukatları gördüğümde
"Ne diye anırıyor bu yine?"
Asaf gülerek "Bulduğun işe kanka."
"Ne işi oğlum?" dedim uyku sersemliği ile Ozan malı sinirle
"Karşı dedikoducu kadına ne diye işsiz bu ev geçindiremez diyorsun! Kadın aşağı mahallede ki marketle konuşmuş işe alsınlar diye."
He şu mesele kendime kahve yapmak için tezgaha yöneldiğimde
"O kadından kurtuluşumuz yok. Her gördüğünde sen neden okula gitmiyorsun diye darlıyor beni. Sizlerde 7/24 evde oturduğunuz için haliyle insanlar bu evi nasıl geçindirdiğimizi düşünüyor. Hadi Batuhan kurtardı paçayı. Asaf da yeni mezunum iş bakıyorum demişti. O da kurtuldu geriye bir sen kaldın. Bende iş arıyordu dedim. Çünkü biraz mantıklı düşünürseniz. Türkiye'deyiz ve bu evde kiracı olduğumuzu biliyor herkes. Geleli bir ay oldu ve hiç birimiz çalışmıyoruz. Nasıl geçiniyor bunlar diye soruyorlar kendilerine."
Kahveyi fincana döktükten sonra onlara döndüm. Bir aydır buradaydık ve ben geçen hafta bir iki günlüğüne halamların yanına İstanbul'a dönmüştüm. Yoksa diğer türlü yurt dışına yanıma geleceklerdi. Ki ben yurt dışında değildim.
"Rüya haklı." Batuhan'ı gösterip haklı olduğumu anlaması için bir bakış attım. Boğaya dönen Ozanla keyfim yerine gelmişti.
"Onu bırakın da bu eve toplayan şu şerefsizden bir ipucu yok mu?"
Gerçekten sıkılmıştım bu durumdan. İntikam alacağım diye acımı doğru düzgün yaşayamamıştım. Her gün ailem hakkında yeni bir bilgi öğrenmek garip hissettiriyordu. Hele ki duyduklarınız kötü şeyler ise.
Asaf "Yok adam iyi saklıyor kendini. Elimizde ki tek bilgi ailelerimizin bu evde beraber büyüdüğü."
Ozan "Bir şeyi atlıyorsun. Güney'in annesini, Batuhan'ın annesi ile babasını ayırmaya yönelik planı ve bizim babalarımızın hapse girmesi."
1 aydır aynı muhabbet içindeydik. Ve cidden sıkmıştı.
"Bana bak! Senin babanın bu ülkede yatmadığı 18 yaşında kız kalmadı. Ha tecavüz ettiği kanaatinde haberlerini de gördük Ozan. Bunlardan biri intihar etmiş üstünü kapatmışsınız. Benim aileme laf edecek son insan bile değilsin. Benim annem mi babanın başına silah dayadı da bu işe zorladı. Hayır! O çeneni kapat artık! "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Komiksin Güney. Sadece gülüyorum bu haline. O kıza babam bir şey yapmadı. Tecavüz haberlerine gelince de öyle bir durum yok. Kendinden küçük sevgilileri elbet oldu. Ama veren memnun alan memnun kapiş!"
Gerçekten çok iğrenç bir insandı.
"Zavallısın. Ben gidiyorum. Bir sik olacağı da yok."
Mutfaktan çıktım sinirle. Bir aydır sap sap oturup kavga etmekten başka bir halt yediğimiz yoktu. Üst kata annemin odasına çıktığımda kapıyı sertçe kapattım. Dolabın kapaklarını açtım. Fazla bir eşyam yoktu zaten. Çantama attığımda dolabın kapağını geri bıraktım. Yatağın köşesinde ki hırkamı alacak iken yatağımın üzerinde ki mektubu gördüm.
