Senden Bana Kalan(Tamamlandı)

Flashback

“Memories never die.”

“-Kalın kaş beycim, bugünkü yemeği iptal edebilir miyiz ben birazcık hasta oldum üşüyorum da?

-Yeşil göz hanımcım ben mi dedim size hasta olun diye!
-Ama :(
-Peki peki, o zaman iyileşince evinde kendi ellerin ile yapacaksın bana.
-Hay hayyy.”

Annen yemekleri yaktığı için restoranda yemek zorunda kalmıştık..

o gün hayatımda en çok güldüğüm gündü. Annen varken benim yüzümün gülmediği an yoktu. Yemekleri yerken annen ağzının kenarına ve burnuna bulaştırıp duruyordu. Küçük bir çocuk gibiydi. Yüzünü sürekli ben silmiştim o gün.

#
Ve hayatımın en güzel günlerinden biri daha. Annenin doğum günü.

Annen o gün peri kızı gibiydi. Masallar diyarından gelmiş gibiydi. O kadar güzeldi ki, o gün fıskiyelerin altında ıslanmıştık bu yüzden de yeni yaşının ilk gününü hasta geçirmişti.

#
- Gel benimle seni çok güzel bir yere götüreceğim.
-Nereye gidiyoruz?
- Sürpriz dedim yaa.
Elinden tutup bahçeye çıkardım. Ceketimi yere serdim. Ve üzerine yattım.
-Gelsene.
Asla tereddüt etmeden gelip yanıma yattı.
-Ne yapacağız?
-ne yapmak istersin?
- Yıldızları izlemek.
- Bende onun için getirdim zaten seni. dedim.
- O kadar huzurluyum ki şuan.
- Seyran,
-Efendim,
yattığım yerden kalkıp oturdum.
-Ne olduu?
-Sana bir şey söylemek istiyorum.
- Söyle.
- Senin yanındayken ben, ben değilim.
- nasıl yani?
- Senin yanındayken gülüyorum, çocuk gibi davranabiliyorum. Senin yanındayken hiç çekinmeden kendim olabiliyorum. Gece aklıma geliyorsun mesela gülümsüyorum. Sen yokken kendimi eksik hissediyorum. Seninle bütünleniyorum. Ben istiyorum ki, arkadaştan öteye çıkmamız gerek yani bi isim koymamız gerekiyor gibi. Seyran açık söylemek gerekirse eğer ben sana aşığım.
Seni çok seviyorum. Eğer kabul edersen, benimle çıkar mısın?
Annen bu sözlerin üzerine yattığı yerden kalktı ve yanıma oturdu. Ellerimi tuttu, gözlerimin içine baktı.
- Ferit, bende, sen yokken eksik gibiyim. Sen ol istiyorum hep, hep sen ol. Sen varken yanımdayken kendimi güvende hissediyorum. Bende, sen yanimdayken gülüyorum. Bende seni seviyorum. ve evet seninle çıkarım.
O gece sevgili olmuştuk annen ile.

anı kalsın istemiştik, ıslandıktan sonra kuruyan saçları dağınık olduğu için annen çok istemedi aslında. Ama ikna ettim sonunda. Sırf bu günler için sana gösterip anlatabilmek için.
Uzun bir süre kerim ve selinin haberi olmadı, sonradan söyledik onlara. Duyunca ikiside bizi çok desteklemişti, en başından istiyorlardı zaten.
Gün geçtikçe işler ciddileşti. Seyranın annesi, babası ve ablası ile tanıştım.
Seyran annem, babam, abim, ifakat yengem ile tanıştı.

Bu resmide o gün cekmiştik. Babaannen çok samimi ve içten davranmıştı annene sanki yıllardır tanıyormuş gibiydi. Annen o gün o kadar çok heyecanlıydı ki, en basit sorularda bile düşünüyordu, heyecandan unutuyordu. En çok güldüğüm anı anlatmak istiyorum.
Yemekleri söyledikten sonra sohbete başladık.
-İsmin Seyrandı dimi? dedi Annem.
- ııı şeyy.. diyerek gözlerime baktı annen.
ismini unutmuştu.
- evet evet Seyran.
diyip suyundan bir yudum almıştı.
O anı hiç unutmuyorum. Ben çok gülmüştüm, ben gülüyorum diye de annen bana trip atmıştı.
O günü de böylece sorunsuz atlattık.
Ve gün geldi çattı evlilik teklifine..

_____________________________________
sizce nasıl bir evlilik teklifi etti?
💗💓💕💥✨

2 gün yeni bölüm atmayacaktım fakat
dün yeni bölüm verilmediği için
bugün atasım geldi✨