Eşi öldükten sonra, kızına eşinin adını veren ve ona her gün annesi ile ilgili anılarını anlatan bir Ferit ve kızı.
Kapak tasarımı - @hughesflyy'a aittir.🤍
“Beni güzel hatırla, bunlar son satırlar. Farzet ki bir rüzgardım, esip geçtim hayatından. Ya da bir yağmur, sel oldum sokağında. Sonra toprak çekti suyu, kaybolup gittim. Belki de bir rüyaydım senin için, uyandın ve ben bittim. Beni güzel hatırla.” -Orhan VELİ.
Kağıdın sonunda bu şiir vardı, bana bıraktığı son sözü bu şiir olmuştu, sahi bu anlattıklarından sonra benim seni nasıl hatırlamam gerekiyordu?
Çocuğumuz için kendini feda eden fedakar bir anne olarak mı? Yoksa bile bile beni ve çocuğumuzu yarı yolda bırakan biri olarak mı? Bunların hiçbiri belkide.
Bu okuduklarımdan sonra ne hissetmem gerekiyordu? Seyran, kendini feda etmişti, bile bile ölüme mi gitmişti yani? Ölümü kendine layık mı görmüştü? Üzerine bana günlüğünde mektup bırakmıştı, beni güzel hatırla diyordu bana. Şimdi sen söyle ben seni nasıl unutayım?
Ben bu okuduklarımdan, öğrendiklerimden sonra kendimi nasıl affedeyim Seyran? Bu hamileliğin seni öldüreceğini nasıl göremem? Ben ne berbat bir insanım, karımın bile bile kendini öldürmesine göz yummuşum.
Eğer, eğer önceden öğrenseydim, düzgün bir eş olarak görevimi yerine getirip doktor ile konuşsaydım, belkide şuan Seyran yaşıyor olacaktı belkide şuan Seyran yanımda olacaktı. Odanın ortasında hareketsiz bir şekilde duruyordum. Kafamın içinde Seyranın sesleri vardı,
“Hamileyim! baba oluyorsun” “Sence kız mı erkek mi?” “Feritt tekme attı!!” “Ferit doğuruyorum!!!”
Gülme sesleri, doğumhane sesleri, ve o ses, Ağlama sesi. O susmayan ağlama sesi, Seyranın sesini sonsuza dek kıstı, susturdu.
Seyranı beyazların içinde gördüğüm ilk gün, beyaz çok yakışmış demiştim, ama bahsettiğim beyaz, kefenin beyazlığı değildi..
Odanın ortasında çökmüş, küçük bir çocuk gibi ellerim ile kulaklarımı kapatıyordum. Nefes alamadığımı hissediyordum, bu ev bu oda bu anılar her şey boğuyordu beni.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kafamın içinde sadece Seyranın sözleri dolaşıyordu.
“Sen çok iyi bir baba olacaksın” “Seni çok seviyorum.” “Seni asla bırakmayacağım.”
Yalan! yalan, yalan, yalan!! Bir anda gözlerimin önü karardı, etraf karardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
