Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---☆---
Ellerimle yüzümü kavradım ve başımı dizlerimin arasına gömdüm. Artık dayanamıyordum. Bez parçası gibi babamın beni sokak ortasına atmasına, bu kadar değersiz görülmeye katlanamıyordum. Hayatımda mutlu olan her şeyi öldüren babamdan sessizce nefret ediyordum.
Annem, Eskişehir'e teyzesinin cenazesine gitmişti bir geceliğine. Beni her ne kadar yanında götürmek iste de babama dayanabileceğimi söylemiştim. Babam da ilk fırsatta beni kapının önüne koymuştu.
Olsun dedim kendi kendime. Hayatımda hoşşeylerde vardı. Ve bu sadece Ahi'den ibaretti.
Kaç dakika geçti bilmeden oturduğum kaldırımda daha fazla dayanamayıp ayağa kalktım ve sessiz sokakta adımlamaya başladım. Kendimi bu kadar değersiz olmadığıma ikna etmeye çalışıyordum. En azından annem ve Ahi tarafından değerli biriydim. Beni hoşbulan birisi vardı.
"Hoş biriyim ben." Bileğimdeki tokayla kısa saçlarımı ensemde topladım. "Hem kedilerde sokakta kalıyor." Sokaktaki bir kaç kedi ile arkadaşlık kurup onlarla geceyi geçirebilirdim. "Arkadaş bulurum kendime." Adımlarım durduğunda olduğum yere çökerek ağlamaya başladım. "Kedilerin bile onları seven babası var."
Başımı kollarım arasına gömdüm ve hıçkırıklarımı bastırmaya çalıştım. Kendimi kandırmaktan nefret ediyordum. Buna sebep olan babamdan tiksiniyordum.
"Miyavvv!"
"Asıl sana miyav!" Kızarık, ıslak gözlerimle başını koluma süren kediye baktım. "Gidip annenle uyusana, ne diye yanıma geliyorsun?!"
"Miyavvv!" Dedi bir kere daha. Bu sefer de kucağıma çıkmaya çalışmıştı. Mırıltısı artarken dizlerimi uzatıp kucağıma uzanmasını sağladım.
"Seni de mi evden attılar?" Parmaklarımla başını okşadım. Hep hayalimdi kedi sahiplenmek ama babam benim hayallerimin katiliydi. Asla mutlu görmek istemezdi beni. "İstersen bu gece birlikte kalabiliriz." Gözlerini yavaşça kapatışını izledim. En azından birimiz rahatça uyuyacaktı.
"Miyav.." Sesi ve mırıltısı daha kısık çıktığında parmaklarımı minik burnuna dokundurdum. Masum ve tatlıydı. Belki de aramızdaki tek fark buydu.
"Keşke o da şimdi yanımda olsaydı." Gözlerim dolarken bir yandan da başını okşuyordum. "O çok iyi biri biliyor musun?" Güldüm göz yaşlarım dudaklarıma bulaşırken. "Senin gibi çok tatlı." Kendimi onaylamaz gibi başımı iki yana salladım. "Tabii şimdi o bunu duymasın. Koskoca adama kedi gibi tatlısın dersem benimle bir daha konuşmayabilir. Ama çok tatlı yine de." Başımı eğerek kediye biraz daha yaklaştım. "Yeşil gözleri var seninki gibi."
Dalgalı saçları var denizlerden kopup gelmiş gibi.
"Sesi huzur veriyor bana. Sürekli benimle konuşmasını istiyorum. Sadece benim olmasını istesem, bencillik yapmış olur muyum?" Dizimde uyuyan kediye sormuştum bunu ama bana cevap vermemişti. Belki de dediklerimi bile anlamıyordu. Halbuki çok açık konuşmuştum.
