Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
---☆---
"Çok yorgun hissediyorum kendimi." Yumuşak, kahve saçlarından bir an olsun parmaklarımı çekmedim. Derin bir nefes aldı, her hareketini özenle izledim; birkaç satır dize oluştu. "Sonra senin yamacında soluklanıyorum. Uzunca koşup birden durmak gibi nefes alıyorum." Güldü ama bilmiyordu ki sesinde hissettiğim her hüzün gelip benim kalbime saplanıyordu. "Yeşil gözlerine bakınca tüm yorgunluğum geçiyor ve ben dünyanın en huzurlu insanı oluyorum Ahi." Parmaklarını kaldırarak yukarı doğru uzattı. Hemen kendi parmaklarımla tutundum ona. Daha çok güldü küçük çocuklar gibi. "Ellerin ne kadar kocaman."
"Senin ellerini sıkıca tutup birdaha asla bırakmamak için." Daha sıkı tuttum parmaklarını. Sözlerim hoşuna gitmişti, gülüşü büyüdü, pembe dudakları usulca yanaklarına kıvrıldı.
"Gerçekten hiç bırakmayacak mısın?" Havada tuttuğum, birbirine geçen ellerimize bakarken boşta kalan elimle saçını okşamaya devam ettim.
"Bırakmayacağım." Dedim kendimden emin şekilde. Çünkü ben senin ellerini tutarken vardım. Çünkü ben senin yanında Ahi'ydim. Beni ben yapan sendin sevgilim.
"Ben senden gidersem, o zaman ne yapacaksın? Tutmaya devam edecek misin elimi?" Kahve gözlerini başını koyduğu dizimden bana dikti. Gökyüzündeki birkaç yıldız gözlerine düşmüş, en parlak şekilde parlıyordu.
"Sen benden gitmezsin Neva." Bundan emindim. Beni bırakmazdı. Yıllar sonra hayatıma girip beni tamamlayan o, benden gitmezdi.
"Doğru." Dedi gülmeye devam ederken.
"Ama eğer, olurda bir gün gitmek zorunda kalırsan..." Saçlarımdaki elim yanağına ulaştığında, güneşten kızaran, yumuşacık yanağını okşadım. "Ben de peşinden gelirim."
"İşte bu yüzden seni seviyorum Ahi." Uzandığı yerden kalkıp hemen yanında duran şiir kitabını aldı. Neva'nın şiir kitabı. İçinde satır satır özenle işlediği şiirleri olan o kitap. Bir Yıldız Kaydı Gök'yüzünden. Tanıdığım en yürekli şairin kitabı. Benim biricik sevgilim bana yazdığı, dizelerine kalbini, ruhunu işlediği o kitap.
"Hadi bana şiir oku." Saçlarını omzuna atıp sırtını göğsüme yasladı. Kokusu ciğerlerime dolarken kollarımla sıkıca sardım onu. Benden asla gitmesin, ayrı kalmayalım diye sıkı sıkı tuttum. Yumuşak saçları boynuma değerken huylanmıştım ama hoşuma gitmişti. Başımı omzunun üstünden ona doğru uzatırken elinden şiir kitabını aldım.
"Hangisini okumamı istersin?" Ben tüm şiirlerini çok severdim. Her diziyi, her kelimeyi ezberlemiştim defalarca okuduğum için.
"Fark etmez." Yüzünü hafifçe yana dönerek aramızdaki mesafeyi kapattı. "Hepsini aynı kişiye yazdım." Yanağımı narince öperken ben de ona aynı şekilde karşılık vermiştim. Birkaç saniye birbirimize gülerek bakmış, ardından rastgele sayfalardan birini açarak şiiri okumaya başlamıştım.
