Encounter || JJK X MARI

თავი 9

მარის pov
დილით მზის სხივებმა გამაღვიძა. უცბათ კი გუშინდელმა მოვლენებმა თავი შემახსენა.
უცბათ პანიკამ ამიტანა და ყვირილი დავიწყე. ამ დროს იუნგი შემოვარდა.
იუნგი: არ ინერვიულო აქ ვარ სახლში ხარ უსაფრთხოდ. მე კი ბედნიერებისგან ტირილი დავიწყე და თან ამდოს გამახსენდა თუ როგორ გადამარჩინა ჯონქუქმა და შემდეგ მანუგეშა.
მარი: ბოდიში შენი შეშინება არ მინდოდა უბრალოდ რომ გამახსენდა ძალიან შემეშინდა.
იუნგი: ვიცი ვიცი ბოდიშს ნუ იხდი. დღეს შენთან ფსიქოლოგი მოვა და გაგესაუბრება,წამლებდაც გამოგიწერს და კარგად იქნები.
მარი: იმ-იმ ნაძირალას რა ბედი ეწია?
მან ღრმად ჩაისუნთქა და მითხრა.
იუნგი: არ მოვატყუებ რადგან იმსახურებდა რაც დაემართა. მოკლედ ჯონქუქმა აწამა და შემდეგ მოკლა. ისე ჯონქუქი არასოდეს მინახავს ასეთი ანერვიულებული და გაბრაზებული. გონება დაკარგული რომ გქონდა ისე ჰყავდი გულში ჩახუტებული რომ სხვა რაღაც ვიფიქრე.
მარი: მადლობა უნდა მოვუხადო მანქანაში გონებაზე რომ მოვედი მან მანუგეშა.
იუნგი: მართლა? მგონი უყვარდები.
ჩავიცინე
მარი: ღმერთო იუნგი ყველაზე რთულ
დროსაც შეგიძლია ჩემი გაცინება.
იუნგი: სიმართლეს ვამბობ
მარი: არა სისულელეა უბრალოდ როგორც და ასე მიმიღო და ამიტომ.
იუნგი: კარგი. მიდი გამოიცვალე და მოწესრიგდი. საუზმე მზადაა.
მარი: კარგი.

იუნგი გავიდა და მე აბაზანის მისაღებად შევედი. ვერც კი გავიაზრე რომ ჩემი ტანსაცმელი მეცვა. ნუთუ ჯონქუქმა- არა მოახლეს დაავალებდა ტანსაცმელი გავიხადე და სარკეში ჩავიხედე. თავს ძალიან საზიზღრად და ბინძურად ვგრძნობდი მისი შეხების შემდეგ. არც ვიცი რამდენხანს ვბანაობდი უბრალოდ მონდოდა მისი საზიზღარი შეხება მომეშორებინა.
შემდეგ ჩავიცვი და ქვემოთ ჩამოვედი.
თეჰიონი: მარი როგორ ხარ?
ჰოსეოკი: ხო ძალიან ვინერვიულეთ.
ჯიმინი: ძილის დროს ტიროდი ხომ კარგად ხარ.
მარი: დამშვიდდით კარგად ვარ უკვე. მთავარია გადამრჩინეთ მადლობა. ჯონქუქი ჩუმად იჯდა და არც მიყურებდა.
მარი: და კიდევ მადლობა ჯონქუქს რომ დროზე მიპოვა თორემ ვერც წარმოვიდგენდი რას გააკეთებდა.
ჯონქუქი: არაფერია ჩემს ადგილას ყველა ასე მოიქცეოდა.
ჯიმინი: კი მაგრამ შენსავით ვერ ვაწამებდი იმ ნაბიჭვარს.
ჯონქქუი: გვეყოს ამაზე ლაპარაკი ხომ ხედავთ რომ უხერხულადაა.
მარი: მაინც მადლობა კიდევ ერთხელ.
ეს ვთქვი და ჭამა დავიწყე. ხანდახან ჯონქუქს ვუყურებდი. ზოგჯერ ჩვენი თვალები ერთმანეთს ხვდებოდა და რატომღაც მის თვალებში სითბოს ნაპერწკალს ვხედავ. მაგრამ ალბათ ვეცოდები სულ ესაა.