ORKİDE [TAMAMLANDI]

3.bölüm (temas)

İnsan bazen korkar
bazen de mutlu olur
işte o mutluluk duygusu
bana nadiren uğruyordu

Her günüm kötü geçiyordu ve bu bana zarar veriyordu acaba şu an'dada  zarar görücek miyim? yoksa şans yüzüne gülümseyip bundan da kurtulacak mıydım adamlar takip etmeye devam ediyordu ve okula yaklaşmıştım eğer okula gidersem bu sefer okulumu da öğrenmiş olucaklardı ve iş iyice kötü olucaktı ani bir kararla koşmaya başladım neden yaptım bilmiyorum ama koştum bir binanın içine girdim ve saklandım ilk fren sesi geldi sonra araba kapısının sertçe kapanma sesi geldi ben hızla merdivenlerden yukarı çıktım en üst kata gelince kaçıcak yerimin olmadığını fark ettim adamların ayak seslerini duyduğum da öylesine bir kapıyı çaldım bir dakika sonra kapıyı yaşlı bir teyze açtı

"Buyur kızım bir şey mi oldu?"dedi nefes nefese teyze ile konuşmaya çalıştım

"Y-yardım edin"dedim teyze hemen içeri girmeme izin verdi hızla içeriye girdim teyze kapıyı kapattı ve kilitledi kadına baktım beyaz saçları mavi gözleri ve şık giyimi ile tam bir hanımefendi gibiydi

"Teşekkür ederim"dedim kadın gülümsedi eliyle salonu gösterdi

"Rica ederim kızım sen salona geç biraz sakinleş bende içicek bir şeyler getireyim"dedi

"Gerek yok aslında beş dakika durup gidicem"dedim ama kadın dinlemedi mutfağa girdi bende salona girdim koltuğa oturdum etrafı inceledim her yerde fotoğraf vardı önümde ki masada duran fotoğraf dikkatimi çekmişti iki küçük çocukla olan bir fotoğrafı vardı

"Torunlarım dikkatini çekmiş anlaşılan"dedi kadına baktım elinde iki kupa çay vardı yanıma oturdu çayları masaya bıraktı

"Evet"dedim dizlerimdeki ellerime baktım

"Anlat bakalım az önceki halin neydi?"dedi nefesimi verdim

"İki kişi beni takip ediyordu bende bulduğum ilk binaya girdim adamlar peşimden gelince kapınızı çaldım" dedim

"Takip ettiklerini nerden anladın?"dedi bana inanmıyordu ben de olsam ben de inanmazdım

"Nereye gitsem peşimdeydiler" sonra ekledim "rahatsız ediyorsam gidebilirim"dedim kadın masada duran çayını aldı ve bir yudum aldı

"Yok kızım ne rahatsızlığı o adamlar gidene kadar burda kalabilirsin"dedi kadının gözlerinin içine baktım

"Teşekkür ederim"dedim gözlerim masada duran fotoğrafa kaydı çay bardağımı aldım "kaç torununuz var?"dedim çayından ilk yudumumu alarak

"Yedi ikisi üniversite son sınıf öğrencisi üçü lise diğer ikiside evlendiler"dedi çayından tekrar yudum alarak

"Ne güzel"dedim kadınla bu şekilde baya konuştuk saate bakınca okul çıkış saatinin geldiğini gördüm gitme zamanım gelmişti ayaklandım kapıya gittim teyzede arkamdan geldi

"Yine beklerim kızım"dedi ayakabımı bağlayıp ayağa kalktım ona gülümsedim

"Gelmeye çalışırım niliüfer teyze"dedim evet kadının ismi niliüferdi ve çok tatlı bir kadındı vedalaştıktan sonra hızla merdivenlerden indim ve kapının kapanma sesini duydum aynı hızla apartmandan çıktım sokağa çıktığımda etrafıma iyice baktım ama görünürde kimse yoktu sakin adımlarla yürümeye başladım eve yaklaştığım da yolda fıstık ile karşılaştım fıstık benim sokakta bulduğum kediydi küçüklüğünden beri ona ben bakıyordum kaldırıma oturdum fındığı kucağıma otuturdum onu sevmeye başladım kafasını sürekli hareket ettiriyordu ilk önce boynunu sonra kafasını sevdim bir kaç dakika sonra önüme iki adam geldi kafamı kaldırıp onlara baktım ikiside iri yarıydılar biri esmer adamdı diğeri ise hafif kumraldı ve beni tek elleri ile kaldıra bilecek güçteydiler