Instagram straykings143 bu hesabin povu ona gore yapmaya calisicam umarim seversinizzChan
Belki bugün böyle olacağını düşünseydim Rex'i güvende tutmak için yanıma getirmezdim. Kimse yaşayacağı şeyleri tahmin edemez veya düşünemez, değil mi?
Her zaman olduğu gibi çatışma çıkacak ve sonunda onların çekileceğini düşünmüştüm. Öyle olmadı. Çekildiler ama en kıymetlim Rex'im ile çekildiler. Farkında bile olamamıştım. Sadece gözümün önünde yatan Rex'i gördüm. Farkına bile varamadım. O an ağlayamazdım. Karşımızda düşmanlarımız ve yanımda bana güvenen ve acımasız olduğumu bilen ekibim. Acımasız olabilirdim belki,sadece insanlara.
Herkes çekildikten sonra kalanları ve ekibi Hyunjin'e bırakp gitmeyi düşünüyorum. En azından şu an. Yanlarında ağlamak en son isteyeceğim şey olabilirdi belki de? Beni öyle görmeleri belki güvenlerini sarsacak veya acımasız olduğumu düşünmeyeceklerdi. İnsanlara hiç bir zaman acımadım. Ama konu hayvanlara gelince böyle olmam imkansızdır. Ve o köpek yıllardır benimle olup bir çok kez neredeyse hayatımı kurtaran köpek olduğu zaman her şey daha çok değişir.
Sesimin titrememesine dikkat ederek Hyunjin'e gitmelerini söylemiştim. "Gelmeyecek misin?" diye fısıldadı Hyunjin. Tabii ki onlarla gidemezdim. Yanlarında ağlamak istemem. Hyunjin diğerlerini de alıp gitmişti. Ben de nereye gittiğimi bilmeden sadece uzaklaştım.
Hyunjin'le aramızda patron koruma gibi bir ilişkiden daha çok dostluğumuz vardı. Eh yıllardır benimle Hyunjin. Ama yine de kimsenin yanımda ağlamak istemezdim. Özellikle de böyle birisiyken.
Çatışma çıkan yerden uzaklaşmıştım. Fazla olmasa da... Sessiz sedasız boş ara sokaklar vardı. Kimse buraya gelmez, değil mi? Geldiyse kafası yerinde değildir zaten. Diğerlerinden uzak en diplerde duvarlarında bir şeyler karalanmış olan ara sokağa girmiştim. Duvarlarında çokça şeyler vardı. Aşklarını itiraf edenlerden resim yapanlara kadar... Gözüm çoktan dolmuştu, bense duvarın önüne eğilip yüzümü kapatacak şekilde kollarımı koyup ağlamaya başlamıştım.
Telefonum çalıyordu ki şu an hiç bir şey umrumda bile değildi. Rex'i geri getiremeyeceklerdi nasıl olsa. Ne kadar ağladım veya ne kadar zamandır burada oturuyorum bilmiyorum. Yağmurun küçük damlaları da saçlarıma düşüyordu. Yağmuru sevmezdim ama şu an önemseyemezdim. Çoktan hıçkırmaya başlamıştım. Biraz da olsa rahatlamış hissediyordum. Kafamı kaldırmadan önce gelen sese kadar daha rahattım. Kim gelir ki buraya,bu saatte? Sesi inceydi meraktan daha çok endişeli bir ses tonuyla söylemişti. Beni neden önemsiyor ki?
"Bayım... Siz iyi misiniz?" Bir kaç defa tekrarlamış olmasıyla beraber kafamı kaldırmıştım. Yüzü güzeldi bir kac yara izinden başka,onlar bende de vardı. Sesimin daha sert çıkmasına dikkat ederek "Sizi ilgilendirdiğini düşünmüyorum küçük çocuk." demiştim. Küçük sayılmazdı fakat benden küçük olduğu gayet belliydi. Endişelenmişti ama umrumda olan bir şey değil. İnsanlara acımazdım ben. Ölecek olsalar bile...
"Sadece merak ettim. İyi misiniz?" "
"Merak her zaman iyi değildir küçük."
"İyi görünmüyorsunuz ve üstünüzde kan lekeleri var. Endişem bu yüzden."
"Ne olduğu seni ilgilendirmez."
"İyi olduğunuzu duymadan gidemem. Bu halde birini yalnız da bırakamam. Birisi mi saldırdı? Ambulans çağırmalı mıyım?"
"Aklından bile geçirme. Aramayacaksın ve şu an yanımdan gideceksin beni tanımıyorsun bana ne olduğu da seni ilgilendirmez."
"Tanışmaya ne dersin peki?"
"Anlamak mı istemiyorsun bilmiyorum ama gerçekten iyi olmaz. Arayacak adamlarım var ambulansa da gerek yok dahası lazım mı?" Böyle dedikten sonra sanırım biraz korkmuştu. Gözlerini büyütünce köpek yavrusuna benzemişti. Yanakları da şişmişti. Gerçekten köpek yavrusuna benziyordu. İlk defa görmeme karşı çok tatlı birisiydi. Belki de ağlamamla beraber diğer duygularımı bastırmıştı. Tekrar gitmesini söylemek için ağzımı aralamıştım ki olduğu yerden doğrulmuştu. Belki de şükretmeliyim. Meraklı küçük çocuklar gibi her şeyi soracağını düşünmüştüm. Kısacası sevmemiştim. Tekrar karşılaşmayacağımızı ummuştum. Ayrıca bu şekilde ağladığımı gören ilk kişi olabilirdi. Hyunjinin görmesini tercih ederdim.
Chan o seungmin senin kaderin bak dikkat et
Oy vermeyi unutmayınn
ŞİMDİ OKUDUĞUN
My Fate ~Chanmin~
FanfictionChan,bir mafya sayılabilecek birisiydi. Köpeği ile başladığı bu işte köpeğiyle devam ediyordu. Köpeğini öldüren karşıdakilerden intikam almak istiyordu. Bilmiyordu ki o çocuğa bağlanacağını...