My Fate ~Chanmin~

~5~

Chan
~
Dediği şeylere neden inandığımı bilmiyor-
dum,ama yapmıştım. Gerçekten,bu çocuğu arayan kişiler de iyi birilerine benzemiyor-
lardı. Onlar uzaklaştıktan sonra yanına gitmiştim.

Benim olduğum tarafı izliyor gibiydi. Ama uzatmadan sordum."Şimdi söyle,uzatmadan." Çekinir gibi bir hâli vardı. Anlatmayacağını düşünerek tekrar bir şeyler sordum. "Onlar kimdi ve seni neden arıyorlardı?"

Çocuk derin bir nefes alıp konuşmaya başladı. "Babam. Yani beni arama sebepleri babam. Dışarı çıkmamı istemiyor. Ben de her seferinde çıkıp buraya geliyorum."

"Çıkmanı istemiyor ama bir sebebi olmalı?"

"Bahane olduğunu düşünüyorum ama sürekli 'Onlardan biri seni fark ettiğinde ne olacak?' diyor. Kimden bahsettiği hakkında da bir bilgim yok."

Şaşırmıştım. Böyle birisinin yapabileceği bir şey yoktu. Babasının kim olduğu hakkında da bildiğim bir şey yok. Ama şu anlık sormamam gerekir. Belki de daha sonra görmeyeceğim bile.

"Bu kadarı yeterli. Eninde sonunda gitmeyecek misin eve? Sürekli saklanmanın nasıl bir sonu olabilir?"

"Hayır. Arkadaşımla birlikte kalıyorum. Uzun zamandır değil en azından dünden beri."

"Eninde sonunda seni tekrar bulurlar. Eğer cidden seni bu şekilde arıyorlarsa bulmaları da zor olmaz. Bu şekilde kaçamazsın da korunamazsın da. Gitmeni tavsiye ediyorum. Büyüğün olarak."

"Gideyim ve sonunda oradan kaçabilmek için uğraşayım. Değil mi? Neler olduğunu bilmeden konuşman komik. Gerçekten komiksin. Neler olduğunu bilmiyorsun bile. Ayrıca..."

Bir şey daha söyleyecekti ki araya girdim.
"Ne olduğunu anlatırsan daha kolay olmaz mı?"

"Evde bile odamdan çıkamazken o evden gece çıkmanın ne kadar zor olduğunu düşünebilir misin?"

"Şu an neden buradasın peki? Arkadaşının evine gitsen daha iyi olmayacak mı?"

"Ailesinin yanına gitmek zorunda kaldı. Tek düşünebilen sen değilsin. Büyük olduğun için daha mantıklı fikirlerin var diyemem. Ne kadar büyük olduğun tartışılır tabii."

"Ne dememi bekliyorsun? Ya burada kalacaksın ya da oraya geri gideceksin. Seni kurtaracak birisi değilim."

"Kurtarmanı istemedim biliyor musun? Sadece saçma fikirlerini söylüyorum."

"Madem öyleyse gidebilirim. Dikkat et buralarda olabilirler de."

Çocuğun yanından uzaklaşmıştım. Adını bile bilmediğim bir çocuk. Neden kaçıyordu hâlâ tam anlamış değilim. Ama kurcalamaya gerek yoktu. Bir daha göreceğimi düşünmediğim bir insan için gerek yoktu. Ben arabaya doğru giderken Hyunjin mesaj attı.

Hyun-Chan

Chan
Sanırım maili atan kişi tekrar mail atmış
Neredeysen hızlı gel

~~~~~~~~

Zaten arabanın yanına gelmiştim. Hızlıca gittim. Hyunjin kapıyı açtıktan sonra yukarı çıktık.
Hyunjin hemen konuşmaya başladı. "Bu sefer Rex ile ilgili konuşmuş. Onlar olamaz mı?" Changbin ve Jisung da kafasıyla onayladı. "Madem öyleyse onların da en değerlileri Seungmin'dir. Değil mi?"

Jisung da konuşacaktı ki ben konuşmaya başladım. "Onlar Rex'e zarar verdiyse biz de onlara zarar veririz kafasından gidersek bir şey olacağını düşünmüyorum. Korkutmak işimize yaramaz. Sadece anlık olur. Ne zaman yapıyoruz o zaman?"

Jisung bu sefer konuşmaya başladı. "Emin misin peki? O çocuğu daha tanımıyoruz, nasıl birisi olduğunu da bilmiyoruz. Peki babası gibi değilse? Eminim ki hiç bir şey yapamaz."

"Zaten amacımız o Jisung. Bir şey yapamamalı ki,daha kolay olsun."

Changbin ve Hyunjin de konumlara bakmaya başlamışlardı. Jisung ve ben de konuma göre bir şeyler düşünüyorduk. Konumu bulmak zor değildi. Ama bugün gitmek sıkıntılı olabilirdi. Şüphe etmeyecekleri bir günü bekleyecektik.

Yazmaya zaman bulamiyom ki düzgün

Oy vermeyi unutmayınn