Odama girdiğimde Demir ve annem hararetli bir şekilde sohbet ediyordu.Yatağıma oturdum ve pembe renkli defteri elime aldım.Günlük olarak kullanıyordum.Oturduğum yerden kalktım ve kulaklığımı aldım.Yaşlı Amca grubunun Ne giyerse giderdi hoşuma şarkısını açtım.Bugün olanları tek tek yazmaya başladım.Sabah Demir'in beni arayıp uyandırması,beraber hastaneye gitmemiz,başımı göğsüne yasladığım an,el ele hastaneye girmemiz,merdivende konuştuklarımız, Deniz'in dedikleri.Herşeyi tek tek yazdım.Yazarken istemsizce gülümsüyordum.Ben Demir'i gerçekten seviyordum.Gülümsememi durduramıyordum.Elimdeki defteri kalemi bırakıp ,kulaklığımı çıkardım.
Hızla aşağı kata indim.Annecim seninle birşey konuşmam lazım ve aşırı acil ama öncelikle Deniz acıkmıştır sabahtan beri Özlem teyzemin yemeklerini özledim dedi durdu valla,hadi uyandır da yemek yiyelim dedim.Annem Deniz'i uyandırmaya gitti.Deniz aşağı indiğinde annem mutfağa geçti.Demir de anneme yardım etmeye gitti.Deniz ile sohbet ederken telefonuma bildirim geldi.
Bilinmeyen numara:
Kendine yazık ediceksin Ece yapma.Bizim arkadaşımızı da böyle kandırdı.Yapma kendine bunu.
Engellendi.
Bu kızlar cidden canımı sıkmaya başlamıştı.
Demir yanımıza gelip yemeğin hazır olduğunu söyledi.
Deniz ile beraber kalkıp masaya oturduk.Demir annemin önlüklerinden birini giymişti ve çok komik görünüyordu.Deniz "Evlenince hanımcı olur bu." diye fısıldadı.
Demir ile annem de masaya oturunca yemeğe başladık.
Kısa bir süre sonra Demir'in telefonu çaldı.Masadan özür dileyerek kalktı.Annem Demir'i en az Deniz kadar seviyordu artık.
Deniz annemin gözlerinin içine bakıp durdu.Annem de bunun anlamını bildiği için konuşmaya başladı.
-Söyle bakalım yine ne oldu?
-Özlem teyzem biliyorsun ki
ben seni çok seviyorum.
-Ay Deniz çatlatma beni de söyle hadi.
-Ben bişi için izin isteyecektim.
Biz yani Demir ve Ece ile birlikte
tatile gidebilir miyiz?
-Ayy Deniz bu muydu isteyeceğin şey?
Gidin oğlum zaten hastaneden yeni çıktın
canın sıkılmıştır oralarda tabii ki gidin ama beni sakın merakta bırakmayın küserim.
-Merak etme Özlem teyzem bu
boklu kızını yanımdan ayırmam
diyerek ayağa kalktı ve annemi öptü.
Benim bu tatilden niye haberim yoktu?Niye bana birşey söylememişlerdi ki?
Yemeğimi bitirince tabakları toplamıştım mutfağa giriyordum ki Demir'e çarptım.
Demir
-Sen hep böyle sakar mısın?
Ece
-Yemekleri üstüne de dökebilir
veya tabakları suratına da
yapıştırabilirdim.Ve inan bana
bunu hiç istemezdin.
Diyerek mutfağa girdim.
Bulaşıkları makineye yerleştirirken Deniz yanıma geldi.
Deniz
-Seni kimse almaz vallahi evde kaldın sen.
Özlem teyzee senin kızın bulaşıkları yıkayamamış.Demir'i gönder de yardım etsin kızcağıza.
Annem ses vermedi.
Ece
-Deniz seni buraya gömerim.
Ölmediğin için üzülürsün sinir etme beni.
-Tamam prensesim
sinirlenme.
-Sinir etme sende.
-Bir de döv istersen aa
üstüme iyilik sağlık.
Ortada hiçbirşey yokken canım sıkıldı.Bulaşıkları yıkadıktan sonra Deniz'in yanağına bir öpücük kondurup özür diledim.O şaşırmış yüz ifadesiyle bana bakarken ben odama doğru yürümeye başlamıştım.
Odamın kapısı aralanmıştı.
Yatağımın üstünde günlüğümü açık halde buldum.Aşağıya inerken defterimi kapattığımı hatırlıyordum.Defterimi aldım ve sayfalara bakarken birkaç sayfanın olmadığını farkettim.Ufak çaplı bir şoku atlattıktan sonra defterimi kaldırdım.Hangi sayfalar eksikti bilmiyordum ama kimin eline geçtiyse benim sonum olabilirdi.Anneme bile anlatamadığım olaylar ile doluydu defterim.
Günlüğümü kim neden almıştı diye düşünürken yırtılan sayfada ne olduğunu merak ettim.Defteri tek tek inceledim.Yırtılan sayfa da neler olduğu yavaş yavaş aklımda beliriyordu.
Anneme nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.Beni affetmeyecek,babam zaten beni sevmiyordu benden daha da nefret edecek.Benim suçum değildi ki.Ben hiçbirşey yapmamıştım.Anneme nasıl söyleyebilirdim,anneme ne diyecektim.
Özür dilerim...
Gözyaşım defteri ıslattı.Hakim olamadım gözyaşlarıma.Sesim de çıkmıyordu.Sessizce yalnız başıma ağladım.İçime attığım acılarım başkasının elindeydi,benim acılarım...
Sırtımı duvara yasladım,bacaklarımı karnıma doğru çektim.Sessizce hüngür hüngür ağlıyordum.Başımı dizime yasladım.O anlar gözümün önüne geldi.
Ben de travma yaratan o olayı tekrar yaşıyor gibiydim.Kendimi toplarlamak için odamda ki banyoya girdim.Yüzümü yıkarken aynada ki yansımam da o zavallı,çaresiz,ağlayan kız çocuğunu gördüm.
Ellerimi yıkarken aynadan kendime baktım.Kendimi iğrenç hissediyordum.Zavallıydım.Kendimi banyoya attım,uzunca bir süre soğuk suyun altında hareketsizce durdum.
Annemin sesini duyana kadar.
Ece iyimisin kızım geldiğinden beri bir garipsin,bir sorun mu var ?
İyiyim bir sorun yok.
Annemin gittiğini anladığımda yavaşca ayağa kalktım ve üstümü çıkardım.Annem endişelenmesin diye saçlarımı şampuanlayıp çıktım.Kollarımda ki,bacaklarımda ki morluklara baktım.
Vücudumu kurulayıp üstümü giyindim.
Saçlarımı kuruttum.Deniz'in yanına gitmek için hazırlandım.Gözlerim ağlamaktan şişmiş vaziyetteydi.Saçlarımı taradıktan sonra makyaj çantamı alıp masama geçtim.Fondöten ile göz altlarıma kapatıcı
sürüp dağıttım.Maskaramı ve dudak nemlendiricisini sürdüm.Telefonumu aldım ve taksi çağırdım.Taksi geldiğinde Deniz'in evini tarif ettim.Denizlere gelene kadar kendimden geçmiş bir vaziyetteydim.
Taksiden indiğim de kapıyı çalamadım kapının önüne oturdum.Ayağımın bağı çözülmüştü.Taksici beni yerden kaldırmak için elini uzattığın da geri çekildim.Yardım isteyemedim.Deniz aniden kapıyı açtığın da beni gördüğü için şaşırdı.
Onun yardımı ile yerden kalktım.İçeri girdiğimde birkaç arkadaşı ayağa kalktı.Kendimden geçmiş haldeydim ki bu Deniz'in dikkatini çekmişti.
Tüm düşüncelerden uzaklaştım.Bacaklarımı uzattım.Derin nefesler alarak aşağıya indim.
Deniz'e sarıldım.Sarılmam ile ağlamaya başladım.Ondan başka sığınağım yoktu.Demir dahil herkesin gözü üstümdeydi.Deniz gözlerimin içine baktı,neler olduğunu söylememi ister gibi.Hiçbirşey diyemedim.Sadece gözümün içine baktı ben ise sadece sustum.Beni anlar gibi baktı.Daha sıkı sarıldı.Gözleri doldu.O gün onun evinde de böyle dakikalarca bakışmıştık.
Sımsıkı sarıldı,o gün söylediklerini söyledi.
"Buradayım,yanındayım."
Kısa bir süre sonra kendi bedenimi taşıyamaz hale geldim.En son hatırladığım Deniz'in feryatlarıydı.
○○○
Gözlerimi açtığım da hastane odasındaydım.Deniz başımda ağlıyor Demir ise sırtını duvara vermiş yere çömelmişti.Gözlerimi açtığımı gören Deniz heyecanla gözlerini silip bana gülümsedi.Hiçbir zaman neşesi bitmeyen Deniz 11 yıllık arkadaşlığımız boyunca sadece benim için ağlamıştı.Deniz kadar yakın hiç arkadaşım olmamıştı.Deniz benim mutluluk kaynağımdı.
