31

480 6 0
                                    

"Buenos días, todos. Mi nombre es Jade Zior Callahan."

Oh my gosh! This is now the first day of school! May mga babae pa na nakatitig sa akin at nakangiti, may mga lalaki rin na ganoon.

"Puedes sentarte ahora," our Prof. told me. Tinaguhan ko na siya at pumunta sa upoan ko, he told me to sit down already.

We studied about the brain and human behavior. It wasn't that hard, though, since I studied psychology just when I was on highschool. Pero dark psychology naman lahat 'yon.

The lunch time came at pumunta na agad ako sa cafeteria. The university here looks so unreal! Ang ganda talaga sa labas ng bansa, eh. Lalo na rito sa Espanya.

"Hola, ¿puedo sentarme aquí?" Napalingon ako sa kung sino ang nagsasalita.

It was one of my block mate. Tipid akong ngumiti sa kaniya at hinayaan na siya. He say down in front of me. He even winked at me, pero hindi iyon gumana sa akin.

"Just eat, don't flirt," I rolled my eyes.

"Okay," he chuckled. His accent is so different, I found it funny! "Do you... do you speak spañol, right?"

"Yes," I nodded. "But I am not that fluent. Just use English." I smiled.

"Okay," he smirked. "eres tan lindo."

"I know, just shut up," I rolled my eyes and continued eating. He just told me I am cute, and yeah I already knew about that.

He didn't interrupt me anymore. He just kept on staring at me but I don't really give a f*ck about it. Tumitig lang siya riyan hanggang mamatay pa siya, wala akong paki.

"Do you have a girlfriend... or a boyfriend?" he asked again.

Inayos ko na ang lunch box ko and wiped my face with a napkin. "Lo siento, pero ya tengo un hijo." tipid akong ngumiti sa kaniya at umalis na ako.

He was so shock after that. Probably he was thinking that I am a single father, well, he was right after all. And isa pa 'no, wala akong gana na lumandi. Sapat na sa akin ang anak ko, paki ko ba sa ibang lalaki riyan.

Marami nang nanligaw sa akin, noong bago ko pa ipinanganak si Kaior. Humaba kasi ang buhok ko noon, pero ang payat ko and I didn't know why they still liked me even though ang lusyang ko noon. But I cut my hair matapos noon, I don't want ro have a long hair.

The school day was done and I had to go to the book store to find a new book. Our lecturer was just lecturing and lecturing, iyon naman ang ginagawa niya. Kailangan ko rin na mag-study 'no.

Nahirapan pa ako ma abutin iyong isang libro, I looked around to see if someone was watching me, pero wala. Buti na 'yon kasi naman nakakahiya! I tried to reach it again, pero ang taas! And I don't want a help from anybody. I hate my height.

Napatigil ako nang may ibang kamay na umabot noom. He gave me the book at tinanggap ko na 'yon. But I froze when I realized that it was Kaiden, he stared at me before looking away, feeling awkward.

"T-thank you," napayuko ako, tumikhim.

Hindi ko na siya hinintay na sumagot at binayaran na ang ang mga libro at ipinasok sa isang plastic bag. I walked away after that, I don't wanna see Kaiden's face! Buwan na rin ang lumipas noon last time siyang pumunta roon... katabi ang anak niya.

Kaior is crying and tried finding his new tito. But I did not let him. Nasasaktan ako dahil gusto niya talagang makita si Kaiden. Sinabihan ko na lang siya na babalik din si Kaiden, pero hindi. Pero ngayon, nandito na siya.

I was about to go to wait a taxi, pero natigilan ako nang tawagin na naman ako ni Kaiden. "Don't you want a ride?"

I sighed heavily. "Huwag na, salamat na lang."

My Possessive Enemy (Series #1)Where stories live. Discover now