Unicode
ချိုင့်ခွက်ကြီးငယ်များလမ်းမပေါ်နေရာအနှံ့ယူထားသည့် ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်ထဲသို့ ထိုနေရာနှင့်မလိုက်ဖက်စွာ ဇိမ်ခံကားတစ်စီးမှဝင်ရောက်လာသည့်အခါ ရပ်ကွက်နေလူအများ၏ ဝိုင်းဝန်းကြည့်ရှုခြင်းကိုခံရတော့သည်။
“ဆက်သွားလို့မရတော့ပါဘူး ဆရာ”
မျက်စိရှေ့မှာမြင်နေရသော ဆိုးရွားပြီးကျဉ်းမြောင်းလွန်းသည့်လမ်းကိုကြည့်ကာ ဒရိုင်ဘာဖြစ်သူမှပြောလာသည့်အခါ ကားနောက်ခန်းတွင်ထိုင်နေခဲ့သည့်လူမှာ လမ်းဆင်းလျှောက်ဖို့ပြင်ရတော့၏။
“အဲဒါဆို ဒီကနေပဲသွားလိုက်တော့မယ်”
“ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့ပေးရဦးမလား ဆရာ”
“ရတယ် မလိုက်နဲ့တော့”
ရပ်ထားသည့်အကောင်းစားကားပေါ်မှဆင်းလာသည်လူ၏ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံမှာလည်း တစ်ချက်မျှကြည့်လိုက်ယုံဖြင့်ပင် အထက်တန်းလွှာတစ်ယောက်မှန်းသိသာလွန်းလှသည်။
ထိုလူမှာသူ၏အနီးပတ်ဝန်းကျင်မှလူအများ၏ သိသိသာသာသူ့အားစူးစိုက်ကြည့်နေကြခြင်းကို လျစ်လျူရှုလိုက်ပြီး သူဦးတည်ရာနေရာသို့သာတစိုက်မတ်မတ်သွားနေတော့သည်။
“ကလေးကဒီလိုပတ်ဝန်းကျင်မှာကြီးပြင်းလာရတယ်တဲ့လား? စိတ်မကောင်းစရာကောင်းလိုက်တာ”
ဗွက်ပေါက်ကာ ရွှံ့ညွန်ထူထပ်သောလမ်းပေါ်မှာ မနည်းကြိုးစားလမ်းလျှောက်ရင်း လမ်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချပ်စီတွင်ရှိသော ဓနိမိုး၍ထရံများဖြင့်ကာရံထားသည့် ပူးကပ်ယိုင်နဲ့နေသောတဲအိမ်ငယ်များကိုကြည့်ကာ ဝမ်မင်ရန်တစ်ကိုယ်တည်းရေရွတ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။
ငါးမိနစ်ခန့်လမ်းလျှောက်ပြီးသည့်အခါတွင်တော့ ဘေးသို့အနည်းငယ်ပင်စောင်းနေသော တဲအိမ်ငယ်လေးရှေ့တွင် ရပ်လိုက်လေသည်။
“အိမ်ရှင်တို့! အိမ်ရှင်တို့ရှိလား?”
“ဘယ်သူလဲ?”
အိမ်ပေါက်ဝကလှမ်းမေးလိုက်တော့ ခပ်နွမ်းနွမ်းအဝတ်အစားကိုဝတ်ဆင်ကာ ရင်ခွင်ပိုက်ကလေးတစ်ယောက်ကိုချီထားသည့် အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ထွက်လာကာ သူ့အားစူးစမ်းသလိုကြည့်၍မေးလာခြင်းဖြစ်သည်။
