Tonight

Episode 16: Known Secrets

-Bölüm öncesi bilgilendirme-
Aaron'un iblis ve insan tarafıyla konuştuğu gibi aynı şeyler Xavier için de geçerli arkadaşlar, ama tek fark Xavier'ın insan tarafının konuşmalarını '{}' ile olacak diğer ikisi aynıı. En başından beri yapmıyordum ama zaten öyle fazla bir şeyi de yoktu Xavier'ın bu yüzden gerek duymamıştım kullanmaya.Bu bölümde gerekti ama hehe- evet şimdilik Aaron'dan devam ediyoruzz!
-Bölüm sonu bilgilendirmesi bitti-

Zili çalmakla uğraşmadan cebimdeki anahtarla kapıyı açıp içeriye girmiştim. Sharon, Loren, Alex, Luca ve Damian ile birlikte gezmiştik öylesine. Eğlenceli geçmişti diyebilirdim. Sadece Sharon ve Loren'ın arasında bir gariplik vardı ama olabildiğince bastırmaya çalışıyorlardı bunu. Biz de söylemeleri için üstelememiştik. En iyisi buydu.

"Ben geldim." Odaya girdiğimde bir anlığına öylece kalmıştım. Eşyalarım odada yoktu. Yavaşça yatağında duvara dönük bir şekilde yatan Xavier'a yaklaştım ve ellerimi iki yanına koyarak yüzünü biraz da olsa iyi görmüştüm. Gözleri açıktı. Öylece yatıyordu. "Hayatım benim eşyalarım nerede?"

"Diğer odaya taşındı onlar." Bir anda... Babamın bunu aklına koyduğunu biliyordum tabii, bugün de bunu yapabilmesi için bayağı iyi bir gündü. "Ben istedim."

"Ne?"

"Ayrı odalarda kalmamızı istedim Aaron. Bu daha iyi olacak ikimiz için de."

"Meleğim ne diyorsun? İyi misin sen? Bak bakayım bir bana." Bir elimle çenesinden tutup bana doğru çevirmiştim yüzünü. Ciddi olduğunu belli edercesine bakıyordu.

"Aaron, ayrılalım." Birkaç saniye öylece kalmıştım. Doğru mu duymuştum? Ayrılmamızı mı istiyordu?

"Nereden çıktı bir anda bu. Neden bunu istiyorsun?"

"Çünkü artık yapamıyorum. Sana yalan söylemek istemiyorum." Anlamazca kaşlarımı çatmıştım. Ne yalanıydı bu? "Biz iki arkadaş olarak gerçekten iyiyiz Aaron. O gün sen 'Bana bir şans ver' dediğinde o anda Carey'e olan hırsımdan kabul etmiştim teklifini. Sonra ne kadar mutlu olduğunu görünce yapamadım. Yine de bu yaptığım daha da ileride sadece seni oyalamak olacak. Evet şimdiden uzun zaman geçti ve birçok şey yaşadık biliyorum ve en başından seninle konuşmadığım için gerçekten çok özür dilerim Aaron."

"Hayır hayır, sen böyle konularda yalan söylemezsin Xavier. Bu tür şeylerden de nefret edersin sen." Ciddi yüzü yerine mahcup bir yüz ifadesi vardı şu an. İnanmak istemiyordum. Ama inanmaya itiyordu beni. Zorla inandırmak istiyordu. "Hadi bitir bu şakayı meleğim lütfen."

"Aaron ben ciddiyim." Gözlerini direkt gözlerime kenetleyerek söylemişti bunu. "Evet geç oldu bunu söylemem için ama beni sevmeyi bırakmayacaksın gibi duruyor Aaron. Bana olan sevgin azalınca söyleyecektim ama azalmak yerine her gün resmen artıyor bu sevgin. Bu yüzden dayanamıyorum sana yalan söylemeye artık." Hayır Aaron, şimdi ağlamayacaksın...

"O zaman ben... Gideyim?"

"Git, dinlenirsin. Daha sonra da sakin kafayla konuşuruz." Gitme demesini bekliyordum tüm o söylediklerinden sonra bile. Bana sarılıp şaka yaptığını ve ağlamamamı söylemesini duymak istiyordum. Yine de yavaşça doğrulup Xavier'ın üstünden kalkmış ve kapıya doğru yürümüştüm. Arkama bakmadan odadan çıkmıştım. Yeni odama gidip hiçbir şey yapmadan öylece yatağa bırakmıştım kendimi. Artık gözlerimin dolmaması için kendimi zorlamama gerek yoktu. Bu, ne demek oluyordu? Gerçek miydi az önce yaşadıklarım? Hayır, şimdi içeriye girip bana sarılacak ve bunun abimin hazırladığı aptal bir şaka olduğunu söyleyecek eminim.

-Gelmiyor, boşuna bekleyeceksin.-

Birkaç saat öncesi, Xavier'dan

Kırtasiyeye gidip ihtiyacım olan birkaç şeyi aldıktan sonra hızlıca eve gelmiştim. Dışarıda tek dolaşmak beni nedensizce geriyordu. Odama girip aldıklarımı masama koydum ve hepsini yerlerine yerleştirdim, şimdilik duracakları yerlere. Kesinlikle Aaron da ben de bunları asla şimdi koyduğum yerlerinde tutmayacaktık.