Gençliğimizi ve güzelliğimizi çalabilmek adına kendi türünü katledenler...
Peşimizden bir an olsun ayrılmayarak son nefesimizi kollayan cadı avcıları...
Benim ve benim gibi olduğunu bildiğim herkesi bir an önce bulmalı ve korumalıydım.
Onlardan da...
(Bölümleri en baştan düzenlediğim için yorumlar sıfırlandı. Bunu telafi etmek adına satır aralarına yorum bırakıp bana destek verebilirseniz çok sevinirim.)
-Bölümü okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz.-
Yine bol kaoslu, kanlı ve şok edici bir bölüm bizleri bekliyor.
Keyifli okumalar diliyorum.
Şarkı: Delta Rae- I Will Never Die
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Dördüncü Bölüm: William Ozborn-
Dora üzerime atlayıp bana sıkıca sarıldı.
''Bir an seni kaybettiğimi sandım,'' dedi.
Kızın elleri ayakları birbirine dolanmış haldeydi, resmen bacakları titriyordu.
''Öylece yığıldın kaldın Cornelia. Transa geçmiştin, ne yapacağımı bilemedim. Geçen sene aşırı doz uyuşturucu kullanımından dolayı hepimizin önünde bayılarak atak geçiren çocuklardan farksızdın. Bir tek ağzından dökülen beyaz köpükler eksikti.''
''Sakin ol Dora, yalnızca rüya görüyordum. Bilerek uykuya daldım. Arelin'in nasıl öldürüldüğünü öğrenmek için,'' dedim.
İnsanları ya da herhangi bir canlıyı sakinleştirme konusunda pek de iyi olmadığımın gayet bilincindeydim. Fakat ukalalık etmenin ya da onun, bana göre daha hızlı panikleyen bünyesini alaya almanın yeri değildi.
Ve daha yeni yeni aklıma yatıyordu ki bir şeyleri ondan saklamaya devam etmenin de gereği yoktu. Açıkça belliydi ki önümüzdeki günlerde bu tür, yaşamla ölümün arasında kalacağım anlar fazlasıyla artacaktı. Sonuçta Malesandra eninde sonunda bizim de peşimize düşecekti.
Bu nedenlerden dolayı daha fazla vakit kaybetmeden, ''Sana açıklamam gereken şeyler var Dora,'' diyerek konuya girdim.
''Kulaklarını iyice açıp dinlersen, iyi edersin.''
...
''Zaten benim görüş yeteneğimden haberdarsın,'' dedim.
''Evet?''
Görüş yeteneğinin nasıl bir şeye benzediğine ise daha öncesinden değindiğimi hatırlıyordum. İnsanların kişisel eşyalarına dokunduğumda, geçmişlerinde yaşadıkları ve tanıklık ettikleri olayları görebiliyor, gerçekte yaşananları yansıtan bir rüyanın içerisindeymişçesine izleyebiliyordum.
Tabi bu yeteneği vücudunda barındıran tek kişi ben değildim. Damarlarında akan kanda görüş becerisine sahip olan onlarca, belki de henüz tanıma fırsatına erişemediğimiz yüzlerce kız vardı. Ben, onlardan yalnızca birisiydim. Fakat herkeste de bulunmuyordu. Mesela benim veya kendi öz ablasının aksine Dora'da yoktu.
