first love till the end

CHAPTER 15

@ THE CAR

MICO’S POV

                Naiwan akong magisa dito sa gilid ng bahay ni Ralph.

                Nasaktan ko na naman sya kahit ayoko. Hanggang kelan kaya sya masasaktan ng ganito. Kung di lang sana nakielam ang mga magulang namin. Kung mas pinili na lang sana naming itago ang lahat at kung naging maaingat sana kami. Di sanaa aabot sa ganito.

                Kaya may magagawa pa ba kami? Nandito na.

                Bumalik ako sa garahe nila Ralph kung saan nandun sila.

                Nagsalubong ang tingin namin ni Grace. Alam kong gusto nyang magtanong di lang nya magawa. Lagi na lang ba ako ang iintindihin nya?

                Ang mga barkada ko din feeling ko gustong magtanong pero mas pinili nilang manahimik.

                Kilala na kasi nila ako. Di talaga ako magsasalita basta ayoko.

                Malapit na kaming matapos nung bumalik si Alyssa. Hinatid lang pala nya si Hannah. Hanga nga ako sakanya di talaga nya pinapabayaan yung pinsan nya. buti na lang naiintindihan sya nitong si Ian.

                Kwentuhan. Hanggat maari ayaw naming mapagusapan yung nangyari kanina. Kahit ano kasi gawin namin di maiwasang maapektuhan ang barkadahan.

                Matapos ang crelebration. Nagpaalam na kami sa birthday celebrant.

                Syempre ihahatid ko si Grace.

Habang nasa byahe. Pareho kaming tahimik. Nagpapakiramdaman.

                “I’m sorry” hinawakan ko yung isa nyang kamay. Ako ang unang sumuko. Kasi ako naman talaga ang may kasalanan.

                “No it’s okay. I understand. Lagi kong iintindihan kahit mahirap kahit masakit kasi mahal kita” nakita kong nagsmle kahit obvious na fake.

Bakit ba ganito sya. Laging okay lang sa kanya kahit obvious na nasasaktan na sya.

Sana pala sya na lang yung una kong minahal para wala ng ibang nahihirapan ngayon. Wala na sanang ibang nadamay pa.

                “Alam ko nasasaktan na kita. Sana dumating yung araw na mapatawad mo din ako” amin ko sa kanya

                “Don’t worry di naman ako galit. Siguro ganun lang talaga.” Napayuko sya. Alam kong piniigilan nyang umiyak.

                “Sana dumating na yung time na ikaw na ang mahal ko.” di ko magawang tumingin sa kanya kasi di rin naman ako sigurado sa mga sinasabi ko.

Naramdaman kong umiiyak na sya kaya mabilis kong pinark sa gilid ng highway kong kotse ko.

Alam ko kasing ako ang dahilan kaya sya nasasaktan.

Niyakap ko si Grace.

                “I’m really sorry. Sana dumating na yung time na di na kita masasktan pa” habang hawak ko sya sa likod.

                Tahimik lang at puro hikbi lang ang nadidinig ko.

Hanggang makapagdecide kami umuwi na. maghahating gabi na rin kasi.

HANNAH’S POV

                Its been a month after that incident sa bahay ni Ralph.