Augusta Walker

Chapter 22;Motonogy

Augusta.

Nabalot nanaman ako ng katamadan at boredom habang nakahiga ako sa puting couch na 'to.Hindi ko na alam ang gagawin ko simula ng dumating kami ulit dito ng presidente na arogante sa mansiyon niya.Ang tahimik nga niya.Psh.Naspeechless na ata pagkatapos ko'ng maglecture tungkol sa leadership.

“So pagkatapos mo 'ko'ng pagintayin sa labas ng halos isa'ng araw,hihiga ka lang dito habang nagiisip kung ano'ng gagawin mo?”

Napatayo ako ng bigla ko'ng narinig ang boses ni Zummer sa may balcony.Nakakunot ang noo niya na para'ng nagagalit siya at nakatiklop ang mga braso niya sa dibdib niya habang nakasandal siya sa glass frame ng balcony.

Ngumiti ako sa kaniya ng alanganin.Nakalimutan ko nga si Zummer.

“Sorry.” I laughed.“Kasi may nangyari lang.”

Tinaasan ako ng kilay ni Zummer.“Nangyari?Na sa sobra'ng tagal ay hindi mo man lang nasabi sa'kin?”

That fueled my anger.

“Zummer,kilala mo naman ako.Hindi ako ganong klase'ng nilalang.Psh.” Pagmamataray ko.“Kung gusto ko'ng sabihin sa'yo na may nangyari,choice ko na 'yun.Atsaka,hindi ka na ba nakahalata?Isa'ng buong araw na ako'ng hindi nagpakita tapos nagintay ka pa rin?Hindi ka man lang ba nanghinala na baka hindi kita siputin?” Tinaasan ko rin siya ng kilay.

Augusta's back ang I'm proud of it.Ngayon alam ko'ng wala ng hahadlang sa'kin ulit.Nagpakababa ako sa mga nakaraang araw at sisiguraduhin ko na hindi na 'yon mangyayari ulit.

Nginitian niya ko.“Hay nako.Joke lang.Hahaha.Huwag ka namang magalit.Ang O.A mo na.”

“The nerve.” I hissed.

Tumawa siya.Likas talaga na masayahin 'to'ng bampira na 'to.

“Alam mo?Bumi-bitter ka na naman.Tara nga,may pupuntahan tayo.” Hinila niya ako pagkatapos.

Lumabas kami ng kwarto at nakita namin si Theodore na nagmamadali at may hawak siya'ng isang makapal na folder sa kamay niya.Tumigil si Zummer sa harap niya at feeling ko ay ngumiti si Zummer ng todo.

“Hey,best friend.” Ani ni Zummer.

Sinamaan niya si Zummer ng tingin.“Shut.The.Hell.Up.” Then umalis na siya.

Tumawa si Zummer.“Achievement.” Aniya sa sarili pagkatapos ay hinila nanaman ako papalabas ng mansiyon.

“Saan mo ko dadalhin,Zummer?” Demanda ko sa kaniya.

“Basta.Haha.Ayaw mo kasi'ng makiramdam.” Ang tangi lang niya'ng sinabi.

Ayos rin 'to eh.Paano ako makikiramdam kung hindi ko naman maintindihan ang nararamdaman niya.Minsan nagtataka ako kung nangangalay ba ang panga nito kakangiti.Tss.

Hindi kami nagsasakiyan at naglakad lang kami in a blur.“Saan?” Tanong ko ulit.Mas sharp kumpara sa una.

“Basta,basta.Hahaha.Magugustuhan mo 'yon.Kasi pagpasok mo,alam ko'ng kailangan mo 'to.”

Nagtaka ako bigla atsaka naguluhan.Kailangan?If it's an object or a certain place,I don't need it.

I need blood,something that's out of his options and choices.

“Hindi ako basta papayag kung iba ang nagtangay sa'kin papalayo.Pero sige,for you,I'll make an exception.” I said.

That seemed to lift up his mood.He smiled.

“Awesome.Now I feel so damn special.” Then he winked.

“Ha-ha.Just keep walking.” I groaned.