Augusta Walker

Chapter 33; Why

Theodore's P.O.V

Serine waved at me. Confused, I went to her. Ang ganda pa ng upo niya. What, is this her office? Tsk.

"Kanina ka pa?"

Tumango siya. "About thirty minutes ago, but that's okay."

That's okay? Should I feel guilty? Nainis lang ako. I stared at her. "Diretsuhin mo nga ako, anong ginagawa mo dito sa opisina 'ko? Sinong nagpapasok sa'yo?"

Tumawa siya at pinakita niya 'yung dalawa niyang kamay. "I don't need someone to let me in. I helped myself."

Gusto 'ko siya paalisin ng opisina 'ko pero that would hurt her feelings. Not that I care. Pero presidente ako at ako ang halimbawa ng buong angkan 'ko.

"That's nice," ang nasabi 'ko na lang sa kaniya. I sounded vague. At sigurado akong nahalata niya 'yun.

Kumunot ang noo niya. "Theo, I want you to do something for me as the president."

Tinitigan 'ko lang siya. "Free time 'ko ngayon, Serine. Secretary kita kaya alam mo na minsan na lang ako makapahinga," I sighed. "I'm sorry. Maybe next time?"

Umayos siya ng upo. She pouted. I looked away. I wouldn't give in. "Just leave me alone for this time. Kailangan 'kong magpahinga."

"Tingnan mo ako, Theodore."

I breathed heavily. Labag man sa loob 'ko, tiningnan 'ko siya at tumaas ng kusa ang kilay 'ko. Tumayo siya at sumimangot bago lumapit sa akin.

Pero bago pa siya makalapit ng todo ay sinamaan 'ko na siya ng tingin. "Hanggang diyan ka lang."

Hindi siya mukhang nagulat. If I were her, I would also expect that. I had cut my ties with her, kaya bakit nagkakaganito pa rin siya?

"Take me back, Theodore..." Naiiyak niyang ani habang tinutuloy ang paglapit niya paunti-unti. I started stepping backwards equal to her pace.

"Serine, kung 'yan lang ang pinunta mo sana sinulat mo na lang ang pangalan mo sa pinakababa ng listahan mo. Maraming tao ang gustong kumausap sa'kin na hindi 'ko pa ginagrant ng oppurtunity na kausapin and you're no exception," matalim na sabi 'ko sa kaniya. Sana man lang masuntok siya sa realidad. Screw being a role model. Ayokong magpanggap na gusto 'ko pa rin siya.

She grabbed my coat's collar. I cringed. Nagulat na lang ako ng bigla siyang humikbi at lumuhod sa harapan 'ko. I almost made a face. Sa totoo lang sa sobrang busy 'ko wala na akong time para sa drama niya. Hindi naman siguro requirement sa buhay 'ko ang drama niya, hindi ba? I'm sure.

"Stand up, Carolina, don't let me call the guards." I had had it with her drama. Nakakastress na masyado ang buhay 'ko tapos dadagdag pa siya? I don't think I want a reward like this.

"Th- Theo..."

"I'm calling the guards," sabi 'ko at tumalikod na nga para lumabas ng opisina pero she hugged my foot. This time, I really made a face. Wala ba siyang self-confidence man lang? Self-esteem? Pride? Kung ano ang sobra kay Augusta, 'yun naman 'yung kulang ni Serine. How pitiful.

"Go on!" She snapped. Umiiyak pa rin siya kaya it sounded like a whine, "Call the cops, I don't care! Mahal kita, Theodore! Even your guards can't separate me from you!"