Augusta Walker

Chapter 37; Greed for Freedom

"Well, lookie here. It is a garden," Cedrick smiled triumphant infront of me.

"At sinong nagpalabas sa'tin doon sa loob? Ikaw ba?" Hamon 'ko sa kanya. Masyado siyang mayabang. Pero tama siya. Nakalaya kami dahil sa sinabi niyang shortcut. "Ano na ngayon? Saan tayo pupunta?"

"By now gising na ang buong bayan. Pinapahanap nila ako. Magiging mahirap kung pupunta tayo sa Main Road." Sabi niya bago umupo sa damuhan.

"Pumunta na lang tayo sa mundo ng mga tao ulit. Bumalik na lang tayo kung may maganda na tayong plano." Sabi 'ko sa kanya. Hindi pwedeng nandito na lang kami sa garden. Hindi pwede hindi kami lalabas ng palasyo. Nakakabagot ang ganito.

He stared at me as if a head emerged beside my face. "What do you mean 'go back'? Hindi na ako pwedeng gumawa ng portal kasi naggamit 'ko na 'yung apoy 'ko. I told you, illegal 'yon kaya may limitations."

I grabbed his collar and raised him. Pinanlisikan 'ko siya ng mata, "Dinala mo ako dito tapos wala ka naman palang matinong plano?" I stared daggers at Cedrick. He's getting in my nerves. He kept messing things up. "Tell me, will I spend my whole eternal life hiding in your world? This world is a prison enough for me."

"Your world is a prison to me, too. And I don't want to go back," he sneered. I released him to dodge his stare. Natatakot ako na baka sa galit 'ko ay mabalbag 'ko siya. He wouldn't be dead, ofcourse, but I don't want to walk with someone whose face was beaten up.

"I have a friend who can get us there. I'll get you there. Just—just trust me, Augusta," he mumbled.

"Where is this friend of yours, then?" Tanong 'ko sa kanya. "Bakit hindi ka niya pinagtanggol kanina sa reyna? Hindi ba't lahat ng tao sa bayan ay nasa palasyo?"

"Hindi siya mahilig sa ganoong pagsasalo-salo. At hindi siya motonogy—"

"So anong ibig mong sabihin? Na nagpapapasok sila ng ibang lahi dito maliban sa lahi namin?" Tanong 'ko sa kanya. "Anong klaseng pinuno ang mayroon kayo? Bakit ba siya naging reyna? Anong mayroon sa kanya na wala kayo?"

"Walang may gustong sundin siya ngunit wala talaga kaming pagpipilian. It's do or die."

"Tara na. I can sense someone coming." Naglakad ako papasok ng hardin, "Wala bang labasan dito?"

"Maze 'to. Tingin mo?" He snorted.

"Sabi nga nila, kung walang paraan, gumawa ka ng paraan." Sabi 'ko sa kanya. "Paano ba mapapatay ang pinuno? Binasa 'ko ang utak ng isang guard at hiling niya ay hindi 'ko maabot ang-"

Tumigil ang yabag ng kaniyang paa kaya napatigil rin ako sa pagsasalita. Nilingon 'ko siya. "Ang ano?" Tanong niya ng seryoso na para bang ito ang pwede niyang pangkapitan.

"That's the point. Wala siyang sinabing bagay na hindi 'ko dapat makita o maabot. Hindi 'ko rin naman alam kung ako 'yung tinutukoy niya," I continued walking. Paliko-liko kami dito sa hardin.

"Baka hindi ikaw ang tinutukoy niya," sabi naman niya habang sumusunod siya sa akin. "Listen, I'm sorry, Augusta, for everything that had happened—"

"Kanina ka pa nags-sorry, Cedrick. Manahinik ka muna at magisip ka na lang ng paraan papalabas dito."

Maya maya pa ay nakarating na kami sa gitna ng maze. Malaki itong plain lamang na may nakatanim na bermuda.