Galatasaraya ömrünü adamış Asel, sevdiği futbolcu Kerem Aktürkoğlunu savunmak için Twitter da bir thread serisi hazırlar. Bir sabah uyandığında tahmin etmediği bir şey olur. Thread yayılmıştır ve dm kutusunda onu bekleyen bir mesaj vardır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Evime çıkan merdivenleri bitirirken çantamdan anahtarımı çıkarmıştım. Arkamdan gelen Kerem sessiz bir şekilde beni izliyor, ne yaptığıma bakıyordu. Birkaç çevirmeden sonra kapı açıldığında geriye çekilerek Keremle göz göze geldim.
"Misafirler önden." Yüzünde yer eden gülümseme ile eve girerken bende kapının yanında duran ışığı açmıştım. Kerem eve girdiğinde arkasından bende girmiş, kapıyı kapatmıştım.
Evime daha önce geldiği için salona geçerken bende çantamı vestiyere bırakmıştım. Salonun ışığı açılırken kendi eviymiş gibi davranması hoşuma gitmişti. Birkaç senelik evli çiftler gibi hissetmiştim ve bunun ne kadar hoşuma gittiğini söyleyemezdim.
Keremin yanına geçerken üzerimdeki elbiseyi biraz daha çekiştirdim. Rahat olabilirdi ama ev içerisinde en iyi kıyafet kesinlikle eşofman ve tişörttü. Salonun kapısını açtığımda koltuğa oturmuş ve telefonuyla ilgilenen bir Kerem karşılamıştı beni. Geldiğimi görmesi ile telefonunu kapatırken bakışları üzerimde kalmıştı.
"Ben bi üzerimi değiştireyim, sonra yemeğe geçeriz olur mu?"
Keremin onaylar anlamda kafa sallamasıyla salondan çıkarken hızla odama yöneldim. Çekmeceden bulduğum kısa kollu ve eşofmanı alırken bir elimle de saçımı açmaya çalışıyordum. Açtığım at kuyruğu omzuma dökülürken rahatlamış bir şekilde üzerimi değiştirdim.
Ellerimi yıkayıp salona geçtiğimde Kerem de ceketini çıkarmış koltuğun üzerine koyuyordu.
"Hadi geçelim mutfağa." Yanıma adımlarlen söylediği sözlerle bende yönümü mutfağa çevirmiştim. İkimiz de sessiz adımlarla mutfağa yönelirken aklımdan yapabileceğimiz yemekler geçiyordu. Bir kere ikimiz de çok açtık, bu yüzden hızlı yapabileceğim bir şeyler arıyordum.
Mutfağın ışığını açıp buzdolabına yönelirken arkamda Keremin ne yaptığını bilmiyordum. Dolaptan çıkardığım kremayı elimde tutarken gözüm başka şeyleri arıyordu.
Dolaptan alacaklarımı alıp tezgaha koyduğumda arkamı döndüm. Kerem sırtını duvara vermiş beni izlerken ellerimi belime koydum.
"Yardım etmeyecek misin?" Soruma karşı kaşlarını kaldıran Kerem tebessüm gönderdi. Duvardan ayrılırken yavaşça yanıma yaklaştı. Her adımında bir adım gerilirken Keremin yüzündeki sırıtma daha da büyüdü.
"Lavabo nerde?" Gözlerimi kırparken ilk birkaç saniye ne dediğini anlamamıştım. Bana bakan bir çift gözle kendime gelirken boğazımı temizledim.
