Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
10. Bölüm: Utanç
Runelya biraz önce yaşadığı utanç verici olayın ardından hemen bahçeye kaçmıştı.
"Anne, abim gelmiş." dediğinde kadın şaşırarak "Aaa, niye haber vermedi bu oğlan? Ben bir bakıp geleyim Ahsencim." diyerek içeri girdi.
Meriç Runelya'nın yanına geldiğinde eliyle yüzünü havalandıran kıza bakıp "Domates gibi oldun. Sakin ol maviş, hiç mi çıplak erkek vücudu görmedin?" diye sordu gülerken.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç kız kırpıştırdığı gözlerini diktiğinde Meriç'in gözleri şaşkınlıkla açıldı.
"Abinin falan? Babanın?"
Kafasını iki yana salladı Runelya.
"Oha! İlkin abim yani!"
Runelya'nın gözleri irileşirken hemen elini Meriç'in ağzına kapattı.
"Öyle ayıp şeyler söyleme lütfen!"
"Sen daha ayıp görmemişsin masum kek." diyen meriçin sesi ağzı kapalı olduğu için "Son doho oyop gormomosson mosom kok." diye çıktığında genç kız güldü.
Ahsen hanım, oturduğu çardakta arada bir kızını kontrol ediyordu çünkü çekinmesini istemiyordu.
Meriç'le oturan kızının bugüne kadar kimsenin yanında olmadığı kadar rahat olduğunu fark ettiğinde gülümsedi.
Ne ara bu samimiyeti yakalamışlardı bilmese de kızı adına çok sevinmişti. Runelya çok masum, bir bakanı bir daha baktıracak bir güzelliğe sahipti.
