Runelya, geriye tek kişi kaldığı ailesinin büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu öğrenir.
Dış dünyayla ilişkisini koparan ailesi öldüğünde, onların yaşattığı travmalarla baş ederken öğrendiği gerçekler onu gösterişli ama yalnız bir hayattan mütev...
Mirza'nın bakışlarının ikide bir bana döndüğünü fark ediyordum fakat hiç dönüp bakmamıştım.
Bana sarılıp geri çekilen Şeref bey yerine oturmuş, bizimkilerin sorduğu sorulara pişkin bir şekilde cevap veriyordu.
"Bakın benim kızım kaçırılmış, yıllarca ölen evladımın acısını yaşadım ben. Sonra bu durumu öğrendik. Kızım ailesinden bizden ayrı büyümüş, onun hiç bir zamanında yanında olamadık. Bu ne kadar acı biliyor musunuz?" dedi Ahsen hanım titreyen sesiyle.
Yüzündeki yapmacık ifadeyi bir ben mi görüyordum bilmiyorum ama "Anlıyorum." dedi üzülmüş gibi yaparak Şeref bey.
"Haberiniz yoktu yani?" dedi Mirza gözleri kısık bir şekilde bakarken.
"Evet yoktu. Gelinim zaten hamile olduğu için bebek konusunda şüphelenmedim. Aslında ben bunu onların yapacağını da düşünmüyorum." dediğinde gözlerim büyürken kafamı kaldırdım.
"Onların odasından bulduğum mektupta her şey yazıyor!" dedim dayanamazken.
Parmaklarının ucunu koltuğun kenarına üç kez vurup "Belki birisi komplo kurmuştur.. Ailen önemli insanlardı güzel torunum. Sıradan insanlar değildi." deyip odadaki ailede gözlerini gezdirince dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Kimi kandırıyorsun sen? Mektubu yazan hasta bakıcıyı sorguya alıp çok güzel ilgilendim, bir güzel öttü.." diyen Mirza'yı duyduğumda şaşkınlıkla ona döndüm.
Sanırım kimsenin haberi yoktu çünkü herkes benim gibi şaşırmıştı.
"Bana ne dedi biliyor musunuz? Dudağının sağ tarafında beni olan yaşlı bir adama teslim ettim, bebek künyesinde Runelya yazan bebeği dedi."
