Ongepland - Flikken Maastricht

7

Wolfs pov.

Met mijn ogen wijd open, lig ik naar het plafond te staren. Eva doet hetzelfde, maar ze heeft haar oortjes in. Ze playbackt half mee. Ik voel me nog steeds schuldig, waarom ging ik haar kamer nou binnen. Vooral tegenover Eva voel ik me lullig, maar als ik eerlijk moet zijn, is haar lichaam zo perfect. Ik wil haar aanraken, haar zoenen, elke avond naast haar in slaap vallen en elke ochtend naast haar wakker worden. 'Waar denk je aan?' haalt Eva me uit mijn gedachten. Even twijfel ik, moet ik erover beginnen of niet? 'Vanmiddag.' zeg ik het toch maar. 'Ik wil het er niet over hebben.' stopt ze haar oortjes meteen weer in. Met mijn vingers haal ik haar oortjes er weer uit. 'Het spijt me oké, het was niet mijn bedoeling om je zo, zonder bovenstukje te zien.' stotter ik. 'Ja, maar je kwam wel de kamer binnen.' draait ze zich nu eindelijk op haar zij, zodat we oogcontact hebben. 'Omdat ik dacht dat je al klaar was.' weet ik dat het een slecht excuus is. Misschien heb ik er wel gewoon op gehoopt, om Eva zo te zien. 'Wil je me vergeven Eef, voortaan ga ik kloppen. Ik beloof het je.' kijk ik haar bijna hopeloos aan. 'Het is wel goed joh, ik pak je deze vakantie nog wel een keer terug.' knipoogt ze en trekt ze nu haar wenkbrauwen op.

'Wil je een stukje lopen, ik kan toch nog lang niet slapen.' staat Eva op, om een sweater van mij uit mijn koffer te halen. 'Hé.' kijk ik haar verbaasd aan. 'Ja of nee? Anders ga ik alleen.' loopt ze al richting de deur. Snel pak ik nog een sweater uit mijn tas, om vervolgens achter Eva aan naar buiten te lopen. Bij een riviertje met een waterval stopt ze met lopen. 'Wolfs, wat zou er gebeurd zijn als dat jongetje niet-' ze stopt met praten en kijkt naar de waterval. 'Laat maar, domme vraag, ik ga.' loopt ze richting ons hotel, terwijl ik als versteend aan de grond sta. 'Eef, Eva wacht.' weet ik na een paar minuten uit te brengen. Natuurlijk is dat al veel te laat. Als ik bij ons hotel aan kom, is de deur op slot. 'Eef, doe open,' rammel ik aan het slot. 'Nee.' hoor ik haar snikken. 'Toe nou, waar moet ik anders slapen?' vraag ik hopeloos. Na tien minuten wachten gaat eindelijk de deur open.

Eva pov.

Ik schaam me dood, hopelijk begint Wolfs er niet meer over, maar dat zal wel erg onwaarschijnlijk zijn. Waarschijnlijk begint hij er morgen pas over, zodat ik eerst even kan kalmeren. 'Dankje Eef.' loopt Wolfs nu ook de slaapkamer binnen. 'Alsjeblieft.' sla ik de dekens over mezelf heen. Ik voel dat Wolfs ook is gaan liggen en knijp mijn ogen stevig dicht. Opeens voel ik zijn lippen op die van mij. Het is een korte kus, maar ik voel het door mijn hele lichaam. 'Dat zou er gebeurd zijn.' fluistert Wolfs in mijn oor. Hij rolt de linkerkant weer op en we liggen weer apart. We liggen wel in hetzelfde bed, maar het voelt niet zo. Ik doe net alsof ik slaap en rol steeds iets meer naar Wolfs. Opeens voel ik zijn arm om me heen en zijn lippen in mijn haar. 'Ik weet dat je wakker bent.' fluistert hij, waardoor ik verstijf. Toch blijf ik liggen, ik hou ervan hem dicht bij me te hebben, dat is me de afgelopen dagen wel duidelijk geworden.