Ongepland - Flikken Maastricht

18

Eva pov

Ik snak naar aanwezigheid. Wolfs is weg, of hij nog terugkomt weet ik ook niet. Mijn blik valt op zijn mobiel. Zijn wachtwoord weet ik, die is niet zo moeilijk te raden, alleen die verdomde pincode. Ik heb al twee mislukte pogingen en wil mijn derde niet zomaar verspillen. Logisch nadenken, alleen wil dat op dit moment niet zo goed. Als Mark me nou kan helpen, om Wolfs pincode te ontcijferen. Er breekt een glimlach door op mijn gezicht. Alleen moet ik niet met hem het bed in duiken. Hij is zo aantrekkelijk en lief. Wolfs is natuurlijk aantrekkelijker en liever, maar hij laat me wel alleen in Zuid-Frankrijk. 'Oké Eva, je gaat naar Mark, vraagt hem om hulp en dan ga je weer hierheen.' spreek ik mezelf toe. Tevreden met mijn geweldige plan, stap ik in mijn slippers om vervolgens richting het huisje van Mark te lopen. 'Eva.' verwelkomt zijn geheimzinnige stem me. 'Hallo Mark.' probeer ik een beetje afstandelijk te blijven. 'Kom binnen, water?' lacht hij, waardoor er kippenvel op mijn armen ontstaat. Hij ziet het en gaat met zijn vingers over mijn armen. 'Eh, ja graag.' stotter ik, lichtelijk uit het veld geslagen. 'Je bent mooi Eva.' fluistert hij, waarna ik water in mijn handen gedrukt krijg. Zijn lippen komen in mijn nek en vanuit een reflex zet ik het water op tafel en sla ik mijn armen om zijn nek heen. 'Mark, even wachten.' maak ik mijn lippen los van die van hem. 'Ik wil je Eva.' hijgt hij in mijn oor. 'Je moet even naar Wolfs' telefoon kijken, want ik weet z'n pincode niet.' neem ik afstand. 'Wie is Wolfs?' kijkt hij me wantrouwend aan. 'Een vriend, maar je moet me helpen.' vraag ik. 'Nee, ik wil je.' zoent hij me weer, waardoor ik er in mee ga. Die telefoon komt later wel, eerst dit. Half zoenend, half kreunend loop ik naar achteren. Op de tast zoek ik een deurknop. Ik heb ook gewoon mijn behoeftes en als Wolfs weg is, moet Mark die maar vervullen. Mijn hand heeft de deurknop vast en ik hoor Mark lichtjes hijgen. Ik open de deur, maar meteen wordt die dichtgeslagen.

Wolfs pov

'Je mag die deur niet open maken, Stefan slaapt daar.' hoor ik de kwade stem van Mark. Tenminste ik hoorde Eva de naam Mark kreunen. Waarom draait ze zich niet om, waarom luistert ze naar die vent? De deur is inmiddels weer dicht en ik hoor hoe Eva haar excuses aan biedt. Ik wil dat ze me ziet, dat ze me komt helpen. Mark is niet te vertrouwen. 'Laat maar, ik heb geen zin meer om jou te neuken.' hoor ik Mark schreeuwen waarna een klap en een gil volgt. De gil is van Eva, ik herken de gil uit duizenden. Een steek gaat door mijn lichaam heen, ik wil haar redden, haar helpen. Ik probeer me te bewegen, maar ik zit muurvast aan de stoel. Na een tijdje geef ik het op. Zou Eva hier nog zijn, zou ze pijn hebben? Ik hoop van niet, want wie Eva aanraakt, komt aan mij. Als ik hieruit ben ga ik haar voor de rest van mijn leven beschermen. 'Luister,' word ik opgeschrikt door een kwade stem. 'Dat vriendinnetje van jou, die heeft jouw mobieltje gevonden.' kijk ik in twee boze ogen. Angstig kijk ik naar de knuppel in zijn handen. 'Jij gaat hier voor boeten Floris Wolfs.' schreeuwt hij, terwijl de knuppel mijn buik bereikt en vervolgens mijn wang. Ik kerm het uit van de pijn, maar er is niemand die me kan horen.