Ongepland - Flikken Maastricht

19

Eva pov
Ik ren weg. Het huisje is inmiddels al ver van me verwijderd, maar nog altijd stop ik niet met rennen. Mijn wang brandt nog na van de klap. Ik voel er zelfs tranen van in mijn ogen. Maar ik had dit ook gewoon niet aan zien komen. Hij wil niet meer met me neuken, nou best, ik ook niet meer met hem. Ik wil Wolfs, en wel nu. De tranen lopen nu over mijn wangen en ik schreeuw het nog net niet uit. Ik wil zijn sterke armen om me heen, zijn vingers die mijn tranen drogen, zijn lippen die de mijne kussen en zijn glimlach die me vertelt dat het goed komt. Waar is hij toch? Hij is al een paar dagen weg. Zou hij echt met iemand het bed in zijn gedoken? Met die Milou misschien. Ik kan altijd een gokje wagen.

Met een opgefrist lijf loop ik over het veld waar alle tentjes staan. Van een receptioniste had ik te horen gekregen op welk veld ze zit, waar wist ze niet precies. Of ik begreep het Frans niet goed, dat kan ook. Maar hier moet ze ergens zijn. 'Milou!' roep ik, het kan me niks schelen wat anderen van me denken. Bijna niemand is er, het is dan ook een tijdstip dat veel mensen weg zijn. Tot mijn opluchting hoor ik aan het eind van het veld geluiden. Maar als ik daar aankom, stop ik gelijk. Dit zijn geluiden die ik liever niet wil horen. Dus toch, Wolfs! Wat is hij een klootzak! Ik maak me kwaad. 'Wolfs!' storm ik erop af. Gelijk stopt het gekreun en hoor ik alleen nog maar gehijg. 'Wolfs, Milou.' Het duurt even, maar dan wordt toch de rits open gedaan en verschijnt er een gezicht van een vrouw naar buiten. 'Wat?' kijkt ze me geïrriteerd aan. 'Ik wil Wolfs spreken,' zeg ik resoluut. Ze komt naar buiten met een badjas aan. 'En wie is Wolfs?' kijkt ze me arrogant aan. 'De vent die je ligt te neuken,' maar ik haar duidelijk. 'Die vent, dat is mijn man,' duwt ze me naar achteren. 'Blijf van me af,' geef ik haar een zet terug. Maar het is net iets te hard waardoor ze met haar voet achter de scheerlijn blijft haken en achterover valt. Shit, dat was niet mijn bedoeling. Ik loop naar haar toe om hulp aan te bieden, maar die slaat ze af. 'Trut!' Nu komt ook een man uit de tent, maar het is niet Wolfs. Mijn gedachten slaan op hol. Waar ben ik in hemelsnaam mee bezig? Shit, shit, shit! Hij is hier helemaal niet. Voor de tweede keer begin ik te rennen. Ik háát mezelf. Ik neem veel te snel dingen aan. Net zoals met Wolfs. Misschien is hij helemaal niet met iemand mee gegaan, maar waar is hij dan wél? Ik ga naar het huisje en pak zijn overhemd die nog over een stoel hangt. Snikkend verberg ik mijn gezicht erin en laat me met zijn geur dicht bij me op bed zakken waar ik mezelf in slaap huil.

Wolfs pov
Mijn hele lichaam trilt. Ik heb ongelofelijk honger en ik ben ontzettend moe. Soms verkrampen mijn spieren door het weinig vocht dat ik krijg. Ook nu zie ik dat mijn knokkels wit zijn van het samenknijpen. Ik probeer ze te ontspannen, maar zodra ik dat doe voel ik weer die pijn. Overal pijn. Ik moet mijn benen strekken, ze zijn ontzettend stijf. Maar dat gaat niet, aangezien nu ook mijn enkels aan de stoelpoten zitten. Ik kan niks. Ik mag nog van geluk spreken dat ik nog adem haal.

Oja, ik ga op vakantie en ik weet niet of ik daar WiFi heb, dus het kan zijn dat je af en toe explosies van updates krijgt ;)