Ongepland - Flikken Maastricht

11

Eva pov

Ik word wakker van twee handen die over mijn lichaam glijden. 'Je bent zo mooi.' fluistert iemand in mijn oor. Even denk ik dat ik droom, maar dan komen de beelden van afgelopen nacht weer voorbij. Ik kreun zachtjes, alleen al doordat ik er weer aan denk. Wolfs is ook zo lekker en knap en ik kan nog steeds niet geloven, dat ik nog geen acht uur geleden met hem het bed gedeeld heb. Als ik me omdraai zie ik dat Wolfs weer in slaap gevallen is. Genietend sluit ik mijn ogen. Die ouwe had een wilde nacht achter de rug, slaap zou wel nodig zijn, grinnikte ik om mijn eigen gedachte. Gelukkig liggen we in een hotel en niet in een tent. Wolfs doet alles zo beheerst en vol liefde, dat als we in een tentje liggen mijn gekreun over de hele camping te horen zou zijn. Ik ontspan mijn spieren en kruip nog dichter tegen het naakte lichaam van Wolfs aan. In mijn gedachten beleef ik het moment nog zo'n dertig keer. Beheerst druk ik mijn lippen op die van Wolfs, terwijl ik met mijn handen vanaf zijn borst weer een weg naar beneden af leg. 'Oh Eef.' kreunt hij lichtjes, waardoor ik weer helemaal opgewonden raak. Plots hoor ik mijn telefoon gaan en geërgerd stap ik uit bed. 'Wie is het?' kijkt Wolfs me aan. 'Mechels, ze wil weten of alles goed is.' open ik het sms'je zonder die te beantwoorden.

'Eef, zullen we een waterfiets huren?' is Wolfs inmiddels ook aangekleed. 'Ja goed idee.' stem ik ermee in. Nadat we genoeg eten in een mandje gestopt hebben, lopen we alsof het zo hoort, hand in hand naar het strand. Nadat ik in gebrekkig Frans eindelijk een waterfiets gehuurd heb, kunnen we het water op. 'Wolfs, ik wil het graag even over vannacht hebben.' begin ik een gesprek, als ik eindelijk genoeg moed verzameld heb. Wolfs stopt met trappen en kijkt me aan. 'Het kan niet Eva, het had niet moeten gebeuren.' slaat hij zijn ogen neer. 'Wat, heb je spijt?' vraag ik bijna onverstaanbaar. 'Het is fijn zo met jou, vannacht.' pakt hij mijn hand vast. Snel trek ik mijn hand los. 'Maar het had niet moeten gebeuren, je bent een ongelooflijke klootzak Wolfs, je hebt me gewoon gebruikt.' begin ik als een gek te trappen. Ik wil weg van Wolfs, weg van deze stomme waterfiets.

Wolfs pov

Huilend loop ik door het parkje, langs de fontein. Ik heb haar weggejaagd, we hebben gevreëen en ik heb haar weggejaagd. Ik weet zelf niet eens waarom, waarschijnlijk omdat ik het niet besef. Nog steeds kan ik niet geloven dat Eva en ik samen in bed zijn beland. Hoezo het kan niet, alles kan, als je er maar voor gaat. Eva is al twee uren spoorloos, ze negeert mijn telefoontjes, is niet op de hotelkamer en ik heb ook al drie rondjes door het park gelopen. Ik wil haar vasthouden, haar vertellen dat ik smoorverliefd op haar ben en dat het wel kan. Dat ik niet geloof dat het echt gebeurd is en dat ik niet zonder haar kan. Ik moet het haar vertellen, voor het te laat is. Straks is het al te laat. Ik loop naar een bloemenkraam in het park en koop rode rozen, ik moet Eva vinden, ik moet het goed maken.