Ongepland - Flikken Maastricht

26

Eva pov
Ik zie dat zijn gezicht helemaal wit wegtrekt. 'Wat is er?' leg ik mijn hand op zijn schouder. Doordat het hier nog iets donkerder is dan waar ik net was, duurt het wat langer voordat mijn ogen gewend zijn aan het donker. Dan zie ik het ook. Er ligt iemand op ons bed, en dat kan maar één iemand zijn. Mark. Ik sla mijn hand voor mijn mond. Zelfs bij slikken ben ik bang dat hij het hoort. Maar kennelijk slaapt hij, want hij toont geen blijk van herkenning. Ik hoor hoe Wolfs' ademhaling steeds harder en dieper wordt, wat al snel over gaat in hyperventilatie. 'Wolfs,' probeer ik hem mee te trekken, wat niet lukt. Hij lijkt aan de grond genageld. 'Sssst,' probeer ik hem stil te krijgen. Het lijkt alsof hij steeds meer begint te hyperventileren. Hij moet hier weg. Ik leg zijn arm over mijn schouder en probeer hem mee te krijgen, wat gelukkig deze keer wel lukt. Ik breng hem naar buiten en druk hem een papieren zak in zijn handen die ik onderweg heb meegepakt. Als hij langzaam wat rustiger begint te ademen, ga ik terug naar binnen en pak ik de koffers. Ik pak alle kleren op en prop ze bij elkaar in. Zo snel mogelijk weg hier.

Wolfs pov
Zodra Eva de deur zachtjes achter ons dicht doet, begin ik te rennen. Pas als ik Eva haar voetstappen niet achter me aan hoor komen, draai ik me om. Eva heeft de nog best zware koffer vast en probeert een beetje te rennen. Het ziet er nogal komisch uit, maar als de koffer op de grond valt en de lichten in ons huisje aan gaan, kom ik bij zinnen. Ik pak de koffer op en neem Eva haar hand. 'Kom.' fluister ik, waarna we samen het park verlaten en richting het hotel lopen.

Kreunend draai ik me nog een keer om. Mijn goede voornemen, om een fantastisch ontbijt voor Eva te maken, is als sneeuw voor de zon verdwenen door de vermoeidheid. Door ons avontuurtje, heb ik weinig geslapen. Ik lach in mezelf, om het woord avontuurtje. Mijn blik valt op Eva en dan besef ik pas dat ik haar wil, dat ik weinig wil slapen, omdat ik de hele nacht aan haar wil zitten. Ik wil haar kussen, haar aanraken. Haar mijn naam horen kreunen. Mijn gedachten slaan op hol en ik kan niet meer helder nadenken. 'Eef wordt wakker.' fluister ik tegen haar lippen aan. Ze kreunt zachtjes en opent haar ogen. Meteen druk ik mijn lippen op die van haar. 'Eva.' kreun ik zachtjes, terwijl mijn lippen haar borsten bereiken. 'Wolfs.' duwt ze me beschaafd van zich af. Volgens mij is in mijn ogen de teleurstelling zichtbaar, want Eva drukt teder haar lippen op die van mij. 'Eerst eten, vrijen met een lege maag is niet goed.' grijnst ze, waarna ik mijn wenkbrauwen optrek. 'Wat ben je van plan mevrouw van Dongen.' grijns ik. 'Dat krijg je snel genoeg te weten Floris.' zegt ze met nadruk op de letter 's'. Ik glimlach en laat mijn hand door haar haren gaan. 'Ik hou van je.' zucht ik verliefd.