Ongepland - Flikken Maastricht

24

Eva pov

Ik schrik van Wolfs die gillend en schreeuwend naast me zit. Kreunend draai ik me om. 'Wolfs.' fluister ik, waarna hij zijn tranen probeert weg te vegen. 'Het is zo eng Eef, ik ben zo bang.' snikt hij. 'Ssst.' ga ik ook zitten, waarna ik mijn armen om hem heen sla. 'Ze kunnen ons hier niks doen.' probeer ik hem te overtuigen. 'Ze weten waar we zijn, ze komen me halen.' springt hij hysterisch uit bed, om vervolgens alle kasten die er zijn voor de deur te schuiven. 'Wolfs, doe normaal en gedraag je.' spreek ik hem streng toe. Snikkend laat hij zich op zijn knieën op de grond vallen, waarna ik naar hem toe snel. Ik druk mijn lippen tegen zijn slaap, want als hij dat bij mij doet kalmeer ik. 'Kom, we gaan slapen.' druk ik mijn lippen op die van hem. 'Eva?' kijkt hij me vragend aan, waarna ik voorzichtig knik. 'Voel je wat voor Mark?' fluistert Wolfs. Resoluut schud ik mijn hoofd. 'Ik voel alleen maar wat voor jou.' druk ik opnieuw mijn lippen op die van hem, voor een passievolle zoen. 'Dank je, dat je me redt, dat je me altijd uit de shit haalt, ik hou van je en morgen zal ik je alles vertellen.' kust hij me nog een keer, waarna we richting 'ons' bed lopen en daar samen in slaap vallen. 

'Goedemorgen.' staat Wolfs een stuk opgewekter dan vannacht naast het bed met een ontbijtje. 'Hey.' fluister ik schor. 'Heb je dat voor mij gemaakt?' stel ik een overbodige vraag, omdat er verder niemand is. 'Ja, omdat ik vannacht zo irritant was.' grijnst Wolfs, waarna hij een kus op mijn lippen plant. 'Eef, ik hou van je, alleen dat beeld, de geluiden, jij en Mark.' zucht hij waarbij ik zijn stem hoor breken. 'Wolfs, het betekende niks.' probeer ik hem te overtuigen. Waarom heb ik me ook zo mee laten slepen, omdat hij met Milou, terwijl dat niet eens waar is. 'Ik hou alleen van jou, alsjeblieft, vertrouw me.' fluister ik. Plotseling horen we geklop op de deur. 'We weten dat jullie hier zijn, dus doe godverdomme open!' hoor ik Mark schreeuwen. Ik vervloek mezelf, waarom hebben we de politie niet ingelicht, we kunnen niet alles zelf oplossen. 'Door het raam Eef.' zet Wolfs het raam van ons slaapkamer open. Het is een bungalow, dus hoog is het niet. Ik twijfel even. 'Nu open doen, of we beuken de deur open, jullie gaan boeten.' schreeuwt Mark. 'Nu!' sist Wolfs, waarna ik mezelf door het raam naar buiten laat vallen. Wolfs volgt al snel, waarna we het op een rennen zetten. 

Uitgeput en bezweet laten we ons op een bankje zakken, in een dorpje een paar kilometer verderop. 'Wat moeten we nou, ik durf niet terug.' stottert Wolfs, waarna ik mijn armen om hem heen sla. 'We gaan zo eten, een hotelletje nemen en dan vannacht spullen halen.' hou ik triomfantelijk mijn portemonnee omhoog. Wolfs glimlacht en kust me eventjes. 'Ik heb je trouwens nog nooit zo hard zien rennen.' grijns ik, waarna ik speels op zijn buik sla. 'Ha ha, wat zijn we weer grappig.' kijkt Wolfs me quasi boos aan, waarna hij mijn hand pakt en we samen door het dorpje lopen, op zoek naar een restaurant.