Unutlan Canlar & Yeni Hayatlar

8

Evet bu yazarınız yeni gelen yorumlarla bir kitap yazdığını hatırladı ve bu zuppa bölümü atmaya geldi.

Hayde geçelim bölümeee<3

(Bu kısım haftalar öncesinden yazılmıştır)

_&_

Yaralıdan

Herşey çok garipti. Odamın ortasında oturmuş boş duvarımla bakışıyordum. Zaten odamda küçük bir dolap ve yataktan başka hiç birşey yoktu.

O kızın hayatıma girmiş olması da çok garipti. Ne kadar güzel ki o kızın onu seven bir sevgilisi vardı. Eskiden. O anlattıkça içim burkuluyordu nasıl dayanıyordu ki buna. O güçlü biriydi.

Ben ise güçsüz bir çocuk...

Hala çocuk gibiydim hala bir ergendim.

O gün bana yazdığı gün. O gün öleceğime çok emindim hem ağlıyor hem gülümsüyordum. Benim ardımda bırakacak kimsem yoktu. Ta ki o bana yazana kadar o yazdıktan sonra içimde çok garip bir his oldu sanki kendime sebep buldum ölmemek için.

2 gündür bana yazmadığı için ben ona yazmıştım ve sonra arkadaşları çağırdığı için gitmişti. Ve ben yine yanlız kalmıştım. Saçma belki sadece iki kere konuştuk belki ama ben yine onun benle konuşmasını ölmektem daha çok istedim.

Saat gece 3 e geliyordu yarın okul yoktu ve bu da yeterince kötü bir şeydi.

Bazen sorgulamak bile gelmiyor içimden neden ben? Bile demek istemiyorum öyle yorgun ve bitik hissediyorum ki. Ben hep küçüğünde kalmış oğlan çocuğu gibiyim.

Beynimi yine düşünceler istila etmişti. Bende buna bir son verip ayağa kalktım 4 gündür yemek yemediğimden karnımdan gelen seslere ayak uydurdum. Mutfağın yolunu tuttum. Aslında bu yasaktı saat 6 dan sonra odamdan çıkmam. Ama eğer bu yasağı çiğnemezsem aç kalacaktım. Ve genelde akşam yemekleri saat 7 de olurdu.

Yavaş ve sessiz adımlarla benan hanımı -ki annem olur- ve furkan beyi -ki babam olur- uyandırmamaya çalışarak mutfağa ilerledim. Koca adam olmuş ama hala korkudan tirtir titriyordum.

Mutfakta olan sarma tabağına heyecanla baktım içimdeki nefret ne olursa olsun gururumu bir kenara bırakıp benan hanımın yaptığı sarmalarla dolu tabaktan bir kaç tanesini ağzıma attım.

Ekmeklikten yarım ekmek alıp tezgaha koydum. Buzdolabından da peynir domates ve salam alıp çıkarttım. Bunları ekmeğin için yerleştirip güzelce bastırdım. Evet şimdi odama gidebilirdim tabi yakalanırsam bir daha odamdan çıkabilir miydim emin değilim.

Sessiz sessiz odama elerlerken tam odamın karşısındaki tuana'nın kapısında bir hareketlenme duydum. Ah hayır tuananın kalkması demek benim bir hafta odam demek yani okula gidememek demek.

Hızla odama girip kapıyı kapattım. Ekmeği dolabıma koyup yatağıma yattım. Arkamı kapıya dönüp uyuyormuş gibi yapmaya başladım. O sırada kapım açıldı. İçeriye biri girdi. Şampuanın kokusundan tanıdım.

Yaklaştı yaklaştı ve saçlarımı yokşadı sebebini sorguladım. O bana hayatında bir kere bile sarılmamıştı ki.

"Herşey senin suçun aptal uyumadığını biliyorum" deyip saçlarımdan bir tutam çekti. Ve ben kılımı bile kıpırdatmadım. Tek başardığım göz yaşlarımı tutmak oldu.

"Biliyorsun değil mi annem bu odaya gelir ve beni burda görürse seni öldürür" içimi kaplayan ürpermeden kurtulamadım. O bunu yapardı ve hapse bile girmeden bir şekilde kurtulurdu. Çünkü bu evde kimse onu şikayet etmez yada suçlamazdı.

"Uyuyor musun yoksa?" Yavaşça kafama yaklaştı ve çektiği yeri öptü. Anlam veremedim.

"Bu seni ilk ve son öpüşüm salak"

"Neden diye düşünürsen hemen söyleyeyim. Çok acız ve salaksın bir kere öpülme duygusunu bilmiyorsun bile ve o kadın tekrar gekirse bunu daha iyi hissetmen içindi"

Hüngür hüngür ağlayasım geldi ben 15 yasında değildim ben 18 de değildim ben 23 yaşındaydım ve ben hala bunlara maruz kalıyordum. Ve tek sebebi ise o gün o güzel gündü yaptığım o hata işte o günden sonra ben herşeyimi kaybetmiştim. Artık bi ailem yoktu.

İlk önce yavaş adımlarla ayak sesleri geldi sonra ise kapı sesi. Evet gitmişti. Hızla yatağımdan fırlayıp odamdaki banyoya gittim saçlarımın tamamını yıkadım dediklerinden dolayı ondan iğrendim.

"İğrenç, iğrenç, iğrenç, iğrenç" deli gibi bunu tekraralaya tekrarlaya 7 veya 8 kere saçlarımı yıkadım.

En sonunda yorulup odama geçtim. Açlık falan kalmamıştı ama yaşayabilmek için o ekmeğe ihtiyacım vardı. Bu yüzden dolabımın önüne geçip ekmeği aldım. 2 dakika bile olmadam bitirip bir bardak su içtim.

Sonunda yatağıma geçim sessiz göz yaşlarımla uykuya daldım.

••••••

Aslında bölüm bu kadar kısa olmayacaktı ama. Daha fazla yazmaya mecalim kalmadı. Bu kadar yazmışım. Hatam veya eksiğim varsa söyleyin çünkü hiç kontrol edemedim.

Tekrar dönene kadar. Ki umarım az bi süre olur.

Hoş kalın mutlu kalın ballarım<33