Unutlan Canlar & Yeni Hayatlar

17

Merhaba...

Biliyorum uzun bı zaman oldu bomba bı bölüm bekliyorsunuz ama o bir dahaki bölüm bu sadece öyle bir bölüm. Sizi özledim yazmayı özledim motivelerinizi özledim ponçik kalplerinizi özledim. Verdiğiniz sevgiyi özledim değeri özledim hepsini ayrı ayrı geri istiyorum lütfen hala bende kalmış olun sizi seviyorum.

~~~~~~~

Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir duvarla karşılaştım. Bilmediğim bir oda alışık olduğumun dışında bir yatak. İyi de neredeydim ben? En son ne olmuştu?

Biraz daha ayılınca yatakta doğrulup etrafa bakınmaya başladım ve o an buranın bir otel odası olduğunu anladım

İşler daha da karmaşıklaştı. Ben niye bir otel odasındaydım? Ve beni buraya kim getirdi?

Herşey bir yana dün en son ne oldu?

Çorba olan beynim ve baş ağrım bana hiç yardımcı olmuyor. Hadi Eflin çalıştırmaya başla şu kafanı.

Kasayı aldım sahile gittim ve yaktım. Kolye? Kolye nerde?  Korkuyla ellerimi boynuma götürdüm

“Oh hala burada”
Ben kendi kendime konuşurken arkadan bir ses geldi.

“Kendi kendine konuşmaya da başladığına göre iyisin”

Gelen sesle irkilmiştim ama sonra odaya giren bedenin Mert’e ait olduğunu anladım. İşte o an kalbime korkunç bir ihtimal düştü. Onun gözleri de yeşildi.

Onun burada ne işi vardı? Benim gördüğüm son şey yeşil gözlü beyin gözleriydi. Onla bunun ilgisi neydi?

“mert?”

“Efendim”

“senin ne işin var burada yada benim ne işim var burada”

“bilmiyorum telefonuma hiç bir açıklama olmadan buranın konumu atıldı bende geldim ve seni buldum. Asıl benim sormam gerek senin burada ne işin var? Ne işler dönüyor benim bilmediğim?”

“Ben ben ailemle ilgili bir sürü şey öğrendim” duraksadım derin bir nefes aldım o da anlatmamı bekledi.

“bir kasa buldum içinde de bir not vardı her şeyi anlatan notun sonunda da kasadaki tüm belgeleri yakmam söyleniyordu bende not hariç hepsini yaktım sonra ateşin yanına oturdum başım dönmeye başladı son hatırladığım ateşlerin yükselişiydi gözlerimi açtığımda da buradaydım işte”

Endişeli bakan gözleri daha da endişelenmişti. Peki bu gözler gerçek miydi?

“Eflin neler oluyor böyle? Seni getiren kişi sana bir şey yapmış mıdır? Güzelim iyi misin sen?”

Sıraladığı sorulara sadece omuz silkim yataktan kalktım. Kafam çok doluydu eve gitmek uyumak istiyorum ama düşünmem gereken çok şey var. Yeşil gözlu bey kim? Babamın yazdığı şeyler doğru mu? Polis buna inanır mı? Siktir ben o belgelere neden bakmadan yaktım? Ve bu lanet otel evime ne kadar uzak?

Tamam sondaki pek alakadar olmadı ama bu yorgunlukla yürümek istemiyordum.

“mert ben çok yorgunum ve daha fazla bir şeyleri sorgulamak istemiyorum lütfen daha sonra konuşsak şuan sadece eve gitmek istiyorum”