Abimin Arkadaşı || Yarı Texting

16. Bölüm

Herkese tekrardan merhaba.

Tekrar geri döndüm.

Lgs'ye giren okurlarım varsa motivasyon olsun.

İyi okumalar.

●●●

Elimde tuttuğum buz torbasıyla içeri giderken abim hâlâ bağırıyordu.

" Lan siz niye ben yokken buluşuyorsunuz? Bana söyleseniz sanki izin vermicem. İzin vermez miyim? " dedi bize bakarak.

Kuzenim de dahil aynı anda " Hayır! " dedik.

" Öyle olsun bee. Kahpe insanlar. " dedi ve trip atarak odadan çıktı.

Elimdeki buzu Kaan'ın yüzüne bastırırken bir yandan Kaan inliyo bir yandan bana sataşıyordu.

" Camdan girsem çok güzel olabilirdi her şey. Niye karşı çıkıyorsun ki? " dedi.

" Kaan eğer amacın beni sinir etmek falansa yavaş yavaş beceriyorsun sus. " adeta tıslayarak konuştum.

" Tamam hatun sakin ol. " rahatlıkla söylediklerinden sonra tekrar buzu bastırdım.

" Yavaş ol be güzelim. " dedi sınırlı bir tınıyla.

" Bana ne? Olmayacağım. Canım böyle istiyor. " dedim umursamazlıkla.

" Sen nasıl istersen. " dedi gülerek.

" Tabi ben nasıl istersem. " dedim şahlanarak.

" Kuzi kusura bakma da bende burdayım ya hani. Biraz yavaş mı olsanız? Olay başka taraflara gidicek gibi duruyor çünkü. " dedi.

Aaa ben kuzenimi unuttum.

Kaan'ı baktım pis pis bana bakıp sırıtıyordu.

Uyuz piç.

" Ayy kuzi ben seni valla unuttum. Neyde bence Kaan da gider artık. " dedim ve laf arası Kaan'ı evden kovdum.

" Ben niye gidiyorum ya? Seni görmek için geldim ben. Hemen gitmem. " dedi mızmızlanırken.

" Hemen şimdi gidiyorsun ve yarın yine bu saatte geliyorsun. " dedim.

" Peki. Gidiyorum bak. " dedi ayağa kalkarken.

" Git. " dedim ve kapıya doğru onunla yürüdüm.

Kapının oraya gidince tekrar sordu. " Gidiyorum bak. "

" Aaa git artık. " dedim sonunda bağırarak.

Apartmandan çıktı ve camımın olduğu yöne geldi.

Bağırarak " Gidiyorum bak. " dedi tekrar.

" Yarın da gelme. " diye bağırdım ve camı kapattım.

Haketti bence.

Gizem'e baktım. Sırıtarak bana bakıyordu.

" Siz olmuşsunuz. " dedi ve içeri gitti.

Benim hiç düzgün bir çevrem yok.

Hepsi değişik.

Elime telefonumu alıp genişce koltuğa yayıldım.

İnstagramda gezerken karşıma gelen cümle ile değişik bir duygu hissettim.

İnsanlar kahpedir hele ki anılarını unutanlar.

Acaba?

O da kahpe midir?

Şaka şaka değildir yaa.

O anılarımızı unutur mu hem? Yeni başladık.

Umarım unutmamıştır.

Amaan neyse.

Telefona bakmaya devam ettim.

Uykum gelince telefonu bırakıp odama doğru çıktım.

Abimin kapısının önünden geçerken kıkırtı sesleri geliyordu.

" Yaa Ufuk yapma. Sibel duyucak şimdi. " dedi bir kız.

Kapı aralıktı. Biraz daha araladım ve içerdeki kişiyi görünce kaynar sular başımdan aşağı döküldü.

Gizem.

Odaya girip şaşkınlıkla ikisine baktım.

" Abi? Sen o gün gizemle konuşuyordun gülerek değil mi? " diye sordum şaşkınlıkla.

" Sibel ba-" derken sözünü kestim. " Tek kelime dahi etme. En azından bana söyleyebilirdin. Onlar karşı çıkardı ama bana söyleyebilirdin. " dedim ve kapıya doğru ilerledim.

Kapıdan çıkarken kafamı omzumun üstüne getirerek ikisine de yandan bakış attım. " Yazıklar olsun. " dedim ve çıktım.

Gizem'den beklemezdim.

BÖLÜM SONU

Herkese selammm.

Bu bölümü mutlu yazacaktım öyle planlarım vardı ama yazamadım.

Aklımda bir sonraki bölümle ilgili bir ayrıntı var bunun için gerekliydi böyle bir bölüm.

Hepinizi seviyorum.

LGS'ye girmiş olan okurlarımı iyi de yapmış olsa kötü de yapmış olsa tebrik ediyorum.

Başınızdan büyük bir yük kalktı.

Kendinizi üzmeyin unutmayın iyi bir sonuç iyi bir lise değil.

İyi bir çalışma iyi bir gelecek.

Hangi okulda olursanız olun fark etmez. Yeterki bu sene gösterdiğiniz emeği diğer senelerde de devam ettirin.

Görüşmek üzere canlarım.

°•♡•°