• Nefes, mektupla terk edip giden babasını bulmak için babasının izini sürmeye başlar. Gittiği adreste, kimsenin bilmediği eğitim yeri olduğunu fark eder. Ancak bu eğitim yerinin, babası Gökhan Keskin'e düşman olduğunu bilmiyordur.
Alıntı;
"Ben baba...
Saat çok erkendi. Ancak kızlar çoktan kalkmış tulumlarını giymişlerdi.
Tam neden tulum giydiklerini soracakken, Simay konuştu "bugün nedense hepimizi erkenden kaldırdılar. Hemen tulumunu giymelisin.."
Sözlükleriyle, başımı sallayıp hızla ayaklandım. Bir yandan neden bu kadar erken kalktığımızı sorgulamadan edemiyordum.
Tulumumu üstüme giyindikten sonra, saçlarımı açtım. Daha fazla bekletmemek için hızlı adımlarla salona girdim.
Hazır olduğumu görünce hızla ayaklandılar. Herkes ayakkabılarını giydikten sonra birlikte merdivenlerden aşağıya indik.
Kendime en yakın hissettiğim kişi, Miray olduğu için bakışlarımı Miray çevirdim.
"Neden erkenden kalktık?"
Sorduğum soruyla, endişeyle bana baktı. Neler döndüğünü çözemiyordum. Ancak yüzündeki korku ifadesi, benide korkutmaya yetmişti.
"Bilmiyoruz, herkesi aşağıya sırada bekletmişler. Bizimkilerde aşağıda.."
Tam bir şey söyleyecekken, binadan çıktığımızda gördüklerimle dudaklarım aralandı.
Eğitmenler bile tulum giymişti. Herkes sırayla dizilmişti. Her şeyi geçtim, yaşı ondan küçük olanları bir yana almışlardı. Küçük çocuklar bile, sıralanmış bekliyorlardı. Kimseden çıt çıkmıyordu.
Sanki fırtına öncesi sessizliği vardı.
Öylesine korkunçtu ki, herkesin belinde silah öylece bekliyorlardı. Bu durum beni iyice strese sokmuştu.
Sıraya bizde geçtiğimizde, heyecanım kat ve kat artmıştı.
