• Nefes, mektupla terk edip giden babasını bulmak için babasının izini sürmeye başlar. Gittiği adreste, kimsenin bilmediği eğitim yeri olduğunu fark eder. Ancak bu eğitim yerinin, babası Gökhan Keskin'e düşman olduğunu bilmiyordur.
Alıntı;
"Ben baba...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8. Bölüm- Tarafsızlık; Ne iyi, ne kötü. Bizler tarafsızlar!
***
Derin bir nefes aldım.Elimde duran silaha baktım. Bugün ilk silah eğitimimi alacaktım, bu durum beni heyecanlandırıyordu.
"Nefes, ok gibi düşün. Bakışların hedefte olmalı."
Başımı salladım, Denizin konuşması biraz olsun beni rahatlatıyordu. Ancak Deniz, dün olanlardan sonra bana hep soğuk davranıyordu.
Söylediklerim doğru değildi, biliyordum. Ancak kendimi tutamamıştım. Şimdi ise, kendimi mahçup ve aptal hissediyordum.
"Nefes, hazır mısın?"
Başımı salladım. Bakışlarım Miraya kaydı, sanki gururlu bir anne gibi beni izliyordu.
Ama ben bu duyguyu hiç yaşayamamıştım. Annemi hiç hatırlamıyordum. Ölmüştü, onu hiç tanıyamadım. Mezarına gidip gelmekten başka hiçbir şey yapamamıştım.
Bakışlarımı Miraydan çekip hedefe kilitledim.
"Ne düşünüyorsun?"
Denizin konuşmasıyla dudağımın kenarı kıvrıldı. Bakışları dikti, eskisi gibi bakmıyordu.
Belki de artık benden nefret ediyordu. Belki de eğitmenler öğrencilerini sevmiyordu, bana yalan söylemişti belki de.
"Annemi."
Kaşları havaya kalktı. Bunu beklemiyor gibi görünüyordu.
"Arzu keskin..." Diye mırıldandı.
Hiçbir şey söylemedim. Elimde tuttuğum silahı, iyice kavradım.
Derin bir nefes aldım. Silahı sıkmaya başladım. Gelen mermi sesleri, beni ilk defa korkutmamıştı.
Silahı bıraktım. Hızlı adımlarla hedefe yürüdüm ve nereye sıktığıma baktım.
Gayet iyi yerlere vurmuştum ancak çok iyi olduğum söylenemezdi. Daha çok çalışmalıydım.
"Deniz eğitmenim, akşam ki yemeğe geleceksiniz değil mi?"
Güneyin sorusuyla istemsizce kaşlarım çatıldı. Akşam yemek olacağından, habersizdim.
