• Nefes, mektupla terk edip giden babasını bulmak için babasının izini sürmeye başlar. Gittiği adreste, kimsenin bilmediği eğitim yeri olduğunu fark eder. Ancak bu eğitim yerinin, babası Gökhan Keskin'e düşman olduğunu bilmiyordur.
Alıntı;
"Ben baba...
Verdiğim sert tepkiyi beklemiyor gibi görünüyordu. Zorlukla gülümsedi, ardından elinde tuttuğu kahve bardağının altına bir adet peçete koydu. Ve bardağı masasının üzerine bıraktı. Odasının bu kadar düzenli ve temiz olması dikkatimi dağıtmıştı.
"Saçlarını toplar mısın? yere kıl dökülmesinden nefret ederim.."
Derin bir nefes aldım. Ve kolumda duran tokayla saçlarımı topladım. Gülümsedi, ve eliyle koltuğu işaret etti. Oturmak istemediğim için başımı iki yana salladım.
"Benimle alakalı bildiğin ne var?"
Bakışları yüzüme kaydı. Ardından da koluma. Kolumdaki yanığı uzunca inceledi. Sonra ise, bakışları tekrar yüzüme kaydı. Derin bir nefes aldı. Yüzü ciddiyete bürünmüştü.
"Senin hakkında hiçbir şey bilmiyorum Nefes."
"Kimse nasıl oluyorsa hiçbir şey bilmiyor zaten. Bana yalan söylüyorsunuz! Ahenkte yalan söylüyordu sende yalan söylüyorsun."
Bakışları camdan dışarıya kaydı. Bir şey söylemek istiyor gibi duruyordu ancak çıt çıkmıyordu.
"Bana yalan söylemenizden ben çok sıkıldım."
Kan kırmızısı olan dudaklarını araladı. Ardından bakışlarını yüzüme çevirdi. Ve, "hiçbir şey bilmiyorum Nefes keskin."
Öfkem artık boyumu aşınca, sinirle haykırmaya başladım.
"Oradan aptal gibi mi duruyorum? bana yalan söylüyorsun!"
Gözlerimden yaşlar dökülmeye başladı. Herkes benden bir şeyler saklıyordu ve ben bundan çok sıkılmıştım.
"Nefes! karşında müdüre duruyor! bana bu şekilde davranmazsın."
Sinirle birkaç adım yanına yaklaştım. Hanne ise geri çekilmişti.
"Sen kendini müdüre mi zannediyorsun?"
Tam o sırada telefonuyla birini aradı ve buraya gelmelerini söyledi. Anında kapı açıldı, içeri iki tane asker girdi.
