Gündüz Yüzlü Kız- Pilli Bebek Bir Çırpıntı Var- Soft Analog Acıyor- Göksel
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-10, Geceleri Heceledin, Gündüzleri Bocaladın
Babam: Geldim kızım, seni bekliyorum.
Babamın mesajını okuduktan sonra telefonumu omzuma astığım küçük siyah çantamın içine attım. Dolabımın aynasında kendimi incelemekten kaçınarak odamdan seri adımlarla ayrıldım. Evin içindeki sessizliği bozan benim kapımın kapanması olmuştu, çıkardığı tok ses bir saniyeliğine de olsa oluşturduğu gürültüyle daha fazla yalnız hissetmemi engellemişti.
Zemin kata indiğimde gözlerim salona kaydı, içeride annemin bedenini aradım. Onu koltukta sırtı dönük otururken buldum, kolunun devamlı hareket halinde olmasına bakılırsa yine içiyordu. Topuklu ayakkabılarımın sesini duymasına rağmen arkasına dönmedi, beni görmezden gelmek şu an ona daha iyi hissettiriyor olmalıydı.
Babamın beni evden alacağını öğrendiğinden bu yana kendisinde olduğu söylenemezdi. Zihnini esir almış adamın birkaç metre yakınında olduğunu bilmek onun açısından berbat olmalıydı.
Evden çıktığımda babamın arabasını bahçenin önünde buldum. Bu kadar fazla göz önünde olması canımı sıkmıştı, annemin kendisini görme olasılığının olmadığı bir yerde beklemesi gerekirdi. Beni görmüş olacak ki kornaya bastı, gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Babam neden hareketlerini hesaplayamıyordu ki.
Otomobilin ön kapısına uzandığım an içimdeki dürtü yüzünden başımı kaldırdım ve üst kattaki pencereden bizi izleyen annemi gördüm, gözgöze geldiğimizde anında perdeyi kapattı.
Berbat bir başlangıçtı.
Babamın yanındaki koltuğa oturduğumda ıslık çalmayı kesti, radyodaki şarkıyı kıstı ve başını bana çevirdi.
"Harika görünüyorsun kızım!"
Hafif bir tebessüm oluştu dudaklarımda, üzerimdeki elbise onun geçen doğum günümde hediyesiydi. Siyah, belimi saran ve omuzlarında detayı olan uzun kolları bol bir elbiseydi. Giyinmek için fırsat oluşmamıştı hiç. Babamın gözlerine fark etmesi için bakıyordum, beğendiğinden daha farklı bir şeyler söylemeliydi.
"Efe seni gördüğüne çok sevinecek. Ne zamandır seni soruyordu."
Gülümsemem titrediğinde dudaklarıma söz geçirmek için direndim. Sanırım başka bir çocuğu olduğunu ve zaman zaman benden önce onun geldiğini unutmamalıydım.
"Nihal Teyzen öyle bir hazırlık yapmış ki hayran kalacaksın! Her şey hazır, her şey muhteşem."
Onu dinliyor görünsem de söylediklerine odaklanmaktan kaçınıyordum. Böyle mutlu olması bana haksızlık geliyordu, bu beni kötü biri yapabilirdi belki.
