" Ακούστε με προσεκτικά! " Μας είπε ο κύριος Μίλερ.
" Οι πατεράδες σας ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι. Λίσα, ο πατέρας σου είχε ερωτευτεί πάρα πολύ την μαμά σου, την Έρικα. Είχε υποσχεθεί ότι θα μείνει μαζί της και ότι δεν θα την παρατήσει ποτέ. Ο πατέρας σου από την άλλη Γουίλ είχε μια μικρότερη αδερφή την Άλισον, η οποία ήταν πολύ άρρωστη και της είχε υποσχεθεί ότι θα την φρόντιζε και ότι θα ήταν πάντα κοντά της. Για αυτό τον λόγο δεν ήθελαν να διαλέξουν την υπερφυσική τους φύση. " Μας είπε κάνοντας μια μικρή παύση.
" Όταν γεννιέται ένας βρυκόλακας είτε είναι αυθεντικός, είτε μεταμορφώνεται από κάποιον αυθεντικό βρυκόλακα το φεγγάρι αποκτάει περισσότερη δύναμη και η μαγεία του προσπαθεί να τον πάρει με το μέρος του. Δηλαδή να ενωθεί με τα πλάσματα του σκότους. Εκείνη λοιπόν την νύχτα το φεγγάρι ετοιμάζοταν να δεχτεί νέες δυνάμεις αφού σύμφωνα με τον κανόνα. Όσοι έχουν δύο φύσεις πρέπει να διαλέξουν την υπερφυσική τους... Το φεγγάρι περίμενε οι πατεράδες σας ότι θα γίνοταν βρυκόλακες. Όμως αυτοί αντιστάθηκαν στην δύναμη του και διάλεξαν την ανθρώπινη φύση και το φεγγάρι όχι μόνο δεν κέρδισε τη δύναμη που ήταν έτοιμο να αποκτήσει, αλλά έχασε τη μισή δύναμη από αυτή που διέθετε. Όλοι οι βρυκόλακες νομίζουν ότι αφανίστηκαν λόγο πείνας και του αποκλεισμού τους από την πόλη, όμως η κύρια αιτία ήταν ότι το φεγγάρι έχασε δύναμη. Οι πατεράδες σας γνωρίζοντας ότι θα δημιουργούσαν πρόβλημα για αυτή τους την πράξη έγιναν κυνηγοί και έψαχναν συνεχώς για θρύλους. Ο καθένας είχε ξεκινήσει το ταξίδι του χωρίς να γνωρίζει ο ένας τον άλλον όμως η μοίρα τους ήθελε μαζί. Έτσι γνώρισαν στο κελί των βρυκολάκων όταν είχαν αιχμαλώτιστεί. Δραπέτευσαν μαζί και στο ταξίδι τους ανάκαλυψαν την Διαθήκη του Ματωμένου Φεγγαριού. Πρόκειται για ένα βιβλίο στο οποίο όλα τα πλάσματα του σκότους κατέγραφαν τους κανόνες του φεγγαριού για να μπορέσουν να το υπηρετήσουν. Εκεί μέσα βρήκαν για αυτήν την κατάρα. Όταν οι άνθρωποι έχουν γεννηθεί από έναν βρυκόλακα και έναν θνητό και έχουν δύο φύσεις μέσα τους, απαγορεύεται να επιλέξουν την ανθρώπινη φύση και να αμφιδμητήσουν τις δυνάμεις του φεγγαριού, αν συμβεί κάτι τέτοιο το φεγγάρι καταράσσεται τους απογόνους τους διότι εξαιτίας της πράξης χάνει δύναμη και σαν τημωρία αναγκάζει τους απογόνους να υποταχθούν για πάντα στο σκότος με την μετατροπή τους σε αυθεντικούς βρυκόλακες. Έκει έμαθαν ότι και οι δύο είχαν παραβεί τον ισχυρότερο κανόνα του ματωμένου φεγγαριού και ότι έβαλαν σε κίνδυνο τα παιδιά τους. Συνεργάστηκαν κάνοντας τα πάντα για να σας προστατεύσουν. Η αλήθεια είναι ότι η κατάρα είναι δύσκολο να σπάσει. Όντως θα σας έρθει η επιθυμία να πιείτε αίμα έτσι ώστε το φεγγάρι να εκπληρώσει το σκοπό του όμως αυτό που γνωρίζω είναι ότι η αγάπη σας είναι πιο δυνατή. Και θα μπορούσατε να νικήσετε. " Είπε ο κύριος Μίλερ.
Εμείς κοιταχτήκαμε με ένα αμήχανο βλέμμα στα μάτια και έπειτα ξαναστέψαμε το βλέμμα μας στον κύριο Μίλερ.
" Αν καταφέρετε..." Συνέχισε ο κύριος Μίλερ. "Μέχρι τα μεσάνυχτα του Χειμερινού Ηλιοστασίου να αντισταθείτε στο πειρασμό του φεγγαριού και να μην πιείτε ανθρώπινο αίμα, η κατάρα πολύ πιθανόν να σπάσει και αν γίνει κάτι τέτοιο για δεύτερη φορά το ματωμένο φεγγάρι θα χάσει εντελώς τις δυνάμεις του αφανίζοντας τελείως τα πλάσματα του σκότους από τα ίχνη της γης. " Μας εξήγησε ο κύριος Μίλερ.
Εμείς κοιτούσαμε σαστισμένοι σε όλα όσα έλεγε. Η αλήθεια ήταν ότι δεν είχαμε άλλες δυνάμεις. Ήμασταν κουρασμένοι και ο Γουίλ ήταν αρκετά αδύναμος.
" Οι γονείς σας το γνώριζαν αυτό και προσπαθούσαν όσο μπορούσαν να σας προστατεύσουν. Είχαν σκοπό να σας προετοιμάσουν... αλλά δεν πρόλαβαν. Τα όπλα και την αλάνα τα είχαν ετοιμάσει για εσάς. " Είπε και ο τόνος της φωνής του έσπασε. " Είστε οι μόνοι που μπορείτε να σώσετε τον κόσμο από το σκότος και κάθε υπερφυσική δύναμη..." Είπε και έπειτα κόμπιασε. " Όμως... " Πήγε να πει κάτι αλλά σταμάτησε όταν είδε τον Γουίλ σε τέτοια κατάσταση στον καναπέ.
" Πρέπει να ξεκουραστείτε και λίγο... " Είπε τελικά μετανιώνοντας για αυτό που πήγε αρχικά να πει.
Στη συνέχεια σηκώθηκε, μας χάιδεψε στους όμως και έφυγε. Εγώ βοήθησα τον Γουίλ να σηκωθεί και πήγαμε στο υπνοδωμάτιο. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μας είχε πάρει ο ύπνος. Εγώ ονειρεύτηκα ξανά τον Γουίλ. Ήταν στην μάχη. Πάλευε γενναία τους βρυκόλακες ώσπου ξαφνικά το φεγγάρι άστραψε, διογκώθηκε και άλλαζε σταδιακά σε κόκκινο χρώμα. Ήταν πιο άγριο από ποτέ. Τότε είδα τον μεγαλύτερο εφιάλτη της ζωής μου. Είδα τον Γουίλ πιο άγριο και πιο επικίνδυνο από ποτέ. Προσπαθούσε να αντισταθεί στον πειρασμό όμως το ματωμένο φεγγάρι δεν έπαιζε δίκαια. Ο Γουίλ έβλεπε παντού αίματα χωρίς να υπάρχουν στα αλήθεια. Ήταν ζαλισμένος, εξαρτημένος από αίμα. Όρμηξε και ρούφηξε σε έναν άγνωστο. Το φεγγάρι τραντάχτηκε και όλος ο ουρανός αναβόσβησε. Έμοιαζε λες και το φεγγάρι αναγεννάται, αποκτούσε δυνάμεις. Ο Γουίλ άρχισε να μεταμορφώνεται σε βρυκόλακα. Τα μάτια του σκοτείνιασαν και έγινε χλωμός. Μεγάλοι κυνόδοντες εμφανίστηκαν στο στόμα του. Ο Γουίλ γύρισε άγρια το βλέμμα του επάνω μου. Δεν ήταν πια ο Γουίλ που ήξερα. Δεν άντεξα άλλο, πετάχτηκα από το κρεβάτι μούσκεμα στον ιδρώτα. Γύρισα και είδα τον Γουίλ στο απέναντι κρεβάτι. Κοιμόταν βαθιά, ευτυχώς δεν τον είχά ξυπνήσει. Στη συνέχεια σηκώθηκα, βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα τις σκάλες.
