Ο Γουίλ με οδήγησε στο δάσος. Ήταν πολύ σκοτεινά και όλα γύρω έμοιαζαν άγρια. Ακριβώς πάνω μας το φεγγάρι έδειχνε τεράστιο και ταυτόχρονα λαμπερό. Το βαθύ του κόκκινο χρώμα ήταν ζωηρό. Έμοιαζε ότι ο χρόνος κυλούσε γρήγορα. Γύρο μας ξεπρόβαλαν σκιές από διάφορα υπερφυσικά πλάσματα. Λυκάνθρωποι, μάγισσες, ζόμπι και ένα σορρό αλλά πλάσματα του σκότους, τα οποία άνηκαν στο θάνατο και στο σκοτάδι είχαν μαζευτεί και περίμεναν κάτω από το φεγγάρι. Ξαφνικά αυτό μέσα στην σιωπή άστραψε και ένας δυνατός θόρυβος αντίχησε σε ολόκληρη την γη. "Νομίζω ότι το φεγγάρι είναι έτοιμο να δημιουργήσει κάπου νέα φυλή για το σκότος." Είπε ένας δίπλα μου.
Έπειτα το τοπίο άρχιζε να ξεθωριάζει και βρέθηκα μόνη μου σε ένα άλλο σημειό του δάσους. Προχωρούσα γρήγορα αλλά σταθερά. Ήταν τεράστιο ενώ σε κάθε γωνιά υπήρχαν πλάσματα από διάφορες φυλές που περίμεναν με ανυπομονησία. Συνέχιζα να περπατάω ώσπου έφτασα στη γέφυρα της πόλης όπου τώρα αποτελούσε τα σύνορα του συστήματος. Προχώρησα πιο βαθιά και βρέθηκα στο κέντρο της πόλης. Κοίταξα επάνω και είδα το φεγγάρι να τραντάζεται. Άρχισε να ρίχνει ένα μείγμα κόκκινου υγρού με φως και λάμψη σε κάθε σημείο της πόλης και μέσα από αυτό αναγενούνταν βρυκόλακες.
" Βλέπεις Λίσα. " Είπε κάποιος από πίσω μου. Εγώ γύρισα και είδα τον Γουίλ να ξεπροβάλει μέσα στο σκοτάδι.
" Μέσα από το αίμα και τη δύναμη του φεγγαριού γεννήθηκε κάθε φυλή του σκότους και αυτό με τη σειρά του απαιτεί τον υποταγμό τους στους κανόνες του για να συνεχίσει να τους δίνει δυνάμεις. Οι βρυκόλακες γεννήθηκαν σε αυτήν εδώ την πολή." Είπε και έστρεψε το βλέμμα του επάνω στο φεγγάρι.
Στη συνέχεια μου άπλωσε το χέρι. " Έλα μαζί μου." Μου είπε, εγώ του έδωσα το χέρι μου και με καθοδήγησε σε ένα τελείως διαφορετικό μέρος μέσα στο δάσος.
Έπειτα σταμάτησε σε ένα άγνωστο, για μένα σημείο και με κοίταξε.
" Τα πλάσματα του σκότους μοίρασαν το δάσος και η κάθε φυλή έλεγχε ένα σημείο του. Συνήθως όλο το σκότος συναντιούνταν εδώ, στο κέντρο του δάσους την ημέρα του χειμερινού ηλιοστασίου ή σε πολύ επείγουσες καταστάσεις σαν αυτήν, όταν οι πατεράδες μας είχαν παραβιάσει έναν αρκετά σημαντικό κανόνα για το Φεγγάρι και το ίδιο το σκότος. Κάθε άνθρωπος ο οποίος έχει δύο φύσεις μέσα του είναι υποχρεωμένος να διαλέξει την υπερφυσική και όχι την ανθρώπινη φύση αλλιώς το φεγγάρι εκτός του ότι χάνει αρκετές δυνάμεις, με τον συγκεκριμένο κανόνα χάνει και την ικανότητα να δημιουργήσει άλλη φυλή. Μπορεί οι πατεράδες μας να διάλεξαν την ανθρώπινη φύση για να είναι απλώς με τα άτομα που αγαπούσαν, όμως πρόδωσαν άθελά τους το φεγγάρι και το ίδιο το σκοτός. Αυτό το λάθος το πλήρωσε η φυλή των βρυκολάκων διότι οι πατεράδες μας προέρχονταν από εκεί. Ήταν μισοί βρύκολακες και μισοί άνθρωποι. Το φεγγάρι τιμώρησε τη φυλή αφανίζοντας πολλούς βρυκόλακες και καταράστηκε τους παραβάτες. Οι βρυκόλακες δεν πείραζαν ποτέ τους ανθρώπους και τους είχαν αφήσει να ζουν στην πόλη τους όμως μετά από αυτό που έγινε εξαιτίας δυο ανθρώπων μπήκαν στην πόλη και σκότωσαν αρκετούς για εκδίκηση. Κάπως έτσι οι πατεράδες μας έχτισαν το ηλιακό σύστημα γιατί ήξεραν ότι ήταν δικό τους λάθος και προσπάθησαν να προστατεύσουν και εμάς αλλά και την πόλη. Οι βρυκόλακες αποκλείστηκαν από το σκότος όταν τα πλάσματα έμαθαν ότι υπήρχε περίπτωση να αφανιστούν σε περίπτωση που έσπαγε ή κατάρα. Οι βρυκόλακες εκνευρίστηκαν αρκετά και έφυγαν μακριά σε άλλα μέρη, δημιουργώντας τη γενιά των νέων βρυκολάκων. Με αυτή την κίνηση το φεγγάρι πήρε λίγη δύναμη με την εισαγωγή νέων βρυκολάκων και το σκότος τους έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Οι βρυκόλακες με την νέα γενιά αποφάσισαν να πάρουν πίσω όλα όσα είχαν χάσει. Πρώτα να κερδίσουν ξανά την εμπιστοσύνη από το σκότος με το να μας πάρουν με το μέρος τους και να γλυτώσουν το σκότος από την απειλή μας και μετά να μεταμορφώσουν τους ανθρώπους της πόλης τους σε βρυκόλακες της νέας γενιάς έτσι ώστε να μην ξανά υπάρξει πρόβλημα στο μέλλον. " Μου είπε ο Γουίλ.
Στη συνέχεια όλα ξεθώριασαν και βρισκόμουν μόνη μου ξανά σε ένα σκοτεινό μέρος. Προχώρησα λίγο περισσότερο στο μικρό δωμάτιο στο οποίο βρισκόμουν και είδα εμένα που ήμουν δεμένη με αλυσίδες. Βρισκόμουν στο υπόγειο. Έπειτα η συνείδησή μου με καθοδήγησε στον Γουίλ, ο οποιός βρισκόταν αιχμάλωτος στο κάστρο. Πάλευε να φύγει όμως ήταν αδύνατον διότι οι βρυκόλακες κρατούσαν σφιχτά τα χέρια του πίσω στην πλάτη. Έπειτα ο αρχηγός τους έπιασε το πρόσωπο του Γουίλ και με τα μάτια του επηρέασε το μυαλό του. Αυτός έπεσε κάτω αναίσθητος.
" Πηγαίνετε τον στο σύστημα. " Διέταξε ο αρχηγός τους.
Έπειτα στράφηκε σε μια άλλη ομάδα.
" Εσείς πηγένετε στο μέρος συνάντησης και πείτε στα πλάσματα του σκότους ότι το σχέδιο έχει αλλάξει. Εγώ θα μείνω εδώ με την άλλη ομάδα και θα ελέγχουμε τον Γουίλ. " Είπε.
" Και αν δεν πετύχει αυτό; " Ρώτησε ένας.
" Είναι το μόνο που μας έμεινε. Δεν μπορούμε να μπούμε στην πόλη διοτί το μηχάνημα θεραπεύτηκε οπότε θα ελέγχουμε τον Γουίλ από εδώ μέσω της σύνδεσης των μυαλών μας. " Είπε. " Έτσι κι αλλιώς το σχέδιο έχει αλλάξει αφού όλα μετατράπηκαν εξαιτίας τους. Ευτυχώς βγάλαμε από την μέση τον Μίλερ, ο Γουίλ είναι πλέον με εμάς οπότε μένει μόνο η Λίσα και σε αυτό θα βοηθήσει ο Γουίλ. " Είπε ο αρχηγός.
" Έγινε αφεντικό! " Είπαν και αναχώρησαν.
Στη συνέχεια σηκώθηκα σαν υπνοτισμένη και κοίταξα ξανά τα μάτια του Γουίλ, ο οποίος ήταν ανέκφραστος. Βυθίστηκα στα μάτια του και είδα ξανά τον γκρεμό που είχα οραματιστεί χθες. Άκουγα μια φωνή να ουρλιάζει, ένιωθα ότι κάποιος βρισκόταν κοντά στο θάνατο. Έπειτα άκουσα κάτι φωνές να ψιθυρίζουν στο ότι υπάρχει και άλλος τρόπος για να σωθεί το σκότος. Είδα τον Γουίλ να μιλάει με τους βρυκόλακες.
" Αν εκτελέσεις τις οδηγίες μας θα αποκτήσεις εσύ όλες τις δυνάμεις του Ματωμένου Φεγγαριού και θα μας σώσεις. Αυτή τη στιγμή μοιράζεσαι την κατάρα με την Λίσα, όμως η Λίσα σκοπεύει να μας αφανίσει. " Είπε στον Γουίλ
" Θέλεις να μας βοηθήσεις; " Τον ρώτησε ο βρυκόλακας.
" Θέλω. " Απάντησε υπνοτισμένα ο Γουίλ.
" Ο μόνος τρόπος για να πάψεις να μοιράζεσαι την κατάρα μαζί της είναι να βγει από τη μέση από τα δικά σου χέρια. Έτσι θα πάρεις όλη την κατάρα πάνω σου και θα διαλέξεις την υπερφυσική φύση. Ο μόνος τρόπος για να μας βοηθήσεις είναι να σκοτώσεις την Λίσα. Μόνο εσύ έχεις το δικαιώμα να το κάνεις. " Του είπε.
Τότε εγώ βγήκα απότομα από τις σκέψεις του Γουίλ και επανήλθα στην πραγματικότητα ενώ ο Γουίλ με κοιτούσε ανέκφραστος.
