Ο Γουίλ σήκωσε το κεφάλι του και με αντίκρυσε. Με έπιασε από το μπράτσο και κοίταξε το πρόσωπό μου ενώ βρισκόμασταν καθιστοί δίπλα στα κάγκελα, σε μια άκρη του διαδρόμου.
" Είσαι καλά; Είσαι ασφαλής; " Με ρώτησε ο Γουίλ καθώς ή φωνή του έτρεμε.
Εγώ έγνεψα ελαφρώς καθώς προσπαθούσα να ηρεμήσω.
" Γουίλ κατάφερες να ελευθερώσεις το μυαλό σου. " Κατάφερα να πω τελικά.
Στη συνέχεια ο Γουίλ έγειρε στα κάγκελα στηρίζοντας την πλάτη του και χαμήλωσε το κεφάλι του σαν να κατάλαβε τι είχε συμβεί.
" Συγνώμη. " Είπε " Εγώ φταίω και όλα. "
" Γουίλ τι λες; Φυσικά και όχι " Είπα προσπαθώντας να τον κάνω να εστανθεί καλύτερα.
" Όχι, δεν είναι έτσι. " Μου είπε.
Ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλό του. Πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι. Τον αγκάλιασα σφιχτά.
" Σκότωσα τον κύριο Μίλερ και ήμουν έτοιμος να σκοτώσω και εσένα. " Είπε με βαριά φωνή.
" Ναι αλλά δεν το έκανες Γουίλ. " Είπα και αυτός σήκωσε το κεφάλι του και με κοίταξε στα μάτια.
" Δεν με σκότωσες, με έσωσες. " Είπα.
" Εξαιτίας μου βρέθηκες σε κίνδυνο Λίσα. " Είπε.
" Ήταν ατύχημα Γουίλ, μπορεί να σχεδίαζες να με σκοτώσεις όμως τελικά με έσωσες γιατί η καρδιά σου δεν ήθελε να το κάνει. "
" Σε αγαπώ τόσο πολύ Λίσα. Ακόμη δεν μπορώ να φανταστώ πως έκανα όλα αυτά... " Είπε αλλά τον διέκοψα.
" Δεν φταις εσύ Γουίλ σε χρησιμοποίησαν, μπήκαν στο μυαλό σου και εκτελούσες ότι σου έλεγαν. Δεν ήσουν ο εαυτός σου. Ότι και να έγινε δεν έφταιγες εσύ. " Είπα.
" Ξέρω γιατί το έκαναν αυτό. Ήξεραν ότι ήμουν αδύναμος και ότι θα μπορούσαν εύκολα να με παρασύρουν. Για αυτό δεν ήθελες να έρθω μαζί σου έτσι; " Με ρώτησε ο Γουίλ.
" Φυσικά και όχι Γουίλ. " Απάντησα.
" Λίσα σε άκουσα όταν έλεγες στον κύριο Μίλερ ότι φοβόσουν για μένα. " Είπε αυτός.
Εγώ χαμήλωσα το κεφάλι μου.
" Είχα ακούσει τα πάντα Λίσα. Είχα ακούσει τον κύριο Μίλερ που έλεγε ότι ανησυχούσε για μένα. Ότι δεν θα κατάφερνα με την κατάρα επειδή είναι αδύναμος χαρακτήρας. Ξέρω ότι δεν είμαι τόσο γενναίος και τόσο δυνατός αλλά από τότε που σε γνώρισα κάτι έχει αλλάξει επάνω μου. Όμως άκουσα όλα όσα είπες στον κύριο Μίλερ για μένα και το όραμα σου και απλά νιώθω ότι δεν θα τα καταφέρω. " Είπε ανήσυχα ο Γουίλ.
Φαινόταν ότι φοβόταν.
" Γουίλ είσαι πολύ πιο δυνατός από ότι νομίζεις. Θα τα καταφέρεις. Και οι δύο θα τα καταφέρουμε. " Του είπα κοιτώντας τον στα γαλαζοπράσινα μάτια του.
" Λίσα, μην προσπαθείς να με κάνεις να νιώσω καλύτερα. Αν η δύναμη απλών βρυκολάκων με έκανε να χάσω το μυαλό μου και να κάνω κακό σε ανθρώπους που αγαπώ φαντάσου τι μπορεί να συμβεί αν επηρεάσει το μυαλό μου η δύναμη της κατάρας του Ματωμένου Φεγγαριού. Πολύ πιθανόν να συμβεί αυτό που είδες στο όραμά σου Λίσα. Μάλλον για αυτό ανησυχούσε τόσο πολύ ο κύριος Μίλερ. Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα σώσεις τον κόσμο ότι και αν γίνει. " Μου είπε ο Γουίλ και μου έπιασε το χέρι.
" Δεν μπορώ Γουίλ, όχι αν δεν ξέρω ότι θα είσαι ασφαλής. Μαζί θα σώσουμε τον κόσμο. " Είπα αποφασίστηκα.
" Μπορείς Λίσα. Σε περίπτωση που δεν μπορέσω να αντισταθώ και γινώ βρυκόλακας απλά προσπάθησε να σπάσεις την κατάρα και να αφανίσεις όλο το σκότος. Και εμένα μαζί. "
" Τι; Όχι αυτό δεν μπορώ να το κάνω Γουίλ. " Είπα αναστατωμένη με αυτά που άκουγα.
" Πρέπει, αν είναι ο μόνος τρόπος, πρέπει! " Μου είπε.
" Θα βρούμε έναν άλλον τρόπο δεν πρόκειται να σε αφήσω να μεταμορφωθείς σε βρυκόλακα. " Είπα με σιγουριά.
" Αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εσένα Λίσα. " Μου είπε ο Γουίλ.
" Δεν με νοιάζει. Δεν μπορώ να σε χάσω ξανά. Αν με αγαπάς πραγματικά θα βρεις έναν τρόπο για να αντισταθείς, θα σε βοηθήσω και εγώ Γουίλ. Άσε που ότι ισχύει για σένα ισχύει και για μένα. Αν τελικά αποδειχθεί ότι εγώ είμαι η αδύναμη, αυτή που δεν μπόρει να αντισταθεί τι θα γίνει; " Ρώτησα.
" Τότε πραγματικά δεν θέλω να σκέφτομαι το τι πρόκειται να συμβεί... " Είπε ανύσηχα.
Έπειτα σηκώθηκε απότομα όρθιος και σήκωσε ψηλά το κεφάλι του.
" Λίσα δες! Το φεγγάρι!" Είπε και έδειξε με το χέρι του το φεγγάρι.
Φαινόταν πιο δυνατό και πιο άγριο από ποτέ. Ήταν υπερβολικά μεγάλο σε μέγεθος και το χρώμα του ήταν βαθύ κόκκινο όπως ακριβώς το αίμα. Ένας παράξενος θόρυβος ακούστηκε και δύο δυνατές αστραπές τύλιξαν το φεγγάρι. Έπειτα ο Γουίλ ούρλιαξε δυνατά και έπιασε το κεφάλι του. Ένιωσα μια μικρή ζάλη ενώ την ίδια στιγμή ο Γουίλ άρχισε να τρέχει γρήγορα προς τις σκάλες.
" Γουίλ όχι, σταμάτα! " Φώναζα καθώς έτρεχα από πίσω του προσπαθώντας να τον σταματήσω. Ο Γουίλ κατέβηκε σε κλάσματα δευτερολέπτου τις σκάλες. Το ίδιο και εγώ. Ξαφνικά εκεί όπου ο Γουίλ έτρεχε έπεσε απότομα στα γόνατα καθώς έπιανε με μανία το κεφάλι του. Εγώ ένιωσα να ζαλίζομαι περισσότερο. Άρχισα να μυρίζω τη μυρωδιά του αίματος και κάτι τραντάχτηκε μέσα μου. Ήθελα απεγνωσμένα να ρουφήξω ανθρώπινο αίμα. Έπεσα κάτω πέρνωντας βαθιές ανάσες. Έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να αντισταθώ με όλη μου τη δύναμη αλλά ήταν αδύνατον. Άνοιξα ζαλισμένη τα μάτια μου και είδα γύρο μου να κυλάει αίμα. Φώναζα στον εαυτό μου να ξυπνήσει διότι όλα ήταν μέρος της φαντασίας μου αλλά η αίσθηση της δίψας με ζάλιζε περισσότερο. Μέσα στις σκέψεις του μυαλού μου ξεπρόβαλε και ο Γουίλ και τότε άνοιξα τα μάτια μου και κατάφερα να συγκεντρωθώ. Ο Γουίλ σκέφτηκα. Γύρισα το κεφάλι μου αλλά ο Γουίλ ήταν άφαντος. Όχι σκέφτηκα. Σηκώθηκα με δυσκολία και άρχισα να τον ψάχνω.
" Γουίλ! " Φώναζα μέσα στην ησυχία ενώ ή μυρωδιά του αίματος με ζάλιζε και με έκανε να μην σκέφτομαι λογικά.
" Γουίλ, που-που είσαι; " Συνέχιζα να φωνάζω.
Έπειτα ένιωσα κάτι από πίσω μου. Ο Γουίλ όρμησε επάνω μου και ακούμπησε τον λαιμό μου προσπαθώντας να ρουφήξει. Εγώ έκανα ένα βήμα πίσω αλλά ή μυρωδιά του αίματός του ζάλιζε και εμένα το ίδιο. Κάτι έπρεπε να κάνουμε γρήγορα.
