Πήγα στην κουζίνα και ο κύριος κύριος Μίλερ καθόταν στο τραπέζι.
" Κύριε Μίλερ; " Ρώτησα με σιγανή φωνή.
" Γλυκιά μου, έγινε κάτι; Φαίνεσαι αναστατωμένη." Με ρώτησε γεμάτος αγωνία.
" Θέλω να σας μιλήσω..." Είπα με θλιμμένο ύφος.
Ο κύριος Μίλερ κατάλαβε ότι ανησυχούσα για κάτι.
" Κάτσε. " Είπε και έδειξε την καρέκλα.
Έκατσα και τον κοίταξα στα μάτια. Μετά το βλέμμα μου χαμήλωσε στο τραπέζι.
" Κύριε Μίλερ είδα έναν εφιάλτη." είπα και η φωνή μου ράγισε. "Είδα τον Γουίλ να μεταμορφώνεται σε βρυκόλακα. Ήταν άλλος άνθρωπος. Και το θέμα είναι ότι δεν ένιωσα ότι έβλεπα όνειρο, ένιωσα ότι το οραματίστηκα. " Είπα κλαίγοντας σιγανά.
Ο κύριος Μίλερ με αγκάλιασε.
" Ω, Λίσα... Έχεις τρομερές δυνάμεις."
" Τι εννοείται; " Ρώτησα.
" Έχεις ικανότητα να οραματίζεσαι γεγονότα που πρόκειται να συμβούν, όμως αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Εννοώ ότι πολλές φορές υπάρχουν αρκετές ερμηνείες για κάθε όραμα. " Είπε προσπαθώντας να με καθυσηχάσει.
" Και αυτό που είδα, πως το ερμηνεύεται; " Τον ξαναρώτησα.
" Δεν έχω ιδέα, αλλά θα σου πω κάτι και θέλω να το θυμάσαι. " Μου είπε.
" Τι πράγμα; " Ρώτησα γεμάτη αγώνία
" Ο Γουίλ από μικρός ήταν αδύναμος χαρακτήρας και φοβόμουν ότι δεν θα τα κατάφερνε, μέχρι που σας είδα μαζί. Όταν ο πατέρας του στάματησε να μου στέλνει νέα τους, είχα ανησυχήσει πολύ. Έψαχνα σαν τρελός να τους βρω. Όταν άνοιξα την πόρτα και τον είδα μαζί σου, είχα μείνει έκπληκτος. Ήξερα ότι ήσουν η μόνη που θα μπορούσες να τον ενθαρρύνεις. Πρώτη φορά βλέπω τον Γουίλ να συμπεριφέρεται τόσο ηρωικά. Δίπλα σου έγινε άλλος άνθρωπος. Ότι και να σημαίνει αυτό το όραμα είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχει άσχημο τέλος γιατί ο Γουίλ σε αγαπάει πραγματικά." Μου είπε κοιτώντας με στα μάτια.
" Δεν ξέρω κύριε Μίλερ, φοβάμαι πολύ... " Είπα ανήσυχα.
" Λίσα, υπάρχει κάτι που δεν σας είπαν οι βρυκόλακες αλλά, όταν σπάσει έστω και ένας από εσάς την κατάρα και το φεγγάρι χάσει τις δυνάμεις του, τότε θα τις αποκτήσει αυτός που κατάφερε να την σπάσει και θα πρέπει να πάρει μια απόφαση: αν θα κρατήσει τα πλάσματα του σκότους στην γη ή αν θα τα αφανίσει τελείως. Δεν ήθελα να σας στο πω γιατί τώρα είσαστε αδύναμοι και θα ταραζόσασταν περισσότερο όμως αναφέροντας το όραμα που είδες, ίσως να έχει κάποια σχέση με αυτό. " Μου είπε.
" Για αυτό λοιπόν δεν μπορούσαν να μας σκοτώσουν οι βρυκόλακες και ήθελαν απεγνωσμένα να μας πάρουν με το μέρος τους. Αν μας σκότωναν δεν θα άφηναν στο φεγγάρι να πάρει εκδίκηση και να ολοκληρωθεί η κατάρα. Και ήθελαν οπωσδήποτε να πάμε με το σκότος διότι θα αποκτούσαν τρομερές δυνάμεις μέσω του φεγγαριού αλλά δεν θα κινδύνευαν και να αφανιστούν. " Είπα σκεπτικά στον κύριο Μίλερ.
" Μάλλον. " Απάντησε αυτός.
" Λογικά γνώριζαν τα πάντα για τον αφανισμός τους κύριε Μίλερ. Γνώριζαν ότι αφανίστηκαν επειδή το φεγγάρι είχε χάσει δυνάμεις. Για αυτό σκότωσαν τους γονείς μας. Και για να τους εκδικηθούν αλλά και για να μπορέσουν να μας πλησιάσουν. Ήξεραν ότι αν δεν τους σκότωναν εμείς θα εναντιονώμασταν. Δεν είπαν τίποτα και άφησαν τη φήμη να νομίζουν όλοι ότι αφανίστηκαν εξαιτίας του Ηλιακού Συστήματος για να μην το μάθουμε εμείς. " Είπα μη μπορώντας να πιστέψω σε όλα αυτά. " Έβαλαν σε κίνδυνο όλη την πόλη, δηλητηρίασαν το σύστημα μόνο και μόνο για εμάς. Σκοπός τους δεν είναι να αποκτήσουν την πόλη, σκοπός τους είναι να αποκτήσουν εμάς! " Είπα.
Ο κύριος Μίλερ με κοιτούσε προσεκτικά.
" Θα είναι πολύ δύσκολο. Θα προσπαθήσουν να σας παρασύρουν. Ειδικά οι αυθεντικοί βρυκόλακες που θα εισβάλλουν στην πόλη αύριο. Ίσως αυτός ήταν ο πραγματικός λόγος που δηλητηρίασαν το σύστημα. Πολύ φοβάμαι ότι αν καταφέρουν και πείσουν τον Γουίλ να πάει με το μέρος τους δεν θα μπορέσει να αντισταθεί. " Μου είπε.
" Το ξέρω! " Απάντησα σιγανά.
" Πρέπει να είστε προσεκτικοί. Έχετε δύο μέρες ακριβώς. " Μου είπε ο κύριος Μίλερ.
" Πρέπει να πάμε να θεραπεύσουμε το σύστημα σήμερα. " Είπα αποφασιστικά.
" Και ο Γουίλ; " Με ρώτησε.
" Αν δεν μπορεί θα πάω εγώ. Πρέπει, θα είναι καλύτερα να επαναφέρουμε το Ηλιακό Σύστημα πριν το Χειμερινό Ηλιοστάσιο έτσι ώστε να μην μπορέσουν να εισβάλλουν στην πόλη οι αυθεντικοί, αλλιώς σίγουρα θα προσπαθήσουν να μας παρασύρουν. " Είπα.
Τότε ακούστηκε ο Γουίλ από πίσω.
" Όχι! Δεν πρόκειται να πας μόνη σου. " Μου είπε.
" Γουίλ; " Ρώτησα κοιτάζοντας τον με γουρλωμένα μάτια. " Πότε κατέβηκες; " Τον ρώτησα.
" Πριν δύο λεπτά. Άκουσα που έλεγες ότι θα πας μόνη σου να θεραπεύσεις το σύστημα. Θα έρθω μαζί σου. Δεν θα πας μόνη σου. Ποτέ δεν θα σε άφηνα να πας κάπου μόνη σου. " Μου απάντησε με τα μάτια καρφωμένα επάνω μογ.
" Γουίλ είσαι σίγουρος ότι μπορείς; " Ρώτησα κοιτάζοντας την πληγή του ανήσυχα.
" Απολύτως! Είμαι μια χαρά! " Μου είπε με αποφασιστικό τόνο.
Εγώ αναστέναξα και πήγα να φέρω αντήρηση αλλά ο Γουίλ έκανε μεταβολή και άρχισε να ανεβαίνει τις σκάλες.
" Πάω να ετοιμαστώ θα έρθεις; " Με ρώτησε, σταματώντας να ανεβαίνει για να γυρίσει να με κοιτάξει.
" Ναι, έρχομαι... " Του είπα κλείνοντας τα μάτια μου.
Γύρισα και κοίταξα τον κύριο Μίλερ. Αυτός ανησήκωσε τους ώμους του και έπειτα γύρισε το κεφάλι του προς το τραπέζι. Εγώ άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες ακολουθώντας τον Γουίλ.
