♡អ្នកមីងកំពូលស្នេហ៍♡( ចប់ )

ភាគ:៤៤

« សុំទោស!ខ្ញុំមានហេតុផលទើបត្រូវធ្វើបែបនេះចេញមក» បានជាគេធ្វើអញ្ចឹងព្រោះតែគេមានហេតុផលច្បាស់លាស់ណាស់ក្នុងការធ្វើចឹងគេឥឡូវនេះធ្វើអ្វីមួយបាមគិតរួចជាស្រេចហើយដូចជាពេលនេះដែលគេមកទទួលស្គាល់ពីខ្លួនឯងការពិតពីឈូស៊ីហើយ ។
« មានហេតុផល?ហ៊ឹស!!ទោះឯងនិយាយម៉េចទៀតក៏គ្មានអ្នកណាទៅជឿឯងទៀតទេឯងចង់បានអ្វីឲ្យប្រាកដទៅ?ឬក៏ចង់បានក្រុមហ៊ុនមួយនេះ?មិនអីទេវានៅតែជារបស់ឯងដដែលមិនប្ដូរបើឯងចង់បានធ្វើក៏ឯងអាចយកបានទាំងអស់គ្មានអ្នកណាហ៊ានទៅក្អកជាមួយនិងឯងឡើយ» នាងតូចនិយាយចេញមកដូចមិនចង់ស្ដាប់ការអធិប្បាយរបស់ជុងគុកសោះគេបានប្រាប់ហើយថាមកពីមានហេតុផលប៉ុន្ដែមើលសម្ដីនិងកាយវិការនាងដែលបានបង្ហាញទៅ។
« មែនហើយ!ខ្ញុំមកនេះដើម្បីតកអ្វីដែលជារបស់ខ្ញុំត្រឡប់មកវិញអ្នកនាងគួរដឹងហើយណាថាវាគឺជាអ្វី?ហ៊ឹម!! » ជុងគុកនាយអស់អ្វីនិយាយក៏ចាក់បណ្ដោយទៅតាមគ្នាដែរគ្មានទៅបានប្រកែកយកយុត្តិធម៌មកឲ្យខ្លួនឯងទាល់តែសោះហើយបើនាងយល់ថាវាបែបហ្នឹងក៏បែបហ្នឹងទៅចុះ។
« ល្អ..!! ឯងយកវិញចុះខ្ញុំនឹងដើរចេញតាមឯងត្រូវការ..អរ....!មួយទៀតសូមលោកទៅជួបជាមួយប៉ាម៉ាក់របស់លោកផងទៅពួកគាត់តែងតែយំនឹកលោកឯងរាល់ថ្ងៃខ្ញុំប្រាប់នេះកុំឲ្យលោកជាកូនអកត្តញ្ញូជាងនេះប៉ុណ្ណោះបើលោកមិនចង់ទៅក៏មិនអីដែរតាមចិត្តរបស់លោកទៅចុះហើយចំពោះក្រុមហ៊ុនវិញចង់លោកមកគ្រប់គ្រងពេលណាក៏បានដែរតាមចិត្តដែលលោកចង់ទៅ» ឈូស៊ីនាងបោះមួយប្រហោគវែងអន្លាយប្រៀបបាននឹងអត្ថបទហើយនាងក៏រៀបនិងដើរចេញទៅជុងគុកក៏បានចូលទៅអោបចង្កេះនងពីខាងក្រោយខ្នងធ្វើឲ្យភាំងជាមួយកាយវិការរបស់គេប៉ុន្ដែស្មារតីរបស់នាងបានត្រឡប់មកវិញនាងតូចខំប្រឹងរើបម្រាស់ពីគេដែរតែនៅមិនឈ្នះកម្លាំងមហិមារបស់ជុងគុកដែរ។
« ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំកុហកគ្រប់គ្នាច្រើនណាស់តែខ្ញុំក៏មិនចង់» ជុងគុកនាយនៅអោបឈូស៊ីពីក្រោយដដែលមិនបានប្រលែងនោះទេទោះនាងខំរើចេញពីរង្វង់ដៃរបស់គេក៏ដោយ។
« មិនចង់តែពេលនេះក៏ធ្វើហើយ? » ឈូស៊ីក្បកមកចោទសួរគេវិញបើថាមិនចង់ធ្វើហើយប្រកាច់ធ្វើវាធ្វើអ្វីចុះ?ជុងគុកស្ងាត់មួយភ្លេត។
« មីងស្ដាប់ខ្ញុំនិយាយសិនទៅមើល» ជុងគុកពិតជាចង់ឲ្យនាងបានស្ដាប់ការនិយាយរបស់គេរៀបរាប់ទៅណាស់តែុំមើលទៅហាក់ដូចជាមិនចង់ស្ដាប់ទាល់តែសោះប៉ុន្តែនាងក៏ព្រមនៅស្ងៀមៗឲ្យគេអោបតាមសម្រួល។
« បាន!លោកនិយាយមកបើហេតុផលសុំប្រកបខ្ញុំនិងជឿនឹងយកសម្ដីទាំងនោះមកគុតពិចារណាថាវាពិតឬក្លែងបន្លំភ្នែករបស់ខ្ញុំ? » ឈូស៊ីនាងក៏ព្រមឈរចាំស្ដាប់គេនិយាយចុះបើគេអោបនាងឡើងស្អិតអញ្ចឹងទៅហើយ។
«តើមីងនឹងជឿខ្ញុំទេ? »ជុងគុកនាយនៅសួរបញ្ជាក់ពីលើថែមទៅបន្តទៀតចងដឹងចម្លើយពីម៉ាត់របស់នាងម្ដងទៀតថាគិតយ៉ាងណាបន្តទៅខាងមុខបន្តទៀតនោះ។
« កុំអូសក្រឡាច្រើនពេកបើចង់និយាយនោះខ្ញុំគ្មានពេលមកស្ដាប់លោកនិយាយច្រើនគ្មានបានការនោះទេ» ឈូស៊ីនាងម៉ួម៉ៅតើពេលរងចាំកំពុងស្ដាប់ហើយនៅអូសក្រឡាច្រើនសាំថែមទៀត។
« ខ្ញុំបិះតែខ្ញុំត្រូវស្លាប់មែនទែនទៅហើយតែក៏មានមនុស្សមកជួយខ្ញុំទាល់ពេលគ្រប់គ្នាប្រកដជាគិតថាខ្ញុំបានស្លាប់ដោយសារតែសត្វព្រៃនៅម្ដុំនោះទាញយកទៅស៊ីហើយប៉ុន្តែអត់ទេខ្ញុំមិនទាន់ស្លាប់ឡើយព្រោះអ្នកដែលបានជួយជីវិតខ្ញុំនោះគាត់បាននាំខ្ញុំទៅព្យាបាលនៅប្រទេសអង់ភ្លេសខ្ញុំបានបាត់បង់ការចង់ចាំខ្ញុំមិនបានដឹងឡើយថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងតែខ្ញុំដឹងត្រឹមថាមានគេតាមលបសម្លាប់ម៉្យាងវិញទៀតខ្ញុំបានស្ដាប់តាមគាត់ទាំងអស់»ជុងគុកស្ងាត់មាត់សិនមិនទាន់បាននិយាយអ្វីបន្តទេធ្វើឲ្យតែអ្នកស្ដាប់ដល់ត្រឹមហ្នឹងចង់ដឹងបន្តទៀត។
« រយៈពេលមួយឆ្នាំក្រោយមកការង់ចាំខ្ញុំទាំងប៉ុន្មានបានត្រឡប់មកវោញយ៉ាងលឿនខ្ញុំយល់ថាវាលឿនណាស់ហើយខ្ញុំមិនហ៊ានប្រាប់គាត់ឡើយខ្ើា6ចថាពេលគាត់បានដឹងហើយគិតថាខ្ញមឮុំនិងមកប្រទេសកូនរ៉េវិញមកជួបប៉ាម៉ាក់វិញខ្ញុំខ្លាចគាត់ខូចចិត្តខ្ញុំក៏សម្រេចចិត្តរស់នៅជាមួយគាតើរហូតមកដល់ពេលនេះគាត់បានបង្ហាត់បង្រៀនខ្ញុំគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងទើបខ្ញុំមានថ្ងៃនេះគាត់គឺ ស្ដូរី ហ្កាល់ដេស នេះហើយ» ជុងគុកគេរៀបរាប់យ៉ាងក្បោះក្បាយប៉ុណ្ណឹងហើយបើនាងនាងនៅមិនយល់ទៀតក៏អត់ទៅព្រោះការនិយាយមកទាំងប៉ុន្មានមកគឺដើម្បីឲ្យនាងស្ដាប់ ស្ដាប់ហើយក៏យកសមហដីគេទៅគិតពិចារណាផងថាគេធុវើនេះពិតជាមានហេតុផលពិតមែនមិនបានកុហក។