♡អ្នកមីងកំពូលស្នេហ៍♡( ចប់ )

ភាគ:៤៧+៤៨

ចំណតឡាន....!
   ជុងគុកថ្ងៃនេះដែរពេលនាយចេញពីក្រុមហ៊ុននេះនាយមិនបានឲ្យនាយម៉ាកនៅបើកឡានឲ្យគេឡើយគឺគេចង់បើកឡានខ្លួនឯង។
« ឡានចតទុកឯណាទៅ?អាម៉ាកអើយប្រកាច់យកឡានទៅណា? » ជុងគុកដើរក្រឡឹកមើលជុំវិញហ្នឹងដោយាសារតែឡានក៏វារាងច្រើនដែរទើបនាយត្រូវរកមើលឲ្យសព្វកន្លែងទាំងអស់នោះ។
« នៅនេះសោះខំតែដើររក» ដើរបានឆ្ងាយបន្តិចបានឃើញឡានរបស់នាងល្មមដែរ។
« សួស្ដីលោកចន ជុងគុក»  ភ្លាមៗនោះដែរពេលជុងគុករៀបបើកទ្វាឡានចូលហើយស្រាប់តែបានឃើញស៊ូជុនមកដល់ទីនេះដែរថែមទាំងហៅឈ្មោះរបស់នាយថែមទៀតជុងគុកគេបិទទ្វាឡានវិញធម្មតានុងញញឹមដាក់ស៊ូជុនដូចមិនដឹងរឿងអីអញ្ចឹង។
« បាទសួស្ដី! លោកមានការអីជាមួយនឹងខ្ញុំ?អរ...ខ្ញុំភ្លេចប្រាប់លោកទៅខ្ញុំមិនមែនចនជុងគុកទេតែខ្ញុំជាជុងគុក ហ្កាល់ដេសទេបើមានលើកក្រោយសូមលោកបៅឈ្មោះខ្ញុំឲ្យចប់ផងណា» ជុងគុកគេធ្វើមុខងឿយឆ្ងល់បន្តិចនិងបានតបតទៅស៊ូជុនទាំងមិនសូវចាប់អារម្មណ៍ជាមួយគេច្រើននាំខាតពេល។
« ឯងមិនបាច់មកលេងសើចជាមួយខ្ញុំទេអាជុងគុក» ស៊ូជុនគេទប់កំហឹងក្នុងខ្លួននាយមិនបាននោះទេទើបបានជាស្រែកសម្លុតដាក់ជុងគុកដោយទៅចាប់ទាញអាវគេទៀត។
« អ៎េៗ...!លោកច្បាស់ជាយល់ច្រឡំរឿងអ្វីមួយហើយណា» គេធ្វើមុខស្លេស្លឺបន្តទៀតនឹងចាប់ទាញដៃស៊ូជុនចេញពីកអាវរបស់ខ្លួន។
« ហ៊ឹស...!ឯងបោកគេផ្សេងបានតែឯងបោកយើងមិនបានឡើយឯងពីមុនយ៉ាងម៉េចឥឡូវក៏នៅតែអ៊ីចឹងគ្មានកែប្រែទៅណាសោះ» ស៊ូជុនសើចចម្អកជុងគុកដើមកទាំងមើលគេបែបមើលងាយជុងគុកបាត់ខ្លួនទៅច្រើនឆ្នាំក៏នៅតែដដែលនេះហើយជាអត្ថន័យរបស់ស៊ូជុននិយាយទៅ។
« អ៎ាវ..! នេះលោកបានស្គាល់ខ្ញុំយូរហើយមែន?ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមិនចាំលោកសោះអញ្ចឹងនៀក?ស្ដាយដល់ហើយ» ជុងគុកលេងមួយក្បាច់នេះទៀតលើកដៃមកទ្រចង្កាខ្លួនឯងមើលទៅមុខគេឲ្យបានច្បាស់ៗពេញភ្នែករបស់គេទៅមើលថាធ្លាប់បានជួបឬបានស្គាល់ជាមួយមនុស្សម្នាក់នេះឬអត់?
« ហ៎ាសហ៎ា....!ឈប់ធ្វើមិនស្គាល់យើងទៀតទៅឯងមិនចាំទេកាលនោះយើងបិះតែស្លាប់បានដោយសារតែគំនិតល្ងីល្ងឺរបស់ឯងនោះអីជាមួយមិត្តភក្តិឆ្កួតឡប់របស់ឯងនោះប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយណាស់យើងនៅរស់នៅបានធម្មតាឯងកុំស្មានតែយើងមិនដឹងនោះថាវាជាទង្វើរបស់ឯង»
« លោកអត់ទាន់ងាប់ណាហី?ខ្ញុំក៏រាងសោកស្ដាយដែរនិយាយពិតមែនចុះគម្រោងខំរៀបចំក៏មិនបានសម្រេចគិតទៅពេលនោះខ្ញុំប្រហែលជាមិនឆ្លាតហើយ»
« នេះឯង.....»
« អូរ...!កុំទាន់ខឹងអីណាស្ងប់អារម្មណ៍សិបទៅតិចថាខ្ញុំនេះធ្វើបាបលោកឯងទៀតទៅ»
« តែយើងក៏ប្រសើរជាងអ្នកខ្លះដែលជិតងាប់រស់ដែរទៅ...ហ៎ាសហ៎ា...យើងគិតថាងាប់បាត់ហើយតើមកបង្ហាញខ្លួននៅពេលនេះ?តែឯងកុំភ័យឲ្យសោះណាថ្ងៃណាមួយឯងនិងបានងាប់សមតមបំណងរបស់ខ្ញុំមិនខានរវាងឯងនិងយើងត្រូវមានម្នាក់ងាប់» ស៊ូជុនគេពោលមកដូចជាសារគម្រាមដាស់តឿនជុងគុកខ្លាំងណាស់ប៉ុន្ដែគេមិនបានខ្លបខ្លាចឬញញើតត្រឹមពាក្យសម្ដីគ្មានបានការប៉ុណ្ណឹងមកឡើយំេមកម្ដងនេះមិនមែននៅក្រោយដៃរបស់អ្នកណាឡើយជាពិសេសសត្រូវកំពុងតែឈរនៅចំពោះមុខមុខរបស់គេនេះហើយ។
« ខ្ញុំរង់ចាំលេងល្បែងនេះជាមួយនឹងឯងជានិច្ច!ឯងក៏ដូចគ្នាត្រូងចងចាំថាបើឯងរស់យើងស្លាប់តែបើយើងរស់ឯងត្រូវងាប់» ជុងគុកសង្កត់សម្លេងទៅវិញត្រឹមប្រយោគមួយឃ្លាចុងក្រោយនោះនិងបញ្ចេញស្នាមញញឹនពិសពុលមកទាំងដែលពីមុនស្នាមញញឹមនេះស៊ូជុនប៉ុណ្ណោះដែលធ្លាប់ធ្វើដាក់ជុងគុកឥឡូវនេះគេសងវិញហើយ។
« អាជុងគុក» ស៊ូជុនស្រែកហៅឈ្មោះជុងគុកម្ដងទៀតពេលឃើញគេបើកឡានចេញទៅបាត់ទៅនោះក្ដៅខ្លាំងមែនទែនដូចជាបាយពុះបើជុងគុកគេឌឺម្លឹងៗនោះ។