ÖĞRETMEN HANIM

1. Bölüm

|ÖĞRETMEN HANIM BİRİNCİ BÖLÜM| ❤️‍🩹

Elimdeki dosyaları yorgunlukla önümdeki masaya bıraktım. Bugün oldukça yorucu bir günün daha sonuna gelmiştim. 23 Nisan yaklaştığı için provaları daha sık hâle getirir olmuştum. Güzel geçmesini istiyordum. Çocuklarda bana ayak uyduruyorlar şükür. 

Okulun bahçesine göz attım. Çocukların velileri yavaş yavaş geliyordu. Gözlerim derslerinde oldukça başarılı olan Kayra'ya kaydı. Yanında amcası vardı. Yaman Bey.

Kayra bu sıralar üzgün görünüyordu. Sebebini sormayı unutmamak için telefonumdan notlarına girip not aldım.
Bende böyleydim işte. En ufak bir şeyi dahi not alırdım.

Önlüğümü güzelce çıkarıp yerine koydum. Meslektaşlarım da yavaş yavaş çıkmak için hazırlanıyordu. Onlara selam verip dolabımdan çantamı alıp omuzuma astım.

Okulun bahçesine çıktığımda Kayra'yı ve velisini arabalarına binerken gördüm. Kayra bana dönüp el sallayınca hemen ona gülümseyip karşılık verdim.

Yaman Beye bakmamak için kendimi zorlasam da dayanamayıp bakmış bulundum.

Tebessüm ediyordu. Hafifçe başımı eğip ona da selam verdim. Aynı saniyelerde aynısını oda yaptı.

Yanlarından geçip kendi arabama binip evime doğru yol aldım.

Arabamda son ses şarkı dinlerken telefonuma bir mesaj geldi.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Öğtmenm ben Kayra.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Ben bugün kalemimi size vermiştim onu geri almayı unuttum. Nasıl yapsak?

Gülümsedim.  Ah çocuklar.

0546*******: Kayracım yarın versem olur mu? Evime geldim sayılır.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: olamaz hayır öğretmenim lütfen. O kalem benim en sevdiğim kalemim. Onsuz ders yapamam ki ben ama. Lütfen gelelim sizin yanınıza biz sizden alırız kalemimi.

0546*******: Ah Kayracım peki tamam. Neredesiniz ki siz şimdi?

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Öğretmen hanım siz direkt evin konumunu bize atın biz geliriz.

0546*******: Yaman Bey siz misiniz? Zahmet etmeyin ben gelirdim.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Asıl siz zahmet etmeyin. Kayra'nın da kusuruna bakmayın. Tutturdu kalemim diye. Çocuk işte atsan atılmaz satsan satılmaz.

0546*******: Öyle demeyin lütfen.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Peki, demem.
Konum?

0546*******: Atıyorum. (Konum gönderildi)

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Geliyorum.

Kayra'nın velisi Yaman Bey: Yani geliyoruz.

Yaklaşık bir yarım saat sonra evimin önüne bir araba yanaştı. Gelmişlerdi.

Evin kapısını yavaşça örtüp binadan çıktım.

Kayra koşarak bana doğru geliyordu. Bacaklarıma sarıldığında bende ona sarıldım. Elimdeki kalemi ona uzattığda küçük kaşlarını önce yavaşça çattı. Sonra aklına gelmiş olmalı ki o kavisli kaşlar yukarıya kalktı. Elimden kalemi bir hışımla alıp araba doğru koştu. Koşarken de eklemeyi unutmadı.

"Gününüz iyi olsun öğretmenim!"

Arabanın kapısını açıp arka koltuğa oturdu.

Yaman Bey yavaşça bana doğru yaklaştı.

"Kusura bakmayın tekrardan. Çok fazla ısrar edince dayanamadım. Kalemin aynısından bir tane daha almak şart oldu. "

Güldüm. "Önemli değil Yaman bey. Ben alışkınım çocukların bu deli dolu haline."

"Peki ozaman. Akşamınız iyi olsun öğretmen hanım."

"Siz hep böyle mi dersiniz?

"Nasıl?"

"Neyse boşverin, iyi akşamlar sizede."