10 Numara || Arda Güler

| 21 |

"Yalancı, hani nerde Alevler?" Söylediğim şeyle gülümsemişti Arda da.

"Senle yalnız kalmak istedim Helin, izin vermiyorsun ki." Gözlerimi kaçırmıştım onun gözlerinden.

Sokakta ilerliyorduk.

"Neden çat çat diye söylemedin?" Arda'nın sorduğu soruyla kaşlarım havalandı.

"Sen niye anlamadın?" Sorduğum soruyla güldü.

Anlamıştı işte.

"Neden anladığını belli etmedin Arda? Ona göre davranırdım. Ne zaman anladın?" Merakla baktım yüzüne.

"Hep biliyordum."

"Mesaj attığında da biliyordum, kimse beni o kadar iyi tanıyamazdı ki senden başka. Annemler bile o hareketlerime dikkat etmemişlerdir." Söylediği şeyle gözlerimi yerdeki taşlara çevirdim.

"Mesajlardaki tepkilerin, kendi kendini kıskanman... Çok tatlıydın." Söylediği şeyle kaşlarım çatıldı.

"Sonra bir gün ben uyurken Alevle konuşmanızı duydum, en azından sen uyuduğumu zannediyordun. Alev diyordu ki aşık aşık bakma çocuğa, sen de yapıştırdın ona bir tane sussana birisi duyacak diye." Gülümsemişti bu anıyla.

"Ben hariç herkesin duyabileceğine ihtimal veriyordun." Oflamıştım.

"Peki neden belli etmedin?"

"Korktum." Alayla gülmüştüm bu söylediği şeyle.

Karşıdan karşıya geçerken arkamı döndüm ona doğru.

"Gelsene."

"Şu yolda daha dikkatli ol Helin." Oflayarak karşıya geçiyordum. Çok geride kalmıştı Arda.

"Ya hadi gelsene çok yavaşsın!" Söylediğim şeyden sonra iki yana sallamıştı kafasını.

Önüme dönecekken aniden karnımda bir acı hissettim. Arda'nın bağırışları dolduruyordu kulağımı. Araba mı çarpmıştı bana?

Bana çarpan adam inmişti aşağı ve stresle bana bakıyordu. "Ambulansı arasana ne bekliyorsun!" Arda stresle konuşuyordu.

"Sonram belli değil, öğrenmek istediğim şeyi sorayım." Söylediğim şeyle dolu gözleri çatılmıştı.

"Neden beni sevmedin Arda, hep çok merak ettim." Ne saçma soruydu bu Helin?

Sevmemişti işte.

Neden böyle olmuştu?

Yıllarımın beraber geçtiği bu çocuğa neden deli gibi aşık olmuştum ben?

Acıyla inledim.

"Lütfen dayan." Arda'nın sorusuyla bakışlarımız kesişti. İşte ilk defa farklı bir gözle bakıyordu sanki bana.

Gözlerinde beni kaybetme ihtimalinin endişesi.

"Neden böyle oldu?" Gözlerim doluyordu karnımda hissettiğim derin acıdan.

"Özür dilerim." O neden özür diliyordu ki şimdi?

"Bu ne demek Arda. Söylesene öleceğim zaten!"

"Öyle demesene, gerizekalı!" Arda'nın endişesine gülümsemiştim.

Ambulans gelene kadar böyleydik.

Belki de o an yıllardır sevdiğim çocuğun kollarında can verecektim.