10 Numara || Arda Güler

| 24 |

"Üşümeyecek misin böyle?" Baştan aşağı beni süzdüğünde dudak büzdüm. "Çok durmayacağız diye düşündüm."

"Dolaşalım mı diyecektim." Beni süzdü ve kafasını iki yana sallayarak üzerindeki hırkayı çıkardı. Hırkasını bana uzattığında gülümsedim.

"Sen üşürsün, üşüme. Ben soğuk hava insanıyım, bilirsin." Söylediğim şeyle gözlerini belerterek hırkasını giydirmişti.

Kolunu omzuma attığında ona iyice yanaştım. "Neden böylesin?" Sorgularcasına bakıyordum yüzüne. Anlamamış olacaktı ki tek kaşı havada açıklamamı bekliyordu.

"Diyorum ki, sana olan duygularımı artık biliyorsun. Neden hâlâ hiçbir şey olmamış gibi davranıyorsun?" Söylediğim şeyle derin bir nefes alarak gülümsedi.

Sahil kenarına gelmiştik. Banka oturduğumuzda bile kolu omzumdaydı.

"Hatırlıyor musun, okul bizi geziye götürmüştü Antalya'ya. Bir haftalığına da olsa, ailemizden uzaklaşmıştık. O sıralar sizinkilerle aranın bozuk olduğu bir dönemdi." Hatırlıyordum, kafamı aşağı yukarı sallamıştım.

"Bir gece sahil kenarında her şeyi anlattın. Hayatındaki tüm pişmanlıklarını, eksik olduğunu zannettiğin yanlarını, korkularını. O gün fark ettim Helin, sen korkularından bahsederken biz seninle o korkuları birer birer yaşamıştık."

"Mesela yükseklik korkun vardı ama biz seninle birlikte uçurumun kenarında oturup aşağı bakıyorduk ya da palyaçolardan korkardın ve biz seninle palyaço olmuştuk." Aslında fark etmemiştim.

"Korktuğun her şeyde ben senin hep yanındaydım. Kendime o gün bir söz vermiştim, hep de yanında olacağım diye."

"Küçükken verdiğin bir söz için mi yanımdasın yani?" Kırılmıştım hafiften.

Zorunlu mu hissediyordu kendini?

"Bazen dışarı çıkıyorduk, Aren bazı konularda benden daha bilgiliydi. O çok istediğin imzalı kitabı sana verdiğinde sen ne kadar mutlu olursan ol, ona sarılmadığında fark ettim bir şeyleri. O hep sana bir adım yaklaşıyordu sen ondan her adımında iki kez geri kaçıyordun."

Bu söylediği şeyle gözlerinin içine kenetlemiştim bakışlarımı.

"Dedim ki Arda, sen yapsan nasıl olurdu?"

Daha sonrasında o da yapmıştı aynı şeyi.

Ailesiyle yurt dışına çıktığında o hayatımın yazarından imza almıştı.

J. K. Rowling.

Çocukluğumu süsleyen o yazarın imzaladığı o roman hâlâ raflarımdaydı.

"O imzalı kitabı sana verdiğimde Aren'in gözleri önünde sımsıkı sarılmıştın bana. Ben o zamanlar sana karşı duygularımın farkındaydım."

"Bana karşı duyguların mı?" Bu söylediğim şeyle gülümsedi.

"Biz seninle bir film izliyorduk. Sizinkiler yine tatil için bir yere gitmişlerdi. Ablamın da erken yattığı dolayısıyla kimsenin bizi film izleyip uyumadığımız için kovalamayacağı o gece." Hatırlamıştım. O gece kabullenmiştim Arda'ya karşı olan duygularımı.

"Noldu o gece?" Sorgularcasına baktım ona. Hikayenin ondan tarafını da merak etmiştim.

"Kafamı dizlerine koyduğumda nasıl dokunduğun yerin alev alev yandığını merak etmiştim daha o yaşımda. Ellerin saçlarımda dolaşırken kalbimin sesini duymandan o kadar korkmuştum ki." Şaşkınlıkla ona bakıyordum.

"Aslında uzun bir süre duygularımın karşılıksız olduğunu düşündüm. Sana karşı böyle hissetmemin doğru olmayacağını düşünsem bile her seferinde kendimi yine senin yanında, yine en çok güvendiğim yerde buldum. Sonra fark ettim ki sen de bana böyle davranıyorsun. Alevle temasta bulunmaktan kaçınmıyorken yanına bir erkek yaklaştığında resmen kaçıyordun gelen kişi ben olduğumdaysa kollarını açıp bekliyordun gibiydi."

Şaşkınlığım hâlâ geçmemişti.

"Ama seni sevdiğimi söylersem bir şeyler devam etmezse aramızın bozulmasından çok korktum Helin. Ama şimdi fark ediyorum ki senden başkasıyla olmak istemiyorum ve senin başkasıyla olma ihtimalin beni çok korkutuyor."

Gülümsüyordu.

Yıllardır beni sadece arkadaşı olarak gördüğünü zannettiğim çocuğun kalbi benimle aynı gece bizim için çarpmaya başlamıştı.

Kalbimin hızı artmıştı.

Omzumdaki kolunu benden ayırmıştı.

Kendini iyice bana doğru döndürmüştü.

"Bize bir şans verelim mi Helin?" Yok artık. Gözlerim doluyordu.

"Ağlamasana kızım, ne ağlıyorsun. Gören de yanlış bir şey söyledik sanacak." Bu söylediğiyle gülümsedim istemsizce. Gülümsememi gören Arda da gülümseyivermişti.

"Verelim Arda, bize bi' şans verelim." Gözlerindeki o ışıltının sebebi olmak o kadar güzeldi ki.

Bebekleriim 🥺💙