10 Numara || Arda Güler

| 35 |

"Hoşgeldiniz buyurun." Mesafeli ses tonuyla konuştuğumda kız bana gülümsedi.

Kızın hiçbir suçu yoktu, ben ona kızamazdım. Arda'nın da bir suçu yoktu, galiba yani.

Arda'nın içeriye girmesiyle herkesin ayaklanması bir olmuştu. Herkes sarılıyor gülüşüyordu. Sonrasındaysa bakışlar bana ve yanımdaki güzel kıza kaymıştı.

İşte o an aklıma gelmişti her şey.

Sosyal medyadaki kıyaslamalar. Gördüğüm bir yorum vardı.

Esmer olduğu için bırakılması çok normal.

Arda'nın sevgilisi Sarışın kız için gelen mükemmel yorumların ardından bana gelen kırıcı yorumları okumuştum gecelerce.

Sessizliğime geri dönmüştüm. Arda herkesle tek tek tanıştırıyordu kızı. Bakışları benimkilerle kesiştiğinde kör bile söylerdi gözlerimdeki kırgınlığı.

Evet suçlamıyordum ancak kırılmak benim elimde değildi.

Bazı aşklar yarım kalmalı :)

Beni es geçmişti tanıştırırken, bu yaptığı hareket ile gülümsemiştim. Ayaklandığımda birkaç bakış bana dönse de önemli değildi. Mutfağa ilerledim.

Bunun ardından soğuk su iyi giderdi öyle değil mi?

Üniversiteye geçtikten sonra o çok sevdiğim voleybolu bırakmıştım birçok şeyi bıraktığım gibi.

Eskiler aklıma gelmişti.

İçeriye giren kişiye baktım. "Ben de su alabilir miyim?" Sarışın kıza gülümsedim.

Dolaptan çıkardığım bardağa suyu doldurdum ve ona uzattım. Gülümseyerek bakıyordu bana.

"Arda neden öyle yaptı anlamadım, seninle tanışmadık. Selen ben." Türk olmasına şaşırmıştım.

"Helin, memnun oldum."

"Şimdi anladım..." Duraksayarak söylediği şeyle bakışlarım merakla açılmıştı.

Hiçbir şey söylemiyordu. Kafamı sallayarak onu ardımda bıraktım.

"Bizim çocuğu uyandırıversene Helin. Kimse onunla oynamıyor diye uyuyakaldı." İrfan abinin söylediği şeyle kafamı salladım ve tarif ettiği odaya ilerledim.

"Can." Hafifçe dürtüklemiştim onu. Çocuk uyandırmaktan anlamıyorsun Helin.

Arkamdaki adım sesleriyle bakışlarım kapıya döndü.

"Bir sorun mu var?" Arda'ya söylediğim şeyle sessizliğini korumaya devam etti.

Sarılmak için hamle yaptığında geri adım attım.

"Sevgilin içerideyken eski sevgilinle sarılmayacaksın herhalde." Söylediğim şeyle bakışları değişmişti.

Arda yıllar boyunca hiç değişmemişti, fiziksel olarak.

Mental olarak nasıl olduğunu o kadar bilmiyordum ki.

"Bilmediğin şeyler var." Bu dediğiyle kafamı salladım. "Hep öyle olur zaten."

"O benim sevgilim değil Helin. Sadece yardımıma ihtiyacı vardı ve ettiğim yardımdan sonra da magazinlere böyle çıktı. Benim suçum ne? Bana neden çıkışıyorsun?" Sertçe söylediği şeyle güldüm.

"Tek sorun bu mu sence Arda?" Sorgularcasına bakıyordum gözlerine.

"Başka ne sorun olacak? Sevgilim olduğunu zannettiğin için bu kadar mesafeli değil misin?"

"Yıllardır neredeydin Arda? Beş dakikanı ayırıp neden aramadın? Ya ölüp ölmediğimden bile haberin yoktu." Söylediğim şeyle sessizleşmişti iyice. Biraz sessiz kalmıştık.

"Gelmek istemeyen sendin Helin, hatırlatırım. Ben de sana kırıldım. Sen neden aramadın?"

"Annem öldü Arda." Söylediğim şeyle şaşırmıştı.

"Babam öldürdü." Söylediğim şeyle daha da şaşırıyordu.

"Belki de delicesine sana ihtiyacım varken seni arayamadığım için kusura bakma. O an annemin cesedini aramakla, babamın hakettiği suçtan kaçmasını önlemekle uğraşıyordum." Söylediklerim bıçak gibi saplanıyordu bedenine sanki. Acı çekiyor gibiydi.

Sarılmak istediğinde geri çekildim.

"Yapma." Söylediğim şey hıçkırıklarımla yok olmuştu adeta.

"Allah kahretsin ki seni sen gittikten sonra da çok sevdim." Söylediğim şeyden sonra artık yıllardır biriktirdiklerimi kusmak istiyordum.

"Ben voleybolu bıraktım biliyor musun?" Anlatmaya başlamıştım ağlayarak.

"Üzerimdeki o 10 numarayı sen ilk maçına çıktığın günün akşamı bir daha giymemek üzere çıkardım." Gözleri doluyordu onun da.

"Bir daha asla 10 numara olamayacağım." Senin 10 numaran da...

Helin'i yazarken sürekli üzgün oluyorum şaka gibi. Güzel kızım benim 🥺💙