"Ne var?" diyerek, açtım telefonu. "Vaay demek ödülünü aldın ha? Bana doğruyu söyle ben varken mi vardı bu adam?!" dedi, konuşurken zorlanıyordu belli ki sarhoştu.
"Yusuf ne saçmalıyorsun, ben sana gel evlenelim dedim sen hayır dedin. Kendi düşen ağlamaz.' dedim.
"Biraz bekleseydin, evlenmek istemiyorsan hayır deseydin, bakıyorum da pek bi mutlusun. Ben aradığımı buldum derken ağzın kulaklarındaydı."
"Mutluyum çünkü," dedim, O sırada Ferit arabaya binmişti, kaş göz yaparak, 'o kim' bakışları atıyordu.
"Bak Yusuf, beni bir daha arama" dedim, Ferite bakarak. Yusuf olduğunu anlasın istemiştim.
"Ben gayet mutluyum, seni de-" lafımı tamamlayamadan Ferit telefonu hızlıca çekip konuşmaya başlamıştı.
"Sen ne yüzle benim karımı arıyorsun lan it?! Bir daha aramayacaksın!" dedi,
"Sanane lan! sana mı soracağım. Sevgilim o benim." dedi, Yusuf.
"ESKİ, dedi Ferit bastırarak. Artık Seyran evli. Bunu anlasan iyi olur." dedi, Ferit.
"Ferit ne yapıyorsun!" diyerek telefonu elinden aldım.
"Duyman gerekeni duydun Yusuf," diyerek kapattım, Ferit gerçekten sinirliydi.
Arada, can sıkıcı yorumlar da gelmiyor değildi. İkimizde eski sevgililerimizi kıskandırma yarışında gibiydik ama sorun şu ki, ikimizde birbirimizi kıskanıyorduk, ben Feritin telefonundan Pelini, Ferit, benim telefonumdan Yusufu engellemişti.
Biz evleneli, neredeyse 1 hafta olacaktı. Bu zaman sürecinde birbirimize alışmıştık.
Ferit daha anlayışlı, nazik birisi olmuştu, ben rahatsız olurum diye yatakta yatmıyordu. Hiçbir zaman ona karşı acımadım, koltukta rahat edemezsin gel yatakta sen yat demedim, umursamadım onu ama dün gece..
Dün gece ilk defa ona karşı bir şeyler kıpırdadı içimde.
Koltukta yatarken, onu izledim. Uykusu arasında yüzünü ezberledim. Hiç tanımadığım yabancı adam nasıl oluyordu da bu kadar tanıdık geliyordu bana? Derinden bir şeyler hissediyordum ona yalan yok ama bu aşk mıydı? onu bilemiyorum işte.
