Yalı Çapkını Paralel Evren.

21

🎶Cem Adrian - Duymak istiyorum

“Ferit nerede Seyran?”

“İnanın bilmiyorum, sabah kalktığımda yanımda yoktu.”

“Ferit bey sabah saat 6’da yalıdan çıktı Orhan bey, bilginiz olsun.”

“Ferit sabah 6'dan beri evde değil mi yani şimdi?”

“Orhan baba, bu işte bir şey var ”

“Ne gibi bir şey Seyran?”

“Benim Feriti aramam gerek,”

****
“Ben sana polise veya da kocana haber verirsen iyi şeyler olmaz demedim mi? Siz beni salak mı sandınız?!”

“Fikret? Feritin telefonu sende ne arıyor,”

“Sence Seyran? Sence!”

“Ferit'e bir şey yapmadım de lütfen! Lütfen dokunmadım ona de!”

“Dokunmadım ama bu dokunmayacağım anlamına gelmiyor Seyran! Sen en başından kuralları çiğneyerek beni buna mecbur bıraktın.”

“Özür dilerim özür dilerim yemin ederim ki bundan sonra ne dersen yapacağım lütfen ona bir şey yapma lütfen lütfen bak yalvarıyorum sana!”

“Aağh!”

“Ferit! Ferit iyi misin cevap ver!”

“O sana şuan cevap veremez tatlı kız, kocanı up uzun bir yolculuk bekliyor.”

“Nolur yalvarırım sana ona bir şey yapma nolur. Bak yemin ederim ne dersen yaparım yalvarırım sana”

“Hmm, iyi fikirmiş ama benim seninle pazarlık yapmak gibi bir derdim yok benim derdim acı çekmen. Baban yada kocan diyordum ya önceliği kocana verme kararı aldım,”

“HAYIR! hayır hayır hayır!!!”

Ve telefon kapandı..

“Hayır, hayır! Nolur hayır!”

“Ne hayır ne noluru Seyran noldu!? Ferit iyi mi?” diyordu, eli ile kalbini tutan Gülgün anbe.

“Seyran anlatacak mısın? Oğlum iyi mi?”

“Orhan baba, öldürecek. Feriti öldürecek.”

“Kim öldürecek kızım? Ne diyorsun sen!?”

“Öldürecek, Feriti. öldürecek.” diyordum, takılı kalan bir radyo gibi.

“Seyran!” diyen ve yüzüme tokat atan Orhan Baba beni kendime getirmişti.

“Baba” diyerek, sarıldım.

“Çok özür dilerim baba!” diyordum.

Gülgün anne, ağlamaya başlamıştı. Anne yüreği, hissediyordu.

“Seyran,” dedi yutkunarak.
“Oğlum öldü mü?”

“Ölmedi ama öldürecekler baba nolur bir şey yap, nolur.”

“Seyran anlatacak mısın her şeyi?!” diyordu, bana sinirle.

***

“Kim bu Fikret? İsmi cismi nedir nereden bulacağız biz bu adamı?”

“O istemediği sürece kimse bulamaz onu, ne yapar ne eder saklanacak bir delik bulur o”

“Bu böyle olmaz, göz göre göre oğlumun ölüm haberini bekleyecek değilim ben”

“Orhan nolur bir şey yap, nolur!” diyordu, Gülgün anne.

“Bulacağım oğlumuzu merak etme,”