~ÇATI KATI~

27. BÖLÜM: Karmakarışık

Shinso'nun ağzından:

Aptal İzuku!

Hem beni endişelendiriyordu hem de o sarı şeytan ile kalıyordu. Bir de yüzüme kapatıyordu.

Evimde hatta odamda bir hayaletle birlikte olduğumu bilmek beni tedirgin ediyordu. Her hareketim izleniyormuş gibi hissediyordum ve bu hiç hoş değildi. Kucağımda kedilerimden biri ile oturuyordum. Bu sayede eğer tuhaf bir şey yaparsa kedim bunu görürdü.

Bu çocukla iletişime geçmemin bir yolu yok muydu?

Bir dakika... İzuku'nun anlattığına göre Katsuki onunla iletişime geçmek için Ouja tahtası kullanmıştı. Ama bu normal bir tahta değildi. Acaba onun gibi bir şeyle iletişime geçebilir miydim?

Onu nereden bulacaktım ki? Katsuki'nin numarası yoktu bende, nereden aldığını soramazdım. İzuku'yu da arasam açmazdı.

Shinso: "Evet hayalet, eğer şu an beni izliyorsan, izleme. Bu kadar."

Bunu bi elli kere falan demiştim. Muhtemelen artık bıkmıştır.

Shinso: "İzuku bu akşam gelmeyecek, eğer onu bekliyorsan boşuna bekleme."

Bir süre yatağımda oturdum.

Shinso: "Keşke seninle iletişime geçmemin bir yolu olsaydı. O zaman bu kadar panik olmazdım. Off." Yatağımda çaresizce uzanırken gözüme bir şey takıldı.

Odamda bir şey sallanmaya başlamıştı. Bu yüzüğü verdiğimiz adamın İzuku'ya hediye ettiği kolyeydi. Sallanıyordu ve normale kıyasla biraz daha parlak duruyordu.

Kolye iyice hızlanınca korksam da gidip kolyeyi aldım ve boynuma taktım.

Birkaç saniye bir farklılık oldu mu diye dururken kulağımın dibinden bir ses duydum.

Yuto: "Çalışıyor mu bu?"

Çığlık atıp arkamı döndüğümde havada bir çocuk görmeyi beklemiyordum. Fakat çok az görüyordum yani çoğunlukla saydam bir görüntüydü. Yüzünü zor seçebiliyordum.

Shinso: "Oha! Bu kolye sayesinde seni görebiliyor muyum?!"

Yuto: "Görünüşe bakılırsa evet." O sırada hafifçe kafama dokundu. Fakat eli vücudumun içinden geçiyordu.

Yuto: "Demek sana dokunamıyorum. Yazık oldu."

Shinso: "Yazık oldu derken?"

Yuto: "Yarım saattir başımı ağrıttığın için sana vuracaktım da! Gerizekalı, yüz kere seni izlemememi söylemene gerek yok! Seni izleyip ne yapacağım zaten?!"

Shinso: "Ne bileyim?! Odamda bir hayaletin olduğunu bilmek insanı tedirgin ediyor!"

Yuto: "O zaman buna alışsan iyi olur çünkü uzun bir süre gitmeyeceğim!"

Shinso: "Seni görebildiğim sürece sorun yok. Hem bu nasıl mümkün olabilir ki? O adamın İzuku'ya verdiği kolye ile nasıl seni görebilirim?"

Yuto: "Belki adam özgünlüğü ile bir şey yapmıştır kolyeye ne bileyim? Odanda boş boş takılırken fark ettim bunu hareket ettirebildiğimi. Zaten diğer eşyalara göre parlıyordu."

Ben nasıl mümkün olduğunu düşünürken onun çok da umurundaymış gibi gözükmüyordu.

Yuto: "Herneyse. İzuku gelmeyecek mi?"

Shinso: "Hayır."

Yuto: "Neden?"

Shinso: "Çünkü gelecekteki aptal sevgilisinde kalıyor."